Alexandra Kollontai: Η 8η Μάρτη

 

Αλεξάνδρα Κολλοντάι: Η 8η Μάρτη (1947)

 

 

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας – η 8η Μάρτη έρχεται: πρόκειται για τον εορτασμό των γυναικείων κατακτήσεων και για ημέρα πάλης των γυναικών όλων των χωρών και των εθνών για την ισότητα των γυναικών, και συνεπώς, για τη νίκη της δημοκρατίας και της ειρήνης.

Όταν στη Διεθνή Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη το 1910 η Κλάρα Τσέτκιν πρότεινε να καθιερωθεί η 8η Μάρτη ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και να εορτάζεται κάθε χρόνο κάτω από τη σημαία της πάλης για την ισότητα και για τη χειραφέτηση των γυναικών, όλοι οι αντιπρόσωποι ομόφωνα υπερψήφισαν την πρόταση αυτή. Όμως η Κλάρα Τσέτκιν έθεσε ταυτόχρονα το δεύτερο καθήκον της 8ης Μάρτη: συγκεκριμένα, την κοινή πάλη των γυναικών όλων των χωρών του κόσμου ενάντια στις πολιτικές των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων, οι οποίες οδηγούσαν αναπόφευκτα στις αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ των χωρών.

 

 

klara zetkin kollontai

 

klara zetkin kollontai Η Αλεξάνδρα Κολλοντάι (δεξιά) με την Κλάρα Τσέτκιν (κέντρο) στη 2η Διεθνή Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών το 1910 στην Κοπεγχάγη

 

 

 

Εκείνα τα χρόνια, ο πόλεμος μάς φαινόταν πολύ μακρινός, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι στα επόμενα 40 χρόνια, η ανθρωπότητα θα βίωνε και θα επιβίωνε από τον τρόμο και το σοκ των δυο ιμπεριαλιστικών πολέμων. Όμως ένα καθαρό μυαλό και ένα ισχυρό μαρξιστικό σκεπτικό επέτρεψε στην Τσέτκιν να προβλέψει ότι τα καθήκοντα της 8ης Μάρτη δεν περιορίζονται στα ζητήματα των γυναικίων δικαιωμάτων, και αναπόφευκτα θα συνδεθούν με την πάλη για δημοκρατία και ενάντια στους πολεμοκάπηλους.

Για δεύτερη χρονιά, οι γυναίκες όλων των χωρών γιορτάζουν την 8η Μάρτη σε συνθήκες ειρήνης, όμως οι πληγές που άφησαν οι ναζιστικές θηριωδίες και εισβολές είναι ακόμα πρόσφατες. Ακόμα σε όλες τις χώρες διεξάγεται εντατική δουλειά για την επανόρθωση της οικονομίας και του πολιτισμού μετά την αναταραχή και την καταστροφή. Οι σοβαρές πληγές ακόμα είναι επίπονες, λόγω της απώλειας των ηρώων συζύγων και γιων μας.

Οι δημοκρατικές γυναίκες όλων των χωρών ήταν σε θέση να δείξουν ότι είναι καλές πατριώτισσες, ότι με αυταπάρνηση παλεύουν για την ελευθερία και την ανεξαρτησία των χωρών τους, ότι θαρραλέα παλεύουν και πεθαίνουν για τα μεγάλα ιδανικά της ανθρωπότητας.

Και τώρα, μετά από δύο ιμπεριαλιστικούς πολέμους, σε σχεδόν όλες τις χώρες της Ευρώπης, στην Αμερική, το Μεξικό και την Κίνα, οι γυναίκες πέτυχαν πολιτική ισότητα: ωστόσο, στις αποικιακές χώρες και σε διάφορες εθνικές μειονότητες (π.χ. των μαύρων στις ΗΠΑ), οι γυναίκες δεν έχουν δικαιώματα.

Αν ο αγώνας αυτοθυσίας των βρετανίδων σουφραζετών, αν τα πιο μεγάλα όνειρα της Ολυμπίας ντε Γκουζ στη Γαλλία, της Σουζάν Άντον στις ΗΠΑ, της Φρεντρίκα Μπρέμερ στη Σουηδία, της Καμίλα Κόλετ στη Νορβηγία, της Μαίρη Γουόλστονκραφτ και χιλιάδων άλλων μαχητριών για τα πολιτικά δικαιώματα των γυναικών έγιναν τελικά πραγματικότητα, σε πολλές άλλες περιοχές τα αιτήματα των γυναικών για τα δικαιώματά τους απέχουν πολύ από την υλοποίησή του. Επομένως, στις 8 Μάρτη 1947, παραμένουν τα αιτήματα όπως για ίση αμοιβή για ίση εργασία, το οποίο είναι στενά συνδεδεμένο με το δικαίωμα στην παιδεία ως τις ανώτερες βαθμίδες της, το αίτημα για ακύρωση της ανισότητας των γυναικών λόγω του οικογενειακού δικαίου στις περισσότερες αστικές χώρες και, τέλος, για την οργάνωση των συνθηκών ζωής ώστε κάθε γυναίκα να συνδυάζει την επαγγελματική ζωή με τη μητρότητα.

 

 

1943 kollontai

Η Αλεξάνδρα Κολλοντάι το 1943

 

Μόνο στην ΕΣΣΔ όλα τα παραπάνω αιτήματα δεν είναι πια στην ατζέντα των γυναικών. Έγιναν πράξη με το σταλινικό Σύνταγμα και εφαρμόζονται. Από τις πρώτες μέρες της, η σοβιετική εξουσία αναγνώρισε πλήρως την ισότητα των πολιτών της σε όλες τις Σοβιετικές δημοκρατίες, ανεξαρτήτως αν μια γυναίκα είναι από ένα καθυστερημένο νομαδικό έθνος ή Εσκιμώα από τις κυνηγετικές φυλές του βορρά. Η Σοβιετική Ένωση πέτυχε ταυτόχρονα το δυσκολότερο καθήκον: αφότου έδωσε δικαιώματα στις γυναίκες, τους παρείχε την ευκαιρία να αναλάβουν τις κοινωνικές τους ευθύνες, δημιούργησε ένα πλατιά αναπτυγμένο δίκτυο θεσμών και ιδρυμάτων για τη μητρική φροντίδα για την οικογένεια και για τα παιδιά.

Και αυτό είναι ιδιαίτερα σπουδαίο και σημαντικό, γιατί ενώ σε όλες τι άλλες χώρες, οι γυναίκες έπρεπε και ακόμα πρέπει να παλεύουν για το δικαίωμα να συμμετέχουν στην πολιτική και την κυβέρνηση, στην ΕΣΣΔ, η σοβιετική κυβέρνηση από τις πρώτες ημέρες υπάρξής της, όχι μόνο έκανε τα πάντα για να κάνει τις γυναίκες να εμπλακούν στην πολιτική και για να τις βάλει σε θέσεις ευθύνης, αλλά επίσης κατάφερε να ανεβάσει το σύνολο των μαζών των γυναικών στη Ρωσία, εργάτριες, αγρότισσες, διανοούμενες, και να τις προετοιμάσει για την κατάληψη κρατικών πόστων, από τους μικρότερους ρόλους (οργάνωση βρεφικών σταθμών, κέντρων υγείας) ως τις ανώτερες κυβερνητικές θέσεις (υπουργοί, πρέσβειρες, μέλη του Ανώτατου Σοβιέτ).

Σήμερα, στο Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ εκλέγονται γυναίκες.

Το σοβιετικό κράτος απασχολεί τις γυναίκες όχι μόνο σε όλους τους τομείς δουλειών ως πλήρως ισότιμους πολίτες, αλλά επίσης επιδιώκει να χρησιμοποιήει τα ταλέντα των γυναικών στην επιστήμη, τη διοίκηση, την τεχνολογία, ακόμα και σε στρατιωτικά ζητήματα.

Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε εδώ για το ρόλο που έπαιξαν οι ηρωίδες ρωσίδες στον αγώνα ενάντια στο φασισμό και για τη νίκη επί των γερμανών εισβολέων. Ο ρόλος τους είναι καλά γνωστός και αναγνωρισμένος από όλους τους Δημοκράτες του πλανήτη μας. Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, διάφορα μετάλλια απονεμήθηκαν σε 119.789 γυναίκες και 47 γυναίκες έλαβαν τον ανώτατο τίτλο της Ηρωίδας της Σοβιετικής Ένωσης.

Το σταλινικό Σύνταγμα, το οποίο κατοχυρώνει την πλήρη ισότητα των γυναικών, βάζει τις γυναίκες σε μια ειδική θέση στην ΕΣΣΔ. Φαίνεται ότι η 8η Μάρτη χάνει το νόημά της εδώ. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε το δεύτερο καθήκον της 8ης Μάρτη – για τον κοινό αγώνα των γυναικών όλων των χωρών για μια πολιτική ειρήνης, για τον αγώνα ενάντια στους πολεμοκάπηλους.

Η Σοβιετική Ένωση στην εξωτερική της πολιτική κάνει τα πάντα για να ξεριζώσει τα υπολείμματα του φασισμού, για να ανακόψει τις ιμπεριαλιστικές τάσεις βίας σε βάρος της θέλησης των άλλων χωρών και εθνών.

Σε αυτό το δύσκολο στόχο πάλης για την ενίσχυση της πολιτικής ειρήνης, οι καρδιές των σοβιετικών γυναικών ενώνονται με τις ευχές όλων των Δημοκρατικών γυναικών σε όλες τις χώρες την ημέρα της 8ης Μάρτη 1947.

 

872254_900

Αλεξάνδρα Κολλοντάι, προς το τέλος της ζωής της, σε αναπηρικό καροτσάκι σε επίσημη εκδήλωση

 

 

 

Ο στόχος μας είναι η φιλία μεταξύ των λαών, η πάλη ενάντια στους πολεμοκάπηλους όλων των χωρών. Αυτό το καθήκον μπορεί να υλοποιηθεί αν οι γυναίκες βασίζονται στη διεθνή αλληλεγγύη των γυναικών και την υποστήριξη της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών.

Η νίκη της δημοκρατίας παρέχει στις γυναίκες ίσα δικαιώματα και εξαλείφει την απειλή του πολέμου.

Πάλη ενάντια στα υπολείμματα του φασισμού, υποστήριξη της πολιτικής γραμμής της Σοβιετικής Ένωσης στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών για την εδραίωση της ειρήνης – αυτό είναι το σύνθημα της 8ης Μάρτη 1947.

 

 

Πηγή: Ρωσικά Κρατικά Αρχεία Κοινωνικοπολιτικής Ιστορίας, op. 1, Delo 292, LL 1-4.

 

 

https://parapoda.wordpress.com/2016/03/07/

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *