μετάφραση, επιμέλεια, σχόλιο, Βέρα Ξηρόπητα
“Θέλουν να μας εξουσιάζουν, θα αντισταθούμε”
Το μεξικάνικο καθεστώς έχει αναμφίβολα σημειώσει αξιόλογη πρόοδο στην εφαρμογή στρατηγικών σχεδίων και στρατηγικών, για να εγγυηθεί την ιμπεριαλιστική λεηλασία. Αλλά του απομένει άλυτο ένα βασικό ζήτημα: η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και η καταστροφή του συνδικάτου των εκπαιδευτικών του CNTE.
Από τη μεταρρύθμιση της NAFTA, το 1994, σε ότι αφορά τα εργασιακά, -αυτή που ουσιαστικά μετέτρεψε το Μεξικό σε ένα παράδεισο φθηνών εργατικών χεριών-, όλα τα σχέδια της κυβέρνησης έχουν ολοκληρωθεί: η μεταρρύθμιση της ενέργειας, η πώληση δηλαδή του πετρελαίου, και η μεταρρύθμιση της εθνικής ασφάλειας, με τη πλήρη στρατιωτικοποίηση της χώρας, με τους κατασταλτικούς της μηχανισμούς να δρουν υπό καθεστώς πλήρους ανομίας, παραβιάζοντας κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το αποτέλεσμα αναμενόμενο: κανένα δικαστήριο για τους υπευθύνους των σφαγών στις περιοχές Tlatlaya, Tanhuato, Apantzingan.
H περίπτωση των 43ων της Αyotzinapa, είναι χαρακτηριστική, καθώς ο ρόλος του στρατού και του τάγματος 27, παραμένει αδιερεύνητος, και έτσι, τα αίτια και οι ένοχοι της εξαφάνισης των “43ων normalistas” μένουν στο σκοτάδι. Η ατιμωρησία κατέστη ο πρώτος κανόνας της χώρας, η απόδοση της δικαιοσύνης, που λειτουργεί μόνο κατά παραγγελία, εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα των εργοδοτών και των ΗΠΑ.
Επιπρόσθετα, το μεξικάνικο καθεστώς, ασχολήθηκε “επιμελώς” με την εργατική τάξη της χώρας, καταφέρνοντάς της πολύ σκληρά χτυπήματα. Η εκκαθάριση της εταιρείας “Luz y Fuerza” άφησε άνεργους περισσότερους από 45.000 ηλεκτρολόγους. Επλήγησαν επίσης οι απεργίες του συνδικάτου των εργαζόμενων στα ορυχεία. Αν και έχουν υπάρξει ισχυρά εργατικά κινήματα στο βορρά της χώρας, στη βιομηχανία και ανάμεσα τους αγρότες της Lexmark, στο Juarez και στο San Quintin, απέτυχαν να απειλήσουν αποτελεσματικά τη κυβέρνηση και τους επιχειρηματίες.
▫“Τραβήξτε το μοχλό, είναι επείγον”
Σε μεσοπρόθεσμη βάση, αυτό το καθεστώς έχει επιτύχει να αποφύγει τα διάφορα κινήματα που αμφισβήτησαν την νομιμότητά του, – όπως το νεολαιίστικο κίνημα, “#YoSoy132”, το κίνημα των εκπαιδευτικών το 2013 και το κίνημα με αίτημα την εμφάνιση των 43 φοιτητών της Αyotzinapa,- και τώρα, στο μέσο του αγώνα για τη διεκδίκηση της προεδρίας του 2018, επιδιώκει να καταστρέψει το συνδικάτο των εκπαιδευτικών, το CNTE: το μεγαλύτερο οργανωμένο συνδικάτο ολόκληρης της χώρας.
Η βία του κράτους ενάντια στους εκπαιδευτικούς όπως εκφράστηκε στο Nochixtlan, και ο αρνητικός διάλογος που προσέφερε ο Osorio Chong, με θέμα την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, αποδεικνύει μόνο ένα πράγμα: θέλουν να εξαφανίσουν το συνδικάτο και να εφαρμόσουν ανενόχλητοι το νέο νομοσχέδιο.
Η αντίσταση των εκπαιδευτικών, πραγματοποιείται κυριολεκτικά με ρίσκο την ίδια τους τη ζωή, ύστερα μάλιστα, από μία σειρά επιθέσεων της κυβέρνησης, όπως η σύλληψη των ηγετών του Rubén Núñez, Francisco Villalobos, Heberto Magariño y Aciel Sibaja Mendoza, η σφαγή στο Nochixtlan, οι παραστρατιωτικές επεμβάσεις στη Τσιάπας, μεταξύ άλλων, ο αγώνας των εκπαιδευτικών έχει αναζωπυρωθεί.
Εν μέσω της σφαγής στο Nochixtlan, και μετά το παγκόσμιο σκάνδαλο που προκλήθηκε, η κυβέρνηση δεν προορίζεται σε διάλογο και διαπραγμάτευση της μεταρρύθμισης. Πρόκειται για αποφασιστικές στιγμές, ο Pena Nieto, προτίθεται να τραβήξει την κατάσταση στα άκρα και να επιτεθεί στους εκπαιδευτικούς για άλλη μία φορά.
Πέρασαν δέκα χρόνια από τον αγώνα της APPO, όταν τα οδοφράγματα ξεπηδούσαν σαν φωτιά, μεταμορφώνοντας την Οαχάκα, σε ελεύθερη πόλη, από αστυνομία και αφεντικά, από κυβερνήτες και διαχειριστές, όπως ανέφερε και o Michael Löwy λίγες μέρες μετά την καταστολή το Δεκέμβριο, του 2006.
Αλλά εκείνα τα φαντάσματα επιστρέφουν, καθώς οι φωνές τους πέταξαν από γενιά σε γενιά, από οδόφραγμα σε οδόφραγμα. Σήμερα παρουσιάζονται σαν φαντάσματα ανάμεσα στους δασκάλους, ανάμεσα στους νέους, στους αυτόχθονες μιξτέκος, σαποτέκος, τσατίνος, και άλλους, που στέκονται ηρωικά στα οδοφράγματα, στους δρόμους που οδηγούν στο Huitzo, στη Salina Cruz….
Η κινητοποίηση αυτής της Κυριακής, κάλεσμα του εκπαιδευτικού σωματείου, κορυφώθηκε με την πρόταση για μεταβατική κυβέρνηση, ως αποτέλεσμα του καλέσματος για σταθερότητα “από τα πάνω”. Όμως τα “φαντάσματα” αυτής της νέας, ανεξάρτητης, κινητοποίησης, αποτέλεσμα της αδιάλλακτης και βίαιης πολιτικής της κυβέρνησης, δίνουν νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά στην ταξική πάλη. Τα εκπαιδευτικά σωματεία δεν προτίθενται να παύσουν την απεργία, έτσι οι κυβερνητικές κραυγές για να ξαναρχίσει ο διάλογος, πέφτουν στο κενό, ενώ τα οδοφράγματα ξαναστήνονται στην Οαχάκα.
Οι καθηγητές, έχουν προσελκύσει σημαντική υποστήριξη ιδιαίτερα μετά τη καταστολή που υπέστησαν στο Nochixtlán. Μετά τη σφαγή, η οργή ακολούθησε και γεννήθηκε ένα νέο κίνημα, που σκεπάζει και περιλαμβάνει τον αγώνα των εκπαιδευτικών.
Στη πόλη του Μεξικό, μία συνέλευση δύο χιλιάδων φοιτητών, διανοούμενοι και οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, προωθούν μία ευρεία δήλωση αποκήρυξης της καταστολής, με την υποστήριξη και άλλων, εκατοντάδων διανοούμενων και πολιτικών οργανώσεων, και συνδικάτων, όπως των εργαζομένων στο Αυτόνομο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο (SITUAM), που συμμετείχε στην γενική απεργία. Επίσης, οι εργαζόμενοι/ες στην υγεία, που κατέβηκαν σε απεργία σε ένδειξη αλληλεγγύης και συμπαράστασης, και άλλες διαδηλώσεις και πράξεις υποστήριξης των τραυματιών από την καταστολή, όπως και η παρουσία του EZLN στη Τσιάπας, μας αναγκάζουν να σκεφτούμε ότι έχουν πολλά να ειπωθούν ακόμα σε αυτόν τον αγώνα. Έπειτα, στη πρωτεύουσα συμμετείχαν στην απεργία στις 30 Ιουνίου, δεκάδες σχολεία.
Το σωματείο των εκπαιδευτικών έχει τώρα μία μεγάλη ευκαιρία, καθώς βαδίζει στο μέσο της επίθεσης. Το εκπαιδευτικό κίνημα προσθέτει στις τάξεις του νέους συμμάχους από όλη την επικράτεια. Μπορεί να φρενάρει την επίθεση της κυβέρνησης, με ισχυρές δράσεις, όπως η εθνική απεργία.
Επιβάλλεται το CNTE, μαζί με τα κεντρικά συνδικάτα να οργανώσουν απεργίες σε όλη τη χώρα. Ταυτόχρονα επιβάλλεται να απευθυνθούν στους χιλιάδες εργαζόμενους της βιομηχανίας, που είναι εγκλωβισμένοι από τις συνδικαλιστικές, διεφθαρμένες ηγεσίες τους, στους σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, να οργανωθούν και να ενταχθούν στο μεγάλο εκπαιδευτικό κίνημα που μάχεται στους δρόμους.
Είναι πολύ κρίσιμο για το μέλλον του κινήματος, το γεγονός ότι συγκεντρώνει πολιτικά και ταξικά ανεξάρτητες, στο σύνολό τους οργανώσεις, η συμμετοχή των οποίων στον αγώνα σημαίνει ότι είναι επιτακτική, ειδικά σε αυτή τη συγκυρία, η συγκρότηση από κοινού, ενός πλάνου κινητοποίησης που θα έχει ως στόχο την κατάργηση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.
Πηγή εικόνας: “desde las nubes” https://www.facebook.com/dsdlasnubes/
Πηγή κειμένου:La izquierda diario -www.laizquierdadiario.com/Nochixtlan-como-aviso-de-incendio-y-los-espectros-de-la-resistencia 1/7/2016
Τίτλος πρωτοτύπου: “Nochixtlan: como aviso de incendio y los espectros de la resistencia” του Sergio Abrajam Mendez Moissen
