«Με πιάσανε τα ΕΣ-ΕΣ αλλά εγώ τους γράφω στ’ αρχίδια μου» – Ή μια απάντηση στα ακροδεξιά μυθεύματα πως δήθεν «οι γερμανικές απώλειες από την Εθνική Αντίσταση ήταν μόνο 376 Γερμανοί νεκροί»

 

Αναδημοσίευση απο XYZ Contagion

 

 

«Με πιάσανε τα ΕΣ-ΕΣ αλλά εγώ τους γράφω στ’ αρχίδια μου» – Ή μια απάντηση στα ακροδεξιά μυθεύματα πως δήθεν «οι γερμανικές απώλειες από την Εθνική Αντίσταση ήταν μόνο 376 Γερμανοί νεκροί»

«Με πιάσανε τα ΕΣ-ΕΣ αλλά εγώ τους γράφω στ' αρχίδια μου» - Ητοι μια απάντηση στα ακροδεξιά μυθεύματα πως δήθεν «οι γερμανικές απώλειες από την Εθνική Αντίσταση ήταν μόνο 376 Γερμανοί νεκροί»

«Με πιάσανε τα ΕΣ-ΕΣ αλλά εγώ τους γράφω στ’ αρχίδια μου» – Ητοι μια απάντηση στα ακροδεξιά μυθεύματα πως δήθεν «οι γερμανικές απώλειες από την Εθνική Αντίσταση ήταν μόνο 376 Γερμανοί νεκροί»

 

[Σ.Σ.: Το σημείωμα αυτό δεν διεκδικεί δάφνες ακρίβειας, επιστημονικής, ιστορικής ή άλλου τύπου. Απλά, επιχειρεί να δώσει μια εικόνα, μια τάξη μεγέθους].

 

 

«Με πιάσανε τα ΕΣ-ΕΣ αλλά εγώ τους γράφω στ’ αρχίδια μου»
Ή μια απάντηση στα ακροδεξιά μυθεύματα πως δήθεν «οι γερμανικές απώλειες από την Εθνική Αντίσταση ήταν μόνο 376 Γερμανοί νεκροί»

 

Υπάρχει ένα διαδικτυακό μύθευμα, που συνήθως διακινείται από ακροδεξιούς και χρυσαβγίτες, σύμφωνα με το οποίο, όποτε κάποιος κάνει την ερώτηση ‘Πόσες ήταν οι απώλειες των Γερμανών λόγω της δράσης της Εθνικής Αντίστασης στην Ελλάδα την περίοδο 1941-1944‘, όλο και κάποιος θα βρεθεί να απαντήσει ‘376, το λένε τα γερμανικά αρχεία‘. Κατόπιν, ανά περίπτωση, ίσως να εμφανιστεί και μια γραμμή από ένα έγγραφο, που θα λέει ακριβώς αυτό:

 

«Σκοτώθηκαν σε μάχες με αντάρτες: 376».

 

Πρόκειται για πλαστογράφηση, όπως θα αποδείξουμε στη συνέχεια, την οποία εντοπίσαμε για πρώτη φορά σε ένα τεύχος του περιοδικού της ναζιστικής συμμορίας, και συγκεκριμένα το τεύχος #108, Μάρτιος του 2003.

Περιοδικό Χρυσή Αυγή, τεύχος #108, Μάρτιος του 2003. Τίτλος 'Ντοκουμέντο, Πόσοι Γερμανοί σκοτώθηκαν σε μάχες με αντάρτες, Η λεγόμενη Εθνική Αντίσταση και η ψευδολογία της Αριστεράς'.

Περιοδικό Χρυσή Αυγή, τεύχος #108, Μάρτιος του 2003. Τίτλος ‘Ντοκουμέντο, Πόσοι Γερμανοί σκοτώθηκαν σε μάχες με αντάρτες, Η λεγόμενη Εθνική Αντίσταση και η ψευδολογία της Αριστεράς’.

Το έγγραφο, βέβαια, αυτό είναι υπαρκτό, και αποτελεί μετάφραση της απάντησης που δόθηκε το 1985 από την ‘Υπηρεσία της ΟΔ Γερμανίας στο Βερολίνο για την ενημέρωση των συγγενών των πεσόντων της Βέρμαχτ’, EICHBORNDAMM 167, D-1000 Βερολίνο 51, σε σχετικό ερώτημα, «πόσοι ήταν οι νεκροί από μάχες με αντάρτες».

 

 

 ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Υπηρεσία της ΟΔ Γερμανίας για Ενημέρωση Συγγενών Πεσόντων Βέρμαχτ, Απάντηση σε ερώτηση σχετικά με αριθμό Γερμανών Πεσόντων Στρατιωτών της Βέρμαχτ, 26/02/1985
Το έγγραφο αυτό σε μορφή κειμένου βρίσκεται και εδώ:
https://stratistoria.wordpress.com/2015/08/15/germanikes-apolies-ellada/

Ομως, η απάντηση των δυτικογερμανών δεν ήταν αυτή ακριβώς, «376», και συνεπώς, πρόκειται, ασφαλώς, για αναίσχυντη λαθροχειρία, και μάλιστα διπλή.

Οχι μόνο διότι οι ακροδεξιοί που διακινούν τον ισχυρισμό αυτό επιλέγουν να παραθέσουν αποσπασματικά μία μόνο φράση («Στρατιώτες, οι οποίοι σκοτώθηκαν σε μάχες με αντάρτες: 376») και ‘ξεχνούν’ ό,τι ακολουθεί τη λέξη ‘Δεδομένου’ («Δεδομένου ότι δεν αναφέρεται σε όλες τις δηλώσεις των ταφέντων το είδος της μάχης, θα μπορούσε ο αριθμός αυτός 376 να είναι μεγαλύτερος, ενώ ο αριθμός 13.337 μικρότερος»). Θεωρητικά, αυτό σημαίνει ότι οι νεκροί από μάχες με αντάρτες θα μπορούσαν να φτάσουν στον αριθμό 14.807 (13.337+1.094+376).

Αλλά και επειδή είναι σαφές ήδη από τις πρώτες γραμμές του εγγράφου πως τα στοιχεία που ακολουθούν είναι καταφανώς ελλιπή. Το έγγραφο μιλάει μόνο για τους ταφέντες και μόνο σε δύο από τα γερμανικά νεκροταφεία. Ο αριθμός 376 αφορά, με λίγα λόγια, μόνο όσους νεκρούς στρατιώτες τα πτώματα, άλφα, έχουν βρεθεί, βήτα, έχουν ταφεί σε ένα από τα δύο νεκροταφεία, και γάμα, είναι επιβεβαιωμένη σαν αιτία θανάτου η «μάχη με αντάρτες». Δεν υπολογίζονται δηλαδή, πολλές ακόμα κατηγορίες, όπως λ.χ.:

– είτε όσων δεν έχουν βρεθεί τα πτώματα
– είτε όσοι έχουν ταφεί από την υπηρεσία τους σε άλλα σημεία ή νεκροταφεία
– είτε όσοι έχουν ταφεί από αντάρτες μετά από μάχες
– είτε όσων τα πτώματα έχουν διαμελιστεί λόγω εκρηκτικών, βομβαρδισμών κά.
– είτε όσων τα πτώματα δεν έχουν ανασυρθεί λ.χ. σε χαράδρες, ποτάμια, λίμνες κ.λπ.

και ούτω καθ’ εξής.

Επίσης είναι λαθροχειρία διότι αγνοούν την αμέσως προηγούμενη κατηγορία («Στρατιώτες, οι οποίοι τραυματίσθηκαν θανάσιμα κατά την άσκηση των στρατιωτικών τους καθηκόντων σε ελληνικό έδαφος: 1094»), στην οποία, ασφαλώς, έχουν καταγραφεί 1.094 νεκροί λόγω του πολέμου, μιας και είναι λίγο παράλογο να υποθέσει κανείς ότι οι 1.094 πέθαναν επί λ.χ. τους ήρθε μια κεραμίδα στο κεφάλι την ώρα που φυλούσαν σκοπιά ή επειδή έπεσαν και σκόνταψαν την ώρα που έκαναν περιπολία. Αλλωστε, οι καταμετρημένοι λόγω ατυχημάτων, αρρωστειών, αυτοκτονιών, στρατοδικείων και άλλων αιτιών ‘μη μάχης’ έχουν καταγραφεί από την γερμανική υπηρεσία σε ξεχωριστές κατηγορίες, οι οποίες όλες θα πρέπει να είναι ικανοποιητικά ακριβείς αφού οι θάνατοι από αυτές τις αιτίες είναι εύκολα μετρήσιμοι.

Επίσης, δεν γνωρίζουμε αν στους καταμετρημένους του εγγράφου συμπεριλαμβάνονται μόνο οι υπήκοοι του Ράιχ ή και οι στρατιώτες του από άλλες εθνότητες που υπηρετούσαν στην Ελλάδα, όπως δεν γνωρίζουμε και εάν η Ανατολική Γερμανία θα μπορούσε κι εκείνη να δώσει ξεχωριστά στοιχεία ή όχι.

Σε κάθε περίπτωση, δηλαδή, οι παράμετροι και οι κατηγορίες που θα έπρεπε να ληφθούν υπόψη είναι πραγματικά πολλές, τα διαθέσιμα στοιχεία ελάχιστα, και συνεπώς ο υπολογισμός εξαιρετικά δύσκολος.

Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια πρώτη εικόνα στο θέμα ‘Νεκροί Γερμανοί στρατιώτες λόγω της Εθνικής Αντίστασης την περίοδο 1941-1944′, γνωρίζοντας, όπως τονίσαμε, πως τα στοιχεία και οι αριθμοί αποκλείεται να είναι απολύτως ακριβή. Σίγουρα, αργότερα θα έχουν αναθεωρηθεί, και σίγουρα θα έχουν προκύψει νέοι κατάλογοι με νεότερες πληροφορίες και αποδείξεις. Γι’ αυτόν το λόγο, κάθε βοήθεια ή διόρθωση είναι καλοδεχούμενη στην προσπάθεια, αφού γίνεται η αρχή, να προσεγγιστεί ακριβέστερα η αλήθεια.

Σύμφωνα με το έγγραφο, λοιπόν, υπάρχουν περίπου 16.000 ταφέντες μόνο στα δύο από τα γερμανικά νεκροταφεία (Διόνυσος και Μάλεμε), καθώς υπήρξαν πολλοί ακόμα νεκροί που θάφτηκαν στην επαρχία και στα νησιά από τις κατά τόπους φρουρές, όπως και πολλοί νεκροί ακόμα των οποίων τα πτώματα δεν έχουν βρεθεί ή έχουν βρεθεί αλλά δεν δεν περισυνελέγησαν λ.χ. από μάχες με αντάρτες (που πολλές φορές έθαβαν οι ίδιοι τους νεκρούς Γερμανούς) ή ήταν αδύνατο να ταφούν λ.χ. από διαμελισμό λόγω εκρηκτικών, σαμποτάζ κά.

Α – Από τους 16.000 έχουμε μετρημένους (κατηγορίες εύκολα μετρήσιμες):

– 121 που πέθαναν σαν αιχμάλωτοι πολέμου, μετά την Συνθηκολόγηση.
– 139 που δικάστηκαν από στρατιωτικά δικαστήρια για διάφορα εγκλήματα, καταδικάστηκαν σε θάνατο ναι εκτελέστηκαν.
– 721 που πέθαναν σε στρατιωτικά νοσοκομεία, προσβληθέντες από μαλάρια, τύφο και άλλες ασθένειες.
– 237 που αυτοκτόνησαν επί ελληνικού εδάφους.

# Σύνολο Α = 1.218 νεκροί ‘μη μάχης’

Β – Ξέρουμε επίσης με σχετική ακρίβεια ότι έχουν καταμετρηθεί οι εξής νεκροί:

– 3.352 νεκροί από την Μάχη της Κρήτης.
– 2.600 νεκροί τουλάχιστον από τις μάχες κατά την εισβολή. Νεκροί από την εισβολή στην πραγματικότητα είναι περισσότεροι διότι αρκετοί θάφτηκαν στη Βουλγαρία.
– 300-350 νεκροί από τη μάχη της Λέρου συν κάποιες λίγες εκατοντάδες από συμμαχικούς βομβαρδισμούς (π.χ. Πειραιάς) και ναυμαχίες με υποβρύχια (π.χ. Καρλόβασι, Γύθειο). Οι νεκροί αυτοί, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θάφτηκαν στα δύο γνωστά νεκροταφεία, περισσότερο πιθανό είναι να είχαν θαφτεί στα νησιά, αλλά παίρνουμε την πιο συντηρητική εκδοχή, πως δηλαδή κάποιες εκατοντάδες από αυτούς έστω ότι έχουν καταμετρηθεί κι έχουν θαφτεί σε Διόνυσο ή Μάλεμε.

# Σύνολο Β = 6.300 νεκροί μάχης από επιχειρήσεις Ελληνικού/Συμμαχικού στρατού

# Σύνολα Α+Β=7.500 περίπου

Κηδεία Γερμανού στρατιώτη, στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης. Αν μετράμε καλά, υπάρχουν άλλοι 7 τάφοι.

Κηδεία Γερμανού στρατιώτη, στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης. Αν μετράμε καλά, υπάρχουν άλλοι 7 τάφοι.

Γ – Γνωρίζουμε επίσης:

– 1.094 που τραυματίσθηκαν θανάσιμα κατά την άσκηση των στρατιωτικών τους καθηκόντων σε ελληνικό έδαφος.
– 376 που σκοτώθηκαν σε μάχες με αντάρτες

# Σύνολο Γ = 1.470 νεκροί μάχης από βίαιο θάνατο κατά την άσκηση των στρατιωτικών τους καθηκόντων εντός της Ελλάδας περιόδου 1941-1944

Με την καθοριστική σημείωση της γερμανικής υπηρεσίας πως:
«Δεδομένου ότι δεν αναφέρεται σε όλες τις δηλώσεις των ταφέντων το είδος της μάχης, θα μπορούσε ο αριθμός αυτός 376 να είναι μεγαλύτερος, ενώ ο αριθμός 13.337 μικρότερος».

Εκπληκτική φωτογραφία των ΑΣΚΙ από σαμποτάζ ανταρτών σε αμαξοστοιχία, την στιγμή της επιχείρησης. Χωρίς κασκαντέρ, ασφαλώς.

Εκπληκτική φωτογραφία των ΑΣΚΙ από σαμποτάζ ανταρτών σε αμαξοστοιχία, την στιγμή της επιχείρησης. Χωρίς κασκαντέρ, ασφαλώς.

Δ – Νεκροί χωρίς συγκεκριμένη αιτία θανάτου, η μεγαλύτερη κατηγορία:

13.337 στρατιώτες οι οποίοι έπεσαν στην μάχη μεταξύ αυτών και εκείνοι, οι οποίοι σκοτώθηκαν ναυμαχίες και αεροπορικές επιχειρήσεις και των οποίων τα πτώματα βρέθηκαν καθώς και τραυματίες, οι οποίοι υπέκυψαν στα τραύματά τους

Αφαιρώντας από τους συνολικά 16.000 ταφέντες τον αριθμό 7.500 (σύνολο Α+Β) έχουμε 8.500 νεκρούς μάχης ή κατά την άσκηση των στρατιωτικών τους καθηκόντων σε ελληνικό έδαφος, από βίαιο θάνατο την περίοδο 1941-1944, μαζί με τους 1.470 της κατηγορίας Γ.

Αυτές οι αμέτρητες κουκίδες δείχνουν τα σαμποτάζ κατά τη διάρκεια 30 μόνο ημερών. Ασφαλώς πρωτοστάτησαν ή συμμετείχαν Αγγλοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα σαμποτάζ ήταν αναίμακτα. Το αντίθετο, μάλιστα, θα μπορούσε να υποθέσει κανείς.

Αυτές οι αμέτρητες κουκίδες δείχνουν τα σαμποτάζ κατά τη διάρκεια 30 μόνο ημερών. Ασφαλώς πρωτοστάτησαν ή συμμετείχαν Αγγλοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα σαμποτάζ ήταν αναίμακτα. Το αντίθετο, μάλιστα, θα μπορούσε να υποθέσει κανείς.

Πρόκειται για ένα απολύτως λογικό νούμερο, οι ‘Νεκροί Γερμανοί στρατιώτες λόγω της Εθνικής Αντίστασης την περίοδο 1941-1944’ να είναι γύρω στις 8.000 με 9.000, ειδικότερα αν λάβουμε υπόψη τα εξής:

– Ο μέσος συνολικός αριθμός Γερμανών που στάθμευαν στην Ελλάδα ήταν από 100.000 έως 140.000, ανάλογα με την περίοδο. Το 1941 και 1942 στάθμευαν λιγότερα στρατεύματα στην Ελλάδα, αλλά από την συνθηκολόγηση της Ιταλίας το φθινόπωρο του 1943 και μετά, οι γερμανικές δυνάμεις αυξήθηκαν. Το συνολικό προσωπικό δεν ήταν ποτέ λιγότερο από το ισοδύναμο 6 μεραρχιών, ανεξάρτητα πόσες ακριβώς μεραρχίες στάθμευαν σε κάθε χρονική στιγμή. Λ.χ. λίγο πριν την αποχώρηση των Γερμανών, τον Αύγουστο του 1944, και ενώ ήδη έχουν αρχίσει οι Γερμανοί να εγκαταλείπουν την Ελλάδα, υπήρχαν 6 μεραρχίες συν κάποιες μικρότερες μονάδες ακόμα, δείτε κι εδώ ‘Οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής στην Ελλάδα 1941-1945‘.

Ασφαλώς, η τυπική δύναμη μιας μεραρχίας αυξομειωνόταν ανάλογα με την εποχή, κι έτσι μια μεραρχία είχε άλλοτε από 13-15 χιλιάδες στρατιώτες κι άλλοτε μέχρι 25-27 χιλιάδες στρατιώτες, βλ. π.χ. εδώ.

Ετσι ένας μέσος όρος 100.000 με 140.000 δεν πρέπει να απέχει πολύ από τα πραγματικά στοιχεία, που άλλωστε μεταβάλλονταν συνεχώς.

Γερμανικό Επιτελείο Στρατού, Κατανομή γερμανικών δυνάμεων στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 1944.

Γερμανικό Επιτελείο Στρατού, Κατανομή γερμανικών δυνάμεων στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 1944.

– Ο ΕΛΑΣ είχε στα τέλη της Κατοχής το λιγότερο 50.000 ένοπλους κανονικούς στρατιώτες ενταγμένους σε μεραρχίες. Σύμφωνα με τον ίδιο τον ΕΛΑΣ, η δύναμή του μόνιμου ΕΛΑΣ και ΕΛΑΝ κατά την απελευθέρωση ήταν 91.000 ένοπλοι συν 50.000 εφεδροελασίτες. Παίρνουμε μια πολύ συντηρητική εκδοχή, αυτή των 50.000 στρατιωτών. Επίσης, ο Στέφανος Σαράφης κάνει λόγο για απώλειες Γερμανών λόγω της δράσης του ΕΛΑΣ 17.536, αλλά ο αριθμός μάλλον κρίνεται υπερβολικός. Ωστόσο, καταμετρά 327 μάχες εκ παρατάξεως, ενώ στον απολογισμό του βιβλίου ‘Η Εθνική Αντίσταση των Ελλήνων κατά των Γερμανών-Ιταλών και Βουλγάρων καταχτητών 1941-1944‘, εκδόσεις Τσιβεριώτης, 1999, που επιμελήθηκε ομάδα αντιστασιακών συγγραφέων και βγήκε με το όνομα του Ευάγγελου Γιαννόπουλου, καταμετρώνται 598 μάχες, προφανώς μαζί με αψιμαχίες ή μικρές συμπλοκές.

– Ο ΕΔΕΣ με δύναμη 6.000-8.000 ή ίσως κατά τον ίδιο τον ΕΔΕΣ 10.000 δυναμικό, σύμφωνα με τον ιστορικό του Κώστα Ιωάννου, έδωσε περίπου 95 μάχες εκ παρατάξεως.

Η δύναμη του ΕΛΑΣ τον Νοέμβριο του 1944.

Η δύναμη του ΕΛΑΣ τον Νοέμβριο του 1944.

Για ποιο λόγο γράφονται όλα αυτά;;; Γνωρίζουμε ότι τότε, την περίοδο 1941-1944, υπήρχαν άνθρωποι που έλεγαν «Με πιάσανε τα ΕΣ-ΕΣ αλλά εγώ τους γράφω στ’ αρχίδια μου», όπως στην περίπτωση του, κατά πάσα πιθανότητα, 16χρονου σαλταδόρου Γιάννη Στραβού που χάραξε αυτές τις λέξεις στα μπουντρούμια της Κοραή 4, μαζί με την ελπίδα του να μην εκτελεστεί ο αδελφός του Μιχάλης, όπως και με την επιθυμία του να δοθεί το ρολόι και το σακάκι σε κάποια προσφιλή του πρόσωπα.

Υπάρχαν, επίσης, και εκείνοι που έλεγαν π.χ. «Αι γερμανικαί απώλειαι από την δράσιν των ληστανταρτών εγκληματιών αποκλείεται να είναι μεγαλυτέρα των 376, αφού η γερμανική πολεμική μηχανή είναι αήττητος».

ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Περισσότερα χαράγματα στους τοίχους, αλλά και ποιήματα, ζωγραφιές, σκίτσα, συνθήματα, σημειώματα κά στην έκδοση ‘Χώρος ιστορικής μνήμης 1941-1944, Κοραή 4, Μέγαρο Εθνικής Ασφαλιστικής, εκδόσεις Καθημερινή + Εθνική Ασφαλιστική, 1991’, όπως και στο πρώτο (και βραβευμένο) φιλμ του γνωστού σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη ‘Μυρίζοντας μόνο Γιασεμί‘, 1994.

Δεν γνωρίζουμε αν από την πρώτη κατηγορία υπάρχουν ακόμα τέτοιοι άνθρωποι γύρω μας ή έστω κάποιοι που να συνεχίζουν την παράδοση αυτή (αν και δεν συγκρίνονται επ’ ουδενί οι καταστάσεις, μάλλον ναι, κάποιοι λίγοι στα ίδια χνάρια πρέπει να υπάρχουν, αν κρίνουμε από το κύμα συμπαράστασης στους πρόσφυγες αυτές τις μέρες). Από την δεύτερη, όμως, είναι απολύτως βέβαιο ότι υπάρχουν. Και εξακολουθούν να λένε τα ίδια πράγματα, όπως το 1944. Εϊναι οι ίδιοι και οι συγγενείς τους, είναι οι απόγονοι δωσιλόγων και ταγματασφαλητών, όπως τους είχαμε γνωρίσει εδώ, ‘Η ιστορία του αρχιφύλακα Γεώργιου Μιχαλολιάκου: Πρόδωσε το ΕΑΜ για να πάει στα Τάγματα Ασφαλείας, μένοντας πιστός στον όρκο του προς τον Χίτλερ μέχρι το τέλος‘.

Είναι κι άλλοι που συνηγορούν σ’ αυτά τα ακροδεξιά μυθεύματα πως δήθεν «οι αντάρτες σκότωσαν μόνο 376 Γερμανούς», από πιο δήθεν ‘επιστημονική’ σκοπιά, κι αυτούς τους γνωρίζουμε, λ.χ. από εδώ και το σκεπτικό είναι το ίδιο, η υποβάθμιση αυτών των προσπαθειών, τότε και τώρα.

Οι πρώτοι, πάντως, ήταν αυτοί που πλήρωσαν το βαρύτερο τίμημα, τον φόρο αίματος, όπως μπορούμε να δούμε στις παρακάτω φωτογραφίες από το αρχείο του XYZ Contagion:

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *