Δημοσιεύουμε, στα πλαίσια του πολιτικού διαλόγου, κείμενο που μας έστειλε ο καθηγητής Θεόδωρος Μαριόλης
1. Εισαγωγή
Άλλη μία φορά, πριν από εκλογική διαδικασία, και συστηματικότατα, ιδίως από τότε που ξέσπασε η λεγόμενη «ελληνική κρίση»,[1] ο σ. Ευτύχης Μπιτσάκης πραγματοποιεί συμβουλευτικές δηλώσεις προς το σύνολο της «ελληνικής Αριστεράς» (τελευταίο, χρονικά, δείγμα: Εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς, 17.01.2015).
Δεν γνωρίζω εάν συνεδρίασαν τα κόμματα και οι οργανώσεις της «ελληνικής Αριστεράς», και αποφάσισαν να δώσουν στον Μπιτσάκη τη θέση του γενικού συμβούλου τους ή αυτή είναι μία θέση την οποία έδωσε ο Μπιτσάκης στον εαυτό του. Ωστόσο, η κατά σειρά δεύτερη περίπτωση δεν αποκλείεται apriori. Διότι ακόμα και για επιστημονικά ζητήματα ή/και αντίστοιχες ποσοτικές εκτιμήσεις, για τις οποίες δηλώνει, δημοσίως, ότι δεν έχει την προαπαιτούμενη γνώση (όπως, για παράδειγμα, η εκτίμηση του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή της ελληνικής οικονομίας και η επακόλουθη εκτίμηση της αθροιστικής ύφεσής της στο 29%, συνεπεία μηδενισμού του πρωτογενούς ελλείμματος – εκτίμηση η οποία δημοσιοποιήθηκε εδώ και πάνω τρία χρόνια, και επαληθεύτηκε), ο Μπιτσάκης συνηθίζει, πάλι δημοσίως, να αποφαίνεται λακωνικά: «Δεν έχω πειστεί». Ομολογώ, επίσης, ότι ποτέ δεν κατάλαβα τη λέξη: «Αριστερά (Δεξιά)/Αριστερός (Δεξιός)», καίτοι καταλαβαίνω πολύ καλά τις λέξεις, για παράδειγμα, «κομμουνισμός/κομμουνιστής» ή «(νεο-) φιλελευθερισμός» και «λεττρισμός» ή, έστω, «σοσιαλδημοκρατία» και «αναρχισμός».
Για τη συνέχεια του κειμένου πατήστε
