Φωτιά στα τρόλεϊ, πάγος στις συνειδήσεις
Για άλλη μια φορά, στο κέντρο της Αθήνας, έξω από το Πολυτεχνείο, τρία τρόλεϊ σε υπηρεσία πυρπολήθηκαν από ομάδα ατόμων, η οποία αφού τα εκκένωσε από τους επιβάτες τους, τα περιέλουσε με εύφλεκτο υλικό και έριξε βόμβες μολότοφ.
Σαν έτοιμοι από καιρό, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, Τόσκας, Κικίλιας και Καμίνης, βγήκαν να δηλώσουν τον αποτροπιασμό τους και να υπερασπιστούν τις δημόσιες συγκοινωνίες, την ίδια στιγμή που οι ίδιοι με τις πολιτικές τους ευθύνονται για τη δραματική υποβάθμισή τους και τη μετατροπή μιας βασικής ανάγκης του λαού και της νεολαίας σε μια όλο και πιο ακριβή και απρόσιτη υπόθεση. Ταυτόχρονα, μέσα από αντεγκλήσεις και αλληλοκατηγορίες, προχώρησαν σε ένα διαγωνισμό για το ποια κυβέρνηση από όλες των τελευταίων χρόνων κατάφερε να επιβάλει την περισσότερη αστυνόμευση στο κέντρο, καταδεικνύοντας ποιο είναι το πραγματικό ζητούμενο για τις δυνάμεις του συστήματος, όταν αξιοποιούν τέτοιες ενέργειες: η ένταση των μέτρων τρομοκρατίας και καταστολής, όχι φυσικά για την «προστασία» και την «ασφάλεια» των εργαζομένων, αλλά στην πραγματικότητα ενάντια τους.
Γιατί πραγματικά, τέτοιου χαρακτήρα κινήσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά βούτυρο στο ψωμί του αστικού κράτους, που υποτίθεται πολεμούν (;), δίνοντας του την ευκαιρία να ισχυροποιήσει την κατεύθυνση της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Είναι χαρακτηριστικό, ότι μετά το εν λόγω περιστατικό, όχι μόνο πάρθηκε η απόφαση να πολλαπλασιαστούν οι διμοιρίες των ΜΑΤ στο κέντρο, αλλά εξετάζεται το ενδεχόμενο συστηματικής παρέμβασης της ΕΛΑΣ σχετικά με το ποιες ώρες θα είναι ανοιχτό το Πολυτεχνείο, το οποίο οι συγκεκριμένες ομάδες χρησιμοποιούν κατ’ εξακολούθηση σαν «ορμητήριο», συκοφαντώντας και υπονομεύοντας το Άσυλο. Μέτρα που είναι ευνόητο, ότι δεν στοχεύουν τους «γνωστούς-άγνωστους»… ανεγκέφαλους, αλλά το λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα, στο πλαίσιο της προσπάθειας του συστήματος να εξοπλιστεί απέναντι στην προοπτική οργάνωσης και ανάπτυξής του.
Δεν γνωρίζουμε πώς αυτοπροσδιορίζονται αυτοί οι «σαμποτέρ» της συμφοράς, σε ποια τάση του α/α χώρου αναφέρονται, ούτε καν αν υπάρχει κάποιο ελάχιστο ίχνος πολιτικής σκέψης στο έρημο μυαλό τους. Μπορούμε να εντοπίσουμε, εντούτοις, τη φυσική αλληλουχία μιας πορείας απελπισίας και ηττοπάθειας όλων αυτών, που αφού ευθύς εξαρχής παραιτήθηκαν από τη δυνατότητα οργάνωσης των μαζών και πραγματικής αντιπαράθεσης με τις δυνάμεις της εκμετάλλευσης, έπαιξαν εικονικά πλήττοντας τα «σύμβολα της καπιταλιστικής εξουσίας» (η οποία διατηρείται αλώβητη ανανεώνοντας και διευρύνοντας τα σύμβολά της), τις βιτρίνες πολυκαταστημάτων και τα ΑΤΜ, για να καταλήξουν… στα τρόλεϊ. Τέτοια κατάντια και πολιτικός ξεπεσμός.
Και υπάρχει μια ακόμα πιο επικίνδυνη και σοβαρή πλευρά. Την ίδια περίπου ώρα με το παραπάνω συμβάν, στο διαδίκτυο αναρτήθηκε ανακοίνωση με τίτλο «Πράσινη Νέμεσις – Πράξη 2η (Προειδοποιητικό μήνυμα)», σύμφωνα με την οποία, τρόφιμα και αναψυκτικά γνωστών εταιρειών αφαιρέθηκαν από ράφια σούπερ μάρκετ. Σε αυτά διοχετεύτηκαν χλωρίνη και υδροχλωρικό οξύ και στη συνέχεια τα επανατοποθέτησαν, αναγκάζοντας τις συγκεκριμένες εταιρείες να αποσύρουν για ένα διάστημα από την αγορά της Αττικής το σύνολο των προϊόντων που κατονομάζονταν. Έτριξαν τα θεμέλια του καπιταλισμού…
Αν αναζητούσαμε, λοιπόν, έναν κοινό παρονομαστή σε όλα αυτά τα γεγονότα, μεταξύ άλλων, στην πραγματικότητα θα τον βρίσκαμε στο βαθύ και αβυσσαλέο μίσος προς τις λαϊκές μάζες και τον κόσμο της δουλειάς. Προς τους «υποταγμένους», που «ζουν στα κλουβιά τους» και «κάθονται στους καναπέδες τους», αυτούς που τολμούν μέχρι και να αναπαράγουν τη μισθωτή σκλαβιά όντας… μισθωτοί σκλάβοι (!), κιοτεύοντας μπροστά στο μεγάλο επαναστατικό καθήκον να αναπνεύσουν τον αέρα της ελευθερίας σε κάποιο ετοιμόρροπο κατειλημμένο κτήριο ή στον ολιγόλεπτο κλεφτοπόλεμο με τις δυνάμεις καταστολής. Προς αυτούς που έχουν μάλιστα και το «θράσος» να χρησιμοποιούν μέσα μαζικής μεταφοράς, για να επιστρέφουν από τις δουλειές τους και να καταναλώνουν εμπορεύματα σαν υλικά μέσα συντήρησής. Επιμένουν, δηλαδή, να ζουν στον καπιταλισμό!
Μπορούμε να κάνουμε λόγο για μαύρες και φασίζουσες λογικές και πρακτικές, που στρέφονται ξεκάθαρα ενάντια στον λαό που τόσο απεχθάνονται, δρώντας επί της ουσίας τρομοκρατικά απέναντί του, αφήνοντας στο απυρόβλητο τις πολιτικές του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Χωρίς να υπολογίζουν ούτε τον κίνδυνο για τις ζωές των ανθρώπων της δουλειάς, ακόμα και όταν χρησιμοποιούν αντισυστημική ρητορική. Σημεία των καιρών και της ήττας, που θα χωθούν στο χρονοντούλαπο, όταν ο λαός πάρει την υπόθεση στα χέρια του.
Προλεταριακή Σημαία
https://antigeitonies.blogspot.gr/2016/12/blog-post_68.html
