Τουρκία – Εκλογές: Οι υποψήφιοι και το διακύβευμα

Τουρκία – Εκλογές: Οι υποψήφιοι και το διακύβευμα

 

 

 

Αν και με την ανακοίνωση των πρόωρων εκλογών στην Τουρκία όλοι εκτιμούσαν ότι θα είναι μια εύκολη υπόθεση για την Τουρκία, πλέον όλα δείχνουν ότι όχι μόνο δε θα είναι περίπατος για τον Ερντογάν αλλά θα χρειαστεί να δώσει μάχη με τον Μουχαρέμ Ιντζέ που οι δημοσκοπήσεις τον φέρουν να συγκεντρώνει υψηλά ποσοστά ήδη στον πρώτο γύρο.

Οι εκλογές γίνονται στο φόντο των οξυμένων αντιθέσεων και ανακατατάξεων στην ευρύτερη περιοχή και η σημασία τους έγκειται στη νέα ορμή που θα δοθεί σε ένα σκληρό και πολύπλευρο παζάρι το οποίο εξαπλώνεται ραγδαία σε όλη τη γύρω περιοχή, από την Κασπία και την Ανατολική Μεσόγειο μέχρι τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή, όπου η τουρκική αστική τάξη διεκδικεί ακόμα ισχυρότερο ρόλο, προσπαθώντας πρώτα και κύρια να υπερασπιστεί τη θέση που ήδη έχει εξαιτίας της οικονομικής και στρατιωτικής της ισχύος και η οποία «δοκιμάζεται», σε ένα φόντο μεγάλων γεωπολιτικών ανακατατάξεων.

Το αντι-Ερντογάν «στρατόπεδο» (Ιντζέ Ερντογάν)  διεκδικεί ισχυρότερα πλεονεκτήματα στο αντιλαϊκό αλισβερίσι που φουντώνει. Τόσο ο Ιντζέ όσο και η Αξενέρ έχουν κατά καιρούς τονίσει πως θα παζαρέψουν γερά τους όρους με τους οποίους οι σύμμαχοι της Τουρκίας (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ κ.ά.) θα εξακολουθήσουν να χρησιμοποιούν τη βάση του Ιντσιρλίκ.

Έτσι όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, δεν θα ξεδιαλύνει την εικόνα όσον αφορά ή τη σύσφιξη των σχέσεων της Αγκυρας με τη Μόσχα ή την επανεξέταση των σχέσεών της με τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον.

Την ίδια ώρα, πυκνώνουν οι προβλέψεις ότι η τουρκική οικονομία πιθανόν να μπει σε περίοδο χαμηλότερης ανάπτυξης ή και κρίσης, ενώ αυξάνεται η γεωστρατηγική της σημασία για μεγάλα επιχειρηματικά σχέδια που βρίσκονται σε εξέλιξη στην Ενέργεια, στις μεταφορές και στην εφοδιαστική αλυσίδα, περιλαμβανομένου του κινεζικού μεγα-σχεδίου «Μία ζώνη, ένας δρόμος».

 

 

Οι υποψήφιοι

 

 

Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν

 

 

 

Ο σημερινός πρόεδρος γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου1954 στην Κωνσταντινούπολη και διεκδικεί μία ακόμη προεδρική θητεία. Πατέρας τεσσάρων παιδιών καθορίζει τις τύχες της χώρας από το 2003, αρχικά ως πρωθυπουργός και στην συνέχεια, από το 2014, ως πρόεδρος. Ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα ως δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης το 1994 και ίδρυσε το ισλαμοσυντηρητικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), που κυριαρχεί στην τουρκική πολιτική σκηνή από τις εκλογές του 2002.

Αν και μέχρι λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες οι περισσότεροι εκτιμούσαν ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν – εκ νέου υποψήφιος για την Προεδρία, με τη στήριξη του ΑΚΡ και του εθνικιστικού ΜΗΡ – θα νικήσει, η προσοχή όλων στρεφόταν στις συνθήκες μέσα στις οποίες θα αναλάβει καθήκοντα το νέο σχήμα. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις εμφάνιζαν μεν τον Ερντογάν πρώτο (όπως και τη «Λαϊκή Συμμαχία», το συνασπισμό ΑΚΡ – ΜΗΡ), αλλά αρκετές έδιναν αυξημένα ποσοστά στον βασικό του αντίπαλο, τον Μουχαρέμ Ιντζέ (που σύμφωνα με ορισμένες εταιρείες ίσως πλησιάσει ακόμα και το 30%), τον υποψήφιο του σοσιαλδημοκρατικού – κεμαλικού CHP.

 

 

Μουχαρέμ Ιντζέ

 

 

Γεννήθηκε στις 4 Μαΐου 1964 στην Γιάλοβα. Είναι πρώην καθηγητής Φυσικής και κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας προσπάθησε να παρουσιάσει ένα προφίλ πυγμής και μαχητικότητας. Επελέγη για να εκπροσωπήσει το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP, σοσιαλδημοκρατικό), αν και στο παρελθόν απέτυχε δύο φορές να αναδειχθεί στην ηγεσία του κόμματος. Πατέρας ενός γιου, αναδείχθηκε σε σοβαρό αντίπαλο του Ερντογάν, ικανό να του προκαλέσει δυσκολίες.

Στοχεύοντας στις ψήφους των Κούρδων που θα διαδραματίσουν κρίσιμο ρόλο στο αποτέλεσμα ο Ιντζέ μιλώντας σε προεκλογική συγκέντρωση στην ανατολική επαρχία Χακάρι, χαρακτήρισε το Κουρδικό «πολιτικό και οικονομικό πρόβλημα» που «θα λύσουμε μέσω της ειρήνης και της ανάπτυξης». Στη συγκεκριμένη επαρχία, μεγάλο μέρος των ψήφων πήγαινε μέχρι σήμερα στο φιλοκουρδικό HDP, τον φυλακισμένο υποψήφιο του οποίου, Σελαχατίν Ντεμιρτάς , επισκέφτηκε ο Ιντζέ σε μια κίνηση με προφανείς σκοπιμότητες.

ΟΙντζέ – απαντώντας σε ερώτηση για το αν η χώρα θα κληθεί να διαλέξει μεταξύ Ευρασίας και Ρωσίας ή ΝΑΤΟ και Δύσης – είπε ότι «η Τουρκία θα διατηρήσει τον προσανατολισμό της προς τη Δύση». Παράλληλα, όμως, εκφράζει διαφωνίες για πλευρές της πολιτικής των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, ειδικά για τη στάση της Ουάσιγκτον απέναντι στο Ιράν, έχοντας υπογραμμίσει ειδικά ότι δεν είναι δυνατή η αντιμετώπιση των συγκρούσεων στην περιοχή μέσα από την αποδυνάμωση Τουρκίας, Ιράν και Συρίας. Σύμφωνα με τον Ιντζέ, η επίλυση αυτών των συγκρούσεων προϋποθέτει καταρχάς «σταθερότητα» στις χώρες της Μέσης Ανατολής και όχι την ανάμειξη των ΗΠΑ. Επίσης, ο υποψήφιος του CHP έχει διαμηνύσει ότι θα τηρήσει τη συμφωνία συνεργασίας με τη Μόσχα, ειδικά για την αγορά των συστημάτων «S-400».

 

 

Μεράλ Άκσενερ

 

 

Η Μεράλ Άκσενερ, υποψήφια Πρόεδρος με τη στήριξη του νεοσύστατου ΙΥΙ (που το ίδρυσε αφού έφυγε από το ΜΗΡ),  γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1956 στην Σμύρνη και ήταν η πρώτη υποψήφια της τουρκικής αντιπολίτευσης που ανακοίνωσε την υποψηφιότητά της, υπό την σημαία του Καλού Κόμματος (εθνικιστική δεξιά), το οποίο ίδρυσε η ίδια μόλις τον περασμένο Οκτώβριο. Συντηρητική, εθνικίστρια και μητέρα ενός γιου, υπήρξε υπουργός Εσωτερικών κατά την δεκαετία του ’90 και υπήρξε μέλος του υπερεθνικιστικού MHP, που σήμερα είναι σύμμαχος του Ερντογάν. Η συμμετοχή της στην κυβέρνηση την περίοδο 1996-1997 , στα αιματηρότερα χρόνια της κουρδικής εξέγερσης στην νοτιο-ανατολική Τουρκία, της στερεί την ψήφο των Κούρδων που αντιπροσωπεύουν το εν πέμπτον του πληθυσμού της χώρας.

Η Μεράλ Αξενέρ, την οποία πολλοί λανσάρουν ως «μια νέα πιθανή Θάτσερ ή Λεπέν της Τουρκίας», τάσσεται υπέρ της διατήρησης της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, θεωρώντας τη συγκεκριμένη λυκοσυμμαχία μια «απαραίτητη ομπρέλα ασφαλείας» για την Τουρκία. Ταυτόχρονα – συνεχίζει το δημοσίευμα της «Ahval News» – εκφράζει αμφιβολίες για το αν οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ παραμείνουν φιλικές, μιλά για «έλλειψη διαφάνειας» στις διμερείς σχέσεις, αλλά και έλλειψη αποφασιστικότητας της Αγκυρας σε ό,τι αφορά «ανταλλάγματα» που τελικά δεν έλαβε, ειδικά σε θέματα όπως η Συρία αλλά και το Κυπριακό (που συνδέεται συνολικά με την Ανατολική Μεσόγειο).

 

 

Σελαχατίν Ντεμιρτάς

 

 

 

Γεννημένος στις 10 Απριλίου 1973 στο Ντιγιάρμπακιρ ανακηρύχθηκε υποψήφιος του Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών (HDP, φιλοκουρδικό), αν και βρίσκεται στην φυλακή από τον Νοέμβριο 2016. Κατηγορείται από το καθεστώς Ερντογάν ότι ανήκει και ηγείται «τρομοκρατικής» οργάνωσης. Δικηγόρος, είναι πατέρας δύο κοριτσιών. Καταγγέλλει ότι βρίσκεται σε ομηρία ως αντίπαλος του Ερντογάν. Ηταν υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2014 και συγκέντρωσε σχεδόν το 10% των ψήφων.

 

 

Τεμέλ Καραμολάογλου

 

 

 

Γεννημένος στις 7 Ιουνίου 1941 στο Καχραμάνμαρας, ο Τεμέλ Καραμολάογλου του Κόμματος της Ευτυχίας ( SP, ισλαμοσυντηρητικό) έχει εκλεγεί τρεις φορές βουλευτής με το Κόμμα της Ευημερίας (Refah). Σύμφωνα με την βιογραφία που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του κόμματός του, υπήρξε στενός συνεργάτης του Νετζμετίν Ερμπακάν, του μέντορα του Ερντογάν. Πατέρας πέντε παιδιών υπήρξε δήμαρχος της πόλης Σίβας το 1993 κατά την διάρκεια του εμπρησμού ξενοδοχείου της πόλης από ακραίους ισλαμιστές. Η πυρκαγιά προκάλεσε τον θάνατο 37 ανθρώπων, στην πλειοψηφία τους Τούρκων διανοουμένων.

 

 

Ντογκού Περιντσέκ

 

 

 

Γεννημένος στις 17 Ιουνίου 1942 στο Γκαζίαντεπ, ο Ντογκού Περιντσέκ ηγείται του Πατριωτικού Κόμματος (Vatan, αριστερά). Δόκτωρ της Νομικής , πατέρας τεσσάρων παιδιών, έχει φυλακισθεί επανειλημμένως, κυρίως μετά το πραξικόπημα του 1980. Εγινε ευρύτερα γνωστός για την προσφυγή του ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την υπεράσπιση του δικαιώματος άρνησης του χαρακτήρα γενοκτονίας της σφαγής των Αρμενίων κατά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο στην Τουρκία. Το Δικαστήριο τον δικαίωσε.

 

 

Το ΚΚ Τουρκίας

 

 

 

Το Κομμουνιστκό Κόμμα Τουρκίας παίρνει μέρος στις εκλογές μέσα από την πλατφόρμα «Αυτή η τάξη πραγμάτων πρέπει να αλλάξει», με βασικό στόχο την άντληση νέων δυνάμεων για την ενίσχυση και οργάνωση του αγώνα ενάντια στην πολιτική και στην τάξη που καταδυναστεύει τον εργαζόμενο λαό.

Μετά τον αποκλεισμό του από τις εκλογές, εξαιτίας του απαράδεκτου εκλογικού συστήματος, το Κόμμα ανακοίνωσε ότι θα στηρίξει ανεξάρτητους υποψηφίους, πρωτοπόρους αγωνιστές από μια σειρά χώρους, που «κατεβαίνουν» σε πολλές επαρχίες της χώρας.

Σε σχετική ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής έχει τονιστεί ότι ζητούμενο δεν είναι απλά να αλλάξει ο σημερινός Πρόεδρος (όπως προτάσσουν πολλές δυνάμεις, που διεκδικούν ρόλο αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού) και ότι «η Τουρκία μπορεί και θα απελευθερωθεί με τη βούληση και τη σταθερότητα του λαού, που θα αλλάξει αυτήν την κοινωνική τάξη πραγμάτων, όχι με τη βούληση του ενός ή του άλλου προσώπου». Απευθυνόμενο στον εργαζόμενο λαό της χώρας, τονίζει ότι «εμείς κρατάμε τη σωτηρία στα δικά μας χέρια», καλώντας σε ολόπλευρη ισχυροποίηση των μικρών και μεγάλων αγώνων εναντίον του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.

 

 

 

 

https://atexnos.gr/τουρκία-εκλογές-οι-υποψήφιοι-και-το-δ/

 

 

 

 

 

 

1 σχόλιο

Γράψτε απάντηση στο Praxis Review Ακύρωση απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *