Αναμνήσεις απο την γνωστή “επιστημονική αντικειμενικότητα” των οπαδών της “θεωρίας των άκρων”. Ο ιστορικός Ν.Σβορώνος είχε ενταχθεί το 1943, σε ηλικία 22 χρονών, στο ΕΑΜ και ήταν στρατιωτικός διοικητής του ΕΛΑΣ Βύρωνα-Καισαριανής στην ένοπλη σύγκρουση της Αθήνας τον Δεκέμβρη του 1944, με επίκεντρο δράσης του την περιοχή του Μετς…..
Ο Ελασίτης του Ινστιτούτου.
Το 1953, ο ιστορικός Νίκος Σβορώνος, δημοσιεύει στο Παρίσι, την “Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας”, ένα βιβλίο που η έκδοσή του αποτέλεσε πραγματικό σκάνδαλο για τους έμμισθους διανοούμενους και κονδυλοφόρους της ελληνικής Άρχουσας Τάξεως, που μετά τη νίκη της στον Εμφύλιο, έβλεπε για πρώτη φορά, να αμφισβητείται η εκδοχή της για τα πρόσφατα γεγονότα της νεοελληνικής ιστορίας. Το γεγονός ότι η Ιστορία του Σβορώνου εκδόθηκε από την δημοφιλή σειρά εκλαϊκευμένων πανεπιστημιακών συγγραμμάτων “Τι γνωρίζω”, ήταν ακόμα ένα μεγάλο πρόβλημα για την Αντίδραση, που έσπευσε να χρησιμοποιήσει τις προσφιλείς της μεθόδους, δηλαδή την συκοφαντική λάσπη και το ψεύδος, προκειμένου να αμυνθεί.
Ένα ανθολόγιο δημοσιευμάτων του ελληνικού τύπου της εποχής, για το σκάνδαλο του Ελασίτη που έγινε ιστορικός:
Η Καθημερινή, 9 Ιουλίου 1953, «ΕΡΓΟΝ ΕΞΩΜΟΤΟΥ».
«Εις την σειράν των γαλλικών επιστημονικών εκδόσεων “Que sais-je” εκλυκλοφόρησε τελευταίως, γαλλιστί φυσικά, ένα βιβλίον υπό τον τίτλον “Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος”, γραμμένον υπό τίνος κομμουνιστού και εχθρού της πατρίδος του ονόματι Νικολάου Σβορώνου. Ο Σβορώνος αυτός φέρει τον τίτλον του “Attache de Recherches” εις το εν Παρισίοις Κέντρον Επιστημονικών Ερευνών. Το βιβλίον του οποίου ετέθησαν υπ’ όψιν μας χαρακτηριστικά αποσπάσματα, αποτελεί ύμνον του Εάμ, του Ελάς και του κινήματος του Δεκεμβρίου και των συμμοριτών και λίβελλον εναντίον της Ελλάδος και του πολιτεύματος. Πρέπει να σημειωθή ότι αι εν λόγω πανεπιστημιακοί εκδόσεις έχουν παγκόσμιον κύρος. Αι ιδικαί μας αρμόδιαι υπηρεσίαι έχουν λάβει γνώσιν του ανθελληνικού περιεχομένου του βιβλίου αυτού; Και πώς σκέπτονται να αντιδράσουν; Διότι ο Σβορώνος αυτός θα είναι βεβαίως Έλλην πολίτης και θα απολαμβάνη των προνομίων της ελληνικής του υπηκοότητος».
Έθνος, 9 Ιουλίου 1953: «ΕΝΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ».
«Το σκάνδαλον του κομμουνιστού, απεσταλμένου και προστατευομένου του Γαλλικού Ινστιτούτου, που εξέδωσε με την ενίσχυσιν και την ευλογίαν του διευθυντού τούτου κ. Μερλιέ ένα δήθεν ιστορικόν, πράγματι δε κακόηθες εξάμβλωμα φέρον τον τίτλον “Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος”, πρέπει να τύχη ιδιαιτέρας προσοχής. Ο άλλοτε Ελασίτης αυτός “έκτακτος επιστήμων” (κατά την έκφρασιν του κ. Μερλιέ), σταλείς εις το Παρίσι ως υπότροφος του Γαλλικού Ινστιτούτου που εν συνεχεία τη εισηγήσει του επιχορηγούμενος υπό της Γαλλικής Κυβερνήσεως, έχει από πολλού απολέσει και την ιδιότητα του Έλληνος πολίτου, δεδομένου ότι ηκυρώθη το διαβατήριόν του λόγω της προδοτικής του δράσεως εις την γαλλικήν πρωτεύουσαν. Αλλ’ αυτό δεν ημπόδισε τον κ. Μερλιέ να του αναθέση να γράψη γαλλιστί και να δημοσίευση μίαν “Ιστορίαν της νεωτέρας Ελλάδος”, εις την οποίαν εξυμνείται το ΕΑΜ και φέρονται ως ουνεργάται των Γερμανών και ως φασίσται όλοι οι εθνικόφρονες πολιτικοί και λόγιοι. Είνε καιρός να εξετασθή σοβορώτερα το πρόβλημα της δράσεως του κ. Μερλιέ εις την Ελλάδα, αφού ο ίδιος, παρά τας επανειλημμένος υποδείξεις που του έγιναν τόσον από το γαλλικόν υπουργείον των Εξωτερικών όσον και από την γαλλικήν πρεσβείαν, δεν εννοεί να παραδεχθή ότι η αποστολή του εις τας Αθήνας συνίσταται εις το να εργάζεται δια την διάδοσιν του γαλλικού πνεύματος και όχι να ευνοή τους δυσφημούντας την Ελλάδα».
Εστία, 16 Ιουλίου 1953: «ΕΛΑΣΙΤΗΣ ΤΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ».
“Νέαν απόδειξιν της ενοχής του Γαλλικού Ινστιτούτου δια το περί Νεοελληνικής ιστορίας ανθελληνικόν βιβλίον του πράκτορος της Μόσχας Ν. Σβορώνου, αποτελεί η αναγγελία ότι το ίδιον Ινστιτούτον ετοιμάζεται να έκδώση και νέαν μελέτην του “διακεκριμένου – όπως τον χαρακτηρίζει – νέου ιστορικού και επιστήμονος” (Σ.Ε. Ταγματάρχου, κατά το κίνημα, εις το φρουραρχείον των δολοφόνων του Ελάς και μέλους της διοικούσης επιτροπής του Κ.Κ.Ε.). Αναχωρήσας το 1945 δια Γαλλίαν με υποτροφίαν του περιβόητου Ινστιτούτου, ο Σβορώνος – καθώς μας γράφει αναγνώστης μας – είχε παραλάβει μεθ’ εαυτού δύο σάκκους πλήρεις κομμουνιστικών έντυπων, εκ των οποίων πολλά μετέφρασεν εν Παρισίοις εις την Γαλλικήν, και τα οποία του έδωσαν προφανώς το υλικόν δια τα βιβλία του! Αυτός είναι ο “λαμπρός νέος ιστορικός”, του ερυθρού Γαλλικού Ινστιτούτου!… Και ερωτώμεν άπαξ έτι: Τι έκαμαν τα αρμόδια υπουργεία δια την αφαίρεσιν της Ελληνικής ιθαγενείας από τον ερυθρόν πράκτορα;”.
Φωτεινή εξαίρεση μέσα στην ενορχηστρωμένη κακοφωνία της εποχής, οι εφημερίδες του Λαμπράκη, με το “Βήμα”, να μιλάει για ελληνική επιτυχία!
Το Βήμα, 29 Μαρτίου 1953: «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ του κ. Ν. Γ. ΣΒΟΡΩΝΟΥ».
«Πληροφορούμεθα εκ Παρισίων ότι εκυκλοφόρησεν εις την γνωστήν μορφωτικήν σειράν “Τι γνωρίζω;”, που εκδίδουν τα “Πανεπιστημιακά τυπογραφεία της Γαλλίας”, μια σύντομη αλλά εξαιρετικώς ενδιαφέρουσα “Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδος”. Το βιβλίον αυτό, γραμμένον γαλλιστί, είναι έργον του Έλληνος ιστορικού κ. Νικολάου Γ. Σβορώνου ο οποίος ευρίσκεται από ετών εις την Γαλλίαν δι’ επιστημονικός έρευνας ως εταίρος του περίφημου “Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Ερεύνης”. Το ενδιαφέρον που παρουσιάζει η έκδοσις αυτή είναι πολλαπλόν. Πρώτον, διότι η σύνταξις της πρώτης σύγχρονης νεοελληνικής ιστορίας που απευθύνεται εις το ευρύ γαλλόφωνον κοινόν ανετέθη εις Έλληνα επιστήμονα. Δεύτερον, ότι ο συγγραφεύς της έχει, παρά το σχετικώς νεαρόν της ηλικίας του, αναγνωρισθή ήδη εις την Γαλλίαν ως ένας εκ των λαμποτέρων ιστορικών του Μεσαίωνος και των Νέων χρόνων της Ελλάδος. Τέλος δε πρέπει να σημειωθή ότι η σύντομη αυτή ιστορία του κ. Σβορώνου, περιέχει τα πορίσματα της προσωπικής και γόνιμης μελέτης των Γαλλικών ιδίως αρχείων και αποτελεί εξ άλλου μίαν εισαγωγήν εις την μεγάλην δίτομην “Ίστορίαν τής Νεώτερης Ελλάδος” που ετοιμάζει ο ίδιος κατά παραγγελίαν του επιστημονικού εκδοτικού οργανισμού “Μπελ Λέττρ” του συνδέσμου Γκιγιώμ Μπυντέ».
Η ελληνική ιθαγένεια αφαιρέθηκε τελικά από τον Νίκο Σβορώνο το 1955, για να πάρει έξι χρόνια μετά, τη γαλλική. Το 1962 απέκτησε το doctorat τρίτου κύκλου και το 1975 ανακηρύχθηκε Docteur es Lettres της Σορβόννης. Εργάσθηκε στο CNRS και δίδαξε ως διευθυντής σπουδών στην Ecole Pratique des Hautes Etudes (IV Section) ιστορία των θεσμών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Γύρισε στην Ελλάδα μετά την πτώση της Χούντας, όπου του αποδόθηκε πάλι η ελληνική ιθαγένεια. Δίδαξε στα πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης και Κρήτης, διετέλεσε μέλος της διοικούσας επιτροπής του Πανεπιστημίου Κρήτης και διευθυντής ερευνών στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, και ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης.
Η περίφημη “Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας” θα εκδοθεί στα ελληνικά, μόλις το 1976 από το “Θεμέλιο”.
Διαβάστε:
-Νίκος Σβορώνος, “Το Ελληνικό Έθνος – Γένεση και διαμόρφωση του Νέου Ελληνισμού”, εκδόσεις Πόλις, 2004.
-Νίκος Σβορώνος, “Επισκόπηση της Νεοελληνικής Ιστορίας”, Θεμέλιο, Ιστορική Βιβλιοθήκη, Αθήνα 1994.
-“Τι έγραψαν κάποτε για την “Ιστορία” του Ν. Σβορώνου”, Στο περιοδικό “Ο Πολίτης”, τεύχος 113, σελ. 31-33, Ιούλιος-Αύγουστος 2003.
-Αρχεία ΔΟΛ.
-Αρχείο Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας. http://askiweb.eu/
Πηγή: http://metwpoistorias.blogspot.gr/search?updated max=2010-06-06T08:34:00%2B03:00&max-results=9
Και μια συνέντευξη του Ν.Σβορώνου απο το αρχείο της ΕΡΤ (1985), στην οποία εξιστορεί και γεγονότα απο την περίοδο της κατοχής και του Δεκέμβρη του 1944….
