Tα Πέντε Είδη Αφεντικού- vol. 2

 

Tα Πέντε Είδη Αφεντικού- vol. 2

 

Και χωρίς να το ζητήσει κανείς, μετά από το επικό πρώτο μέρος, επανερχόμαστε σε αυτό το δύσκολο πνευματικό έργο καταγραφής των ειδών των αφεντικών(ε) με το part II.

Άλλοι 5 τύποι αφεντικού που «θες δε θες» θα τους βρεις μπροστά σου:

 

 

Ο ξερόλας

 

 

Πώς μοιάζει: Ο ξερόλας αφεντικός δεν έχει ηλικία. Τι 30 τι 40 τι 50, ξέρει τα πάντα γιατί είναι γαμημένα τέλειος.

Έχει μπάκα, χαμογελάει σπάνια, έχει ελέγξει ήδη το μαγαζί του από απόσταση 7 χιλιομέτρων.

Ο ξερόλας δεν δέχεται ποτέ κριτική και συμβουλές γιατί τα ξέρει ΟΛΑ γαμωτοστανιοσου.

Κάνει παρεμβάσεις στην εγκατάσταση του υγραερίου γιατί είναι ΚΑΙ ηλεκτρολόγος.

Κάνει παρατηρήσεις στο συνεργείο που βάφει το μαγαζί γιατί είναι ΚΑΙ μπογιατζής.

Κάνει υποδείξεις στο σεφ/μάγειρα γιατί είναι ΚΑΙ αναθεματισμένος Σκαρμούτσος.

Διακόπτει συνέχεια τη διακοσμήτρια γιατί είναι ΚΑΙ γνώστης της διακόσμησης εσωτερικών χώρων και δε θα του πει αυτή η άσχετη πού πρέπει να μπουν τα φωτιστικά.

Αν δεν επέμβει σε όλες τις δουλειές μέσα στο μαγαζί ίσως πάθει εγκεφαλικό ή σταματήσει η καρδιά του.

Ο ξερόλας μιλάει σε όλους στον ενικό, όμως απαιτεί σεβασμό πληθυντικού γιατί ΜΑΘΕναΣΕΒΕΣΑΙτιςΓΝΩΣΕΙΣρεΓΙΔΙ.

Αγαπημένη του έκφραση: ΟΛΑ ΕΓΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΩ ΕΔΩ ΜΕΣΑ!!

Πού τον βρίσκεις: Παντού γαμώ το κέρατο μου.

 

 

Ο πέφτουλας

 

 

Πώς μοιάζει: Άφησε τη φαντασία σου ελεύθερη. Ψηλός, σταρένιο δέρμα, αμυγδαλωτό μάτι, του αρέσει το διάβασμα, απεχθάνεται τους φιλελέδες, ακούει ac/dc.

Καλά, ΘΑΘΕΛΕΣ.
Ο πέφτουλας αφεντικός είναι φυσικά ένας γλοιώδης 65άρης, που νομίζει πως αν φέρει στο πλάι τις 7,5 τρίχες που έχει στο κεφάλι του κ τις κολλήσει με λακ, δεν θα φαίνεται η φαλάκρα.

Στα μαγαζιά του, ναι έχει πολλά ο μαλάκας, προσλαμβάνει πάντα κοπέλες. Οι αγγελίες του ξεκινούν με την υπέροχη φράση «ζητείται εμφανίσιμη κοπέλα» και καθώς τη διαβάζεις νομίζεις πως θα δουλέψεις σε κανένα κωλάδικο, ενώ ξεκάθαρα έψαχνες για δουλειά σε κρεπερί.

Συνεχώς βρίσκει αφορμές να πλησιάζει όσο πιο κοντά μπορεί για να δει τι κάνεις. Ανασαίνει δίπλα σου, Θεέ μου βοήθεια, σε πιάνει από τον ώμο και το παίζει «να με βλέπεις σαν μπαμπά σου», ενώ σου κλείνει το μάτι.

Δεν θα τολμήσει να σου την πέσει στα ίσια γιατί συνήθως η γυναίκα του μοιάζει με τη Σωσώ απ’ τα Εγκλήματα και εκτός από πέφτουλας είναι και χέστης.

Όλο καταλάθος περνάει από πίσω σου και η μονίμως ιδρωμένη πλάτη του ακουμπάει πάνω σου. Σκέφτεσαι να τον καθαρίσεις ή να τον πετάξεις απ’ τον 13 όροφο ακούγοντας Αγγελάκα.

Συνεχώς γελάει, κάνει τον κράχτη, την πέφτει στις τουρίστριες, σχολιάζει την επικαιρότητα και ψηφίζει χ.α. γιατί αγαπάει την ΜΠατρίδα του, την οικογένεια και το θεό.

Πού τον βρίσκεις: σε κρεπερί, καφέ και τουριστικά μαγαζιά.

 

 

Ο ταμίας

 

 

Πώς μοιάζει: Κανείς δεν έχει προλάβει να παρατηρήσει πώς μοιάζει αυτός ο τύπος.

Έχει 4-5 μαγαζιά. Ίσως και άσχετα μεταξύ τους.

Για παράδειγμα κρατάει ακόμα ανοιχτό το video club γιατί είναι και ρομαντικός ο γλυκός μου. Έχει ένα τουριστικό μαγαζί με παραδοσιακά προϊόντα (πα-να-κρι-βα), ένα take away καφέδες/σάντουιτς κι ίσως κι ένα μπαράκι σε «καλή» γειτονιά που αν βρεθείς μόνος στα σοκάκια της νιώθεις ότι πρωταγωνιστείς σε remake του Νονού.

Ο τύπος λείπει συνεχώς σε επαγγελματικά ταξίδια. ΝΕΤΙ. Διακοπάρει με γκομενάκια σε εξωτικούς προορισμούς τύπου νησιά Φίτζι ξερωγωπωςταλενεσαμπωςθαπαωκαιποτες.

Τις τελευταίες μέρες του μήνα μεταμορφώνεται σε αφεντικό. Επισκέπτεται τα μαγαζιά ΤΟΥ. Μπαίνει μέσα χαλαρός, ρωτάει «Επ, πώς πάμε εδώ;», πλησιάζει στο ταμείο και με κινήσεις που θα ζήλευε κλέφτης-χορευτής της καποέιρα, παίρνει τα λεφτά, τα βάζει στην ασιδέρωτη τσέπη του και φεύγοντας λέει «να δουλεύουμε και λίγο, ναι;»

Μονίμως πληρώνει καθυστερημένα, τηλεφωνεί κάθε δεκαπέντε μέρες για τσεκ και απολύει για πλάκα αν δεν τον φτάσουν τα λεφτά να παραγγείλει και 4η dom Perignon.

Πού τον βρίσκεις: σε μαγαζιά που «πάνε καλά», επειδή κάποιοι άλλοι τα πονάνε γιατί αυτός κάποτε προσπάθησε ν’ αυτοκτονήσει με χάπια σταρχιδίνης.

 

 

Το μοντέλο

 

 

Πώς είναι: Ηλικιακά δεν ξεπερνά τα 37 και πότε κάτω από 25. Ναι, είναι αυτό που φαντάζεσαι. Φλώρος των βορείων προαστίων, κερί στο μαλλί, μόνο πουκάμισα ή μπλουζάκια polo και φυσικά σακάκι ακόμα κι αν έξω βράζουν οι ωκεανοί απ’ την κάψα.

Στ’ αρχίδια του όλα. Και το ταμείο. Και το μαγαζί. Κι οι υπάλληλοι. Κι η γη η ίδια.

Είναι ωραίος; Δεν έχει ιδρώσει; Δεν έπεσε ο όρθιος γιακάς; Τον θέλει σαν τρελή η μισή γειτονιά; Ε, όλα είναι υπέροχα, ιδανικά, καταπληκτικά κι η ζωή τόσο όμορφη που πολλές φορές την βαριέται.
Δεν είναι κλασικό αφεντικό. Είναι δημοσιοσχετίστας. Στέκεται στην πόρτα με τους ώμους τόσο ίσιους λες και έχει καταπιεί κοντάρι, το χαμόγελο του είναι πιο λευκό κι από το απόλυτο λευκό της crest, έχει πάντα bluetooth στο αυτί και ύφος μπλαζέ τύπου «Κλείνω τώρα την πιο επικερδή συμφωνία της παγκόσμιας αγοράς». Αλλάζει ρούχα τρεις φορές τη μέρα.

Το άρωμα του δεν το ξεχνάς ποτέ γιατί χρησιμοποιεί όλο το μπουκάλι.

Αν είσαι bimbo θα τον λατρέψεις, αν είσαι κανονικός άνθρωπος θα τον βλέπεις και θα θες να κάνεις εμετό.

Αν είναι το αφεντικό σου απλά εύχεσαι να απαλλαγείς γρήγορα από αυτό το μαρτύριο.

Πού τον βρίσκεις: σε μαγαζιά που θα μπορούσαν να έχουν πόρτα οποιονδήποτε ηλίθιο.

 

 

Ο χίπστερ

 

 

Πώς μοιάζει: Μούσια. Πολλά μούσια. Μακριά μούσια. Καλλωπισμένα μούσια. Χτενισμένα μούσια.

«Δε θα ήθελα να με βλέπεις ως αφεντικό. Θα ήθελα να βλέπεις το περιβάλλον εδώ ως δεύτερη οικογένεια» (αρχίσαμεεεε).

Φοράει πάντα γιλέκο, μεγάλα γυαλιά μυωπίας ενώ δεν έχει μυωπία, μανίκι τατουάζ με vintage γραμματοσειρές και σκουλαρίκι στο καλοσχηματισμένο του φρύδι.

Μιλάει αργά και χαμογελάει ακόμα και όταν σου κάνει παρατήρηση επειδή είπες στον πελάτη ότι έχετε σολομό με ρύζι και όχι «τρυφερό φιλέτο σολομού, συνοδευόμενο από λευκό χιόνι ρυζιού».
Ο κατάλογος των προϊόντων είναι μια πανδαισία εμετού και απαιτεί όταν λες πού εργάζεσαι να βάζεις τη λέξη «καλλιτεχνικό» πριν τη λέξη «μεζεδοπωλείο».

Δεν παίζει ρόλο αν έχουμε δουλειά παιδιά, αρκεί να έχουμε φήμη. Δε μας νοιάζει αν δεν βγαίνουν τα μισΤά, αρκεί να μας κάνει αφιέρωμα η lifo.

Πού τον βρίσκεις: σε vintage μπαράκια και εστιατόρια που προσφέρουν «έναν παράδεισο πολύχρωμων φρούτων, σερβιρισμένο σε παγωμένη γόνδολα» και όχι ανάμεικτο χυμό με παγάκια βρε άξεστε.

 

 

Γράφει η V for Vallia

 

 

Πηγή: http://www.iforinterview.com/pente-eidi-afentikou-vol-2/

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *