Το «δέντρο» των φρεγατών – το «δάσος» των εξοπλιστικών

 

 

Το «δέντρο» των φρεγατών – το «δάσος» των εξοπλιστικών

 

 

 

Η κυβερνητική αστειότητα όπως αυτή εκδηλώθηκε στο θέμα με τις γαλλικές φρεγάτεςανέδειξε το «δέντρο». Πίσω, όμως, από το «δέντρο» υπάρχει το «δάσος» των εξοπλισμών.

  Παρατήρηση 1η: Οι εξοπλισμοί σε ό,τι αφορά μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ όπως η Ελλάδα είναι ενταγμένοι στους συνολικούς ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Το ΝΑΤΟ – θυμίζουμε – είναι αυτό που πήρε «ίσες αποστάσεις» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας κατά τον εμβολισμό του ελληνικού πλοίου στα Ιμια και που η συμβολή του όσον αφορά την κράτηση των 2 Ελλήνων στρατιωτικών από τον στρατό μιας συμμάχου χώρας, της Τουρκίας, ήταν η ακόλουθη δήλωση του γενικού γραμματέα του, του κ.Στόλτεμπεργκ: «Βρείτε τα»…

  Παρατήρηση 2η: Οι εξοπλισμοί αποτελούν πεδίο ισχυρού ανταγωνισμού ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη που διεκδικούν για τους μονοπωλιακούς τους ομίλους το μεγαλύτερο μερίδιο από την πίτα της αγοράς και ανάλογα ασκούν πιέσεις στη διαμόρφωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων από τα κράτη – αγοραστές. Η Ελλάδα κάθε άλλο παρά κινείται έξω από τους οξύτατους ανταγωνισμούς μεταξύ των φίλων, εταίρων και συμμάχων μας που όταν μας δανείζουν (τοκογλυφικά πάντα) το κάνουν και για να αγοράζουμε τα όπλα τους.

  Ορισμένες πλευρές αυτού του εξοπλιστικού «δάσους», για μια χώρα που υποτίθεται ότι οι συμμαχίες της (ΝΑΤΟ, ΕΕ) διασφαλίζουν τα σύνορά της, είναι οι παρακάτω:

  • Οι δαπάνες για εξοπλισμούς συνέβαλλαν αποφασιστικά στη διαμόρφωση του ελληνικού χρέους: Στο τέλος του 2003 ο τότε υπουργός οικονομία Χριστοδουλάκης είχε παραδεχτεί: «τουλάχιστον 25 μονάδες (το ¼ του χρέους) οφείλονται στις δικαιολογημένες μεν αλλά ιδιαιτέρως αυξημένες αμυντικές δαπάνες».
  • Η Ελλάδα από 1974 μέχρι και σήμερα (στοιχεία 2014) εισάγει κατά μέσο όρο και σε ετήσια βάση:
    • Το 3,74% των όπλων που εξάγουν παγκοσμίως οι ΗΠΑ
    • Το 9,64% των όπλων που εξάγει παγκοσμίως η Γερμανία
    • Το 5,51% των όπλων που εξάγει παγκοσμίως η Γαλλία

Με άλλα λόγια, οι ελληνικές κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης:

  • Αγόρασαν από τις ΗΠΑ τα όπλα που αντιστοιχούν στο σύνολο της παραγωγής της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας για διάστημα πάνω από 16 μήνες.
  • Η Ελλάδα κάθε δέκα χρόνια αγοράζει το σύνολο της ετήσιας παραγωγής της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας.
  • Η Ελλάδα από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα αγόρασε το σύνολο της παραγωγής δύο ετών της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας.

  3) Σύμφωνα με τα δεκαετή εξοπλιστικά προγράμματα, όπως είχαν αποφασιστεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις στο Συμβούλιο Άμυνας, προκύπτουν οι εξής δαπάνες:

  • 27 δισ. ευρώ για την περίοδο 2006 – 2015
  • 20 δισ. ευρώ για την περίοδο 1996 – 2005

  4) Σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη που εδρεύει στη Στοκχόλμη

  • Την περίοδο 2004 – 2009 η Ελλάδα ήταν 1η στην εισαγωγή συμβατικών όπλων
  • Μέχρι το 2003 η Ελλάδα ήταν 3η σε ευρωπαικό επίπεδο,
  • Στην παγκόσμια κατάταξη η Ελλάδα καταγράφηκε στην 5η θέση στις αγορές συμβατικών όπλων.
  • Είμαστε ο δεύτερος καλύτερος πελάτης όπλων της Γερμανίας, η οποία μας πουλάει το 31% των όπλων που αγοράζουμε
  • Η Ελλάδα καταγράφηκε ο τρίτος καλύτερος πελάτης όπλων της Γαλλίας, η οποία μας πουλάει το 24% των όπλων.
  • Το 24% των όπλων που αγοράζει η Ελλάδα έρχονται από τις ΗΠΑ.

Σημείωση: Την εποχή της ισχυρής Ελλάδας του Κ. Σημίτη η Ελλάδα ήταν πρώτη στην παγκόσμια κατάταξη στις εισαγωγές όπλων από τις ΗΠΑ και δέκατη στις εισαγωγές όπλων από όλες τις χώρες του κόσμου!

  5) Την περίοδο των Μνημονίων δεδομένου ότι η Ελλάδα πληρώνει σταθερά πάνω από το 2% του ΑΕΠ της (σύμφωνα με τα συγχαρητήρια του ΝΑΤΟ) για εξοπλισμούς. Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, μόνο μέσα στην μνημονιακή περίοδο της χρεοκοπίας και της κοινωνικής αποτελμάτωσης η Ελλάδα έχει καταβάλλει για όπλα πάνω από 30 δισ. ευρώ…

 

 

 

http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/571627/to-dentro-ton-fregaton-to-dasos-ton-exoplistikon

 

 

 

9 σχόλια

  1. Praxis Review Απάντηση

    Στο θέμα των εξοπλισμών έχει εμφανιστεί εδώ και καιρό μια κριτική σαν αυτό το άρθρο του Δ.Μηλάκα εδώ:

    http://www.imerodromos.gr/oratotis-miden-pos-exelichthike-se-theatro-tou-paralogou-i-ypothesi-ton-ellinikon-exoplismon-tou-dimitri-milaka/

    Με άλλα λόγια κριτική από τα δεξιά ότι το θέμα είναι δεν έχουμε σχέδιο να αντιμετωπίσουμε τους “Τουρκαλάδες”. Και μάλιστα σε περίοδο παροξυσμού του μιλιταρισμού και του σοβινισμού και απο τις δύο πλευρές του Αιγαίου. Τον οποίο χρησιμοποιούν και οι δύο αστικές τάξεις για να τσακίζουν τους δικούς τους εργαζόμενους.

    Ο πόλεμος και το γενικότερο μιλιταριστικό κλίμα ήταν πάντα ένα χρήσιμο πεδίο για να στρατολογούν οι κυρίαρχες τάξεις διάφορες “κριτικές” ώστε τελικά να υπερασπίζονται, αντικειμενικά, τους στόχους τους. Αυτού του είδους η κριτική είναι μια τέτοια περίπτωση που τελικά καταλήγει να ενισχύει τον μιλιταρισμό και τον σοβινισμό που προωθεί συστηματικά η αστική τάξη της χώρας (και, αντίστοιχα, η αστική τάξη της Τουρκίας). Και το εργατικό κίνημα όσο πιο μακριά μείνει από τέτοιες προσεγγίσεις, τόσο το καλύτερο.

    Δεν υπάρχει ταξική πολιτική χωρίς την ξεκάθαρη καταδίκη του μιλιταρισμού και στις δύο χώρες, πράγμα που πρακτικά σημαίνει την καταψήφιση και καταγγελία όλων των πολεμικών πιστώσεων και προυπολογισμών που στρέφονται ενάντια στην εργατική τάξη της χώρας και τις εργατικές τάξεις και τους λαούς της περιοχής. Αλλιώς δεν υπάρχει καμία διαφορά από την Δεύτερη Διεθνή, που στα λόγια καταδίκαζε τον πόλεμο και την κρίσιμη στιγμή, στο όνομα των “εθνικών κινδύνων” προσχώρησε στο μιλιταρισμό.

    Και αυτά ισχύουν στο ακέραιο για την σημερινή εποχή, που οι ανταγωνισμοί σε όλη την περιοχή μας δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα των εργαζομένων, κάτι που το ομολογούν ξεκάθαρα και οι αστικές τάξεις (και στην Ελλάδα). Τα υπόλοιπα για το 1821 και το 1940 ειναι “άλλα λόγια να αγαπιόμαστε”. Εξάλλο αναπόσπαστο τμήμα κάθε διεθνιστικής πολιτικής είναι η πάλη για την μη αλλαγή των συνόρων γιατί κάθε τέτοια αλλαγή θα οδηγήσει σε νέες συμφορές για τους εργαζόμενους.

    Όμως αυτό δεν πρόκειται να διασφαλιστεί με τον μιλιταρισμό. Γιατί αυτός φέρνει το ενδεχόμενο πολεμικού επεισοδίου ακόμα πιο κοντά.

    Οι κούρσες των εξοπλισμών, ο μιλιταρισμός δεν έχουν σχέση με τα εργατικά συμφέροντα. Η προπαγάνδα του τύπου “εξοπλίζονται οι απέναντι” που χρησιμοποιείται και σε Ελλάδα και σε Τουρκία έχει στόχο να δικαιολογήσει τους “πολεμικούς προυπολογισμούς” του ΝΑΤΟ και των αστικών τάξεων της περιοχής και τελικά, τους ίδιους τους πολέμους. Το μέτωπο λοιπόν ενάντια στον μιλιταρισμό και πρώτα από όλα ενάντια στον “δικό μας” μιλιταρισμό είναι ένα κορυφαίο μέτωπο, χωρίς το οποίο η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο είναι κούφια λόγια…..

  2. Praxis Review Απάντηση

    Άρθρο:”….Μέσα σ αυτήν την λογική αφομοιώθηκαν…αντιλήψεις όπως το αιγαίο ανήκει στα ψάρια του ή οι δύο λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε με στόχο να εξαφανιστούν οι αιτίες της σημερινής ελληνοτουρκικής διαμάχης”.

    http://www.imerodromos.gr/erdogan-o-athanasios-diakos-souvlistike-monos-tou-tou-dimitri-milaka/

    Δηλαδή η άποψη ότι οι λαοί σε Ελλάδα και Τουρκία δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα-που τσουβαλιάζεται επίτηδες με το “το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του” για να ενισχυθεί το επιχειρήμα- είναι…καταδικαστέα και εκτός πραγματικότητας. Ότι δηλαδή λένε οι αστικές τάξεις και τα Γ.Επιτελεία,

    Προλετάριοι σε Ελλάδα και Τουρκία, σας κοροιδεύουν οι κομμουνιστές που σας λένε ότι δεν έχετε να χωρίσετε τίποτα. Οπότε-με βάση αυτήν την άποψη-σας κοροιδεύει το ΚΚΕ και το ΚΚ Τουρκίας που σε κοινή ανακοίνωση γράφουν ότι “Οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας δεν έχουν να μοιράσουν τίποτα μεταξύ τουςΕχουν συμφέρον να διεκδικήσουν να ζούνε ειρηνικά και να παλεύουν για το δικό τους μέλλον, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο”.

    Προλετάριοι σε Ελλάδα και Τουρκία, αλληλοσφαχτείτε γιατί υπάρχουν “γεωπολιτικές εκκρεμότητες” (το είπε και ο αλάνθαστος Π.Κονδύλης). Τέτοια κριτική, ούτε παραγγελία να την είχε κάνει η ελληνική αστική τάξη….

  3. Praxis Review Απάντηση

    Επίσης, όσοι υποστηρίζουν τον “μονόδρομο” των πολεμικών προυπολογισμών μαμούθ των αστικών κρατών ως αναγκαίο μέτρο για την “εθνική άμυνα” και την “πατρίδα”, ίσως θα έπρεπε να διαβάσουν την ιστορία διάφορων μεγαλεπήβολων στρατιωτικών σχεδίων που κατέληξαν στα σκουπίδια ακριβώς λόγω του χαρακτήρα του πολέμου και της στάσης των κοινωνικών τάξεων απέναντι σε αυτόν. Στην Ελλάδα έχουμε και το χαρακτηριστικό παράδειγμα του γιγαντιαίου πολεμικού προυπολογισμού της φασιστικής δικτατορίας του Μεταξά…..

  4. Left G700 Απάντηση

    Το «δέντρο» των φρεγατών – το «δάσος» των εξοπλιστικών. Και η «ζούγκλα» τών αντιφάσεων!

    Όπως ευθέως συνάγεται από το παρακάτω απόσπασμα του άρθρου τού Μπογιόπουλου,

    Το ΝΑΤΟ – θυμίζουμε – είναι αυτό που πήρε «ίσες αποστάσεις» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας κατά τον εμβολισμό του ελληνικού πλοίου στα Ιμια και που η συμβολή του όσον αφορά την κράτηση των 2 Ελλήνων στρατιωτικών από τον στρατό μιας συμμάχου χώρας, της Τουρκίας, ήταν η ακόλουθη δήλωση του γενικού γραμματέα του, του κ.Στόλτεμπεργκ: «Βρείτε τα»…

    ο Μπογιόπουλος θεωρεί ότι στην ελληνο-τουρκική διένεξη που αφορά στο Αιγαίο η ελληνική πλευρά είναι εκείνη που έχει δίκιο.

    Από τη στιγμή που αυτή είναι η προσωπική του θέση, και η οποία ενισχύεται από την πάγια θέση τού ΚΚΕ «καμία αλλαγή συνόρων – καμία τροποποίηση των συνθηκών», το ερώτημα «πώς υπερασπίζεσαι το δίκιο σου και το αμετάβλητο των συνόρων σου ή/και των συνθηκών που τα καθόρισαν όταν στα αμφισβητούν υπό την απειλή τών όπλων» αναδύεται αυτομάτως και κονταροχτυπιέται, επίσης αυτομάτως, με το αντιεξοπλιστικό πνεύμα τού άρθρου.

    Καμιά απάντηση, έστω και όχι αυτόματη;

  5. Praxis Review Απάντηση

    O Mπογιόπουλος γράφει το αυτονόητο, ότι το ΝΑΤΟ δεν αποτελεί οργανισμό ειρήνης και αποτροπής της πολεμικής συμμετοχής της Ελλάδας σε πολέμους ακόμα και με την Τουρκία που επίσης είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Και φέρνει το παράδειγμα των κρατούμενων στρατιωτικών.

    Τώρα για το συγκεκριμένο θέμα της κράτησης των δύο στρατιωτικών δεν θα κάνουμε εδώ ερμηνείες για το τι εννοεί και τι δεν εννοεί ο συγγραφέας, θα μπορούσες να ρωτήσεις και τον ίδιο.

    Σε ότι αφορά το ιστολόγιο, μεταφέρουμε σχόλιο που έχει γραφτεί για το θέμα (με αφορμή την σύλληψη του Τούρκου με τον εσκαφέα)

    “Η ελληνική αστική τάξη έπιασε και αυτή έναν Τούρκο στα σύνορα ο οποίος-σύμφωνα με τα δημοσιεύματα- εκτελούσε…. χωματουργικές εργασίες και “παρεκτράπη” προς το ελληνικό έδαφος. Μεγάλη μέρα για την Εθνική Άμυνα και για νέους εθνικιστικούς παροξυσμούς. και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου.

    Μετά τους δύο στρατιωτικούς που πέρασαν-κατά δική τους ομολογία- παράνομα στο τουρκικό έδαφος, κυνηγώντας-επίσης παράνομα-πρόσφυγες για επαναπροώθηση, έχουμε τώρα και τον Τούρκο με τον.. εσκαφέα. Το πως αξιοποιούνται όλα αυτά είναι ολοφάνερο..”

    https://twitter.com/praxis_review/status/991729706151170048

    Το επεισόδιο της κράτησης των στρατιωτικών οφείλεται λοιπόν στους γενικότερους ανταγωνισμούς Ελλάδας-Τουρκίας, στο πλαίσιο των οποίων αξιοποιείται. Εννοείται πως πρέπει να απελευθερωθούν άμεσα, όπως άμεσα πρέπει να σταματήσει και οτιδήποτε και από τις δύο πλευρές, οδηγεί σε κλιμάκωση των ανταγωνισμών και του μιλιταριστικού παροξυσμού.

    Η ολόσωστη θέση του ΚΚΕ για καμία αλλαγή των συνόρων (γιατί οποιαδήποτε αλλαγή θα γίνει με το αίμα των εργαζομένων και με νέες καταστροφές) δεν έχει καμία σχέση με γενικότερες διατυπώσεις περί Ελλάδας που έχει δίκιο (γενικά) και Τουρκίας που έχει άδικο (γενικά). Το ΚΚΕ έχει επανειλημμένα τοποθετηθεί για τον χαρακτήρα των ανταγωνισμών για το ΝΑΤΟ, τον ρόλο των αστικών κομμάτων, την αστική τάξη της Ελλάδας αλλά και για την αστική τάξη της Τουρκίας. Πέρα από τις συνεδριακές του αποφάσεις.

    Μπορεί κάποιος να συζητήσει την μια την άλλη διατύπωση αλλά σίγουρα αυτές οι τοποθετήσεις δεν μπορούν να οδηγήσουν σε τέτοια σχήματα. Φυσικά το ιστολόγιο συμπορεύεται με το ΚΚΕ αλλά δεν το εκπροσωπεί. Το ΚΚΕ έχει δημοσιεύσει τις τοποθετήσεις του στα δικά του μέσα, στα οποία μπορεί οποιοσδήποτε να δεί τι γράφει και τι δεν γράφει.

    Τόσο η θέση ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι μέσο ειρήνης αλλά πολέμου όσο και η θέση ότι δεν πρέπει να υπάρξει καμία αλλαγή των συνόρων και των συνθηκών δεν είναι αντιπαραθετική αλλά ενισχυτική στην τοποθέτηση για τους εξοπλισμούς. Γιατί από την μια ο μιλιταρισμός των εξοπλισμών (και γενικότερα) συνδέεται ακριβώς με την δράση των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και της εμπλοκής της αστικής τάξης της Ελλάδας. Και από την άλλη είναι προφανές ότι τα όπλα δεν αγοράζονται για πλάκα αλλά για το ενδεχόμενο περιορισμένης ή γενικευμένης πολεμικής σύρραξης, το οποίο το φέρνουν ακόμα πιο κοντά. Πολεμική σύρραξη που, αν γίνει, θα γίνει για πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα και με πολύ συγκεκριμένα θύματα….

  6. Left G700 Απάντηση

    Φίλοι τού Praxis Review,

    Ευχαριστώ που μπήκατε στον κόπο, και μάλιστα κόπο μεγαλούτσικο, αν κρίνω από την έκταση του σχολίου σας, να προσπαθήσετε να απαντήσετε στα ερωτήματα που θέτει η πραγματικότητα και τα οποία εγώ απλώς διατύπωσα για λογαριασμό της. Ωστόσο, παρά τις προσπάθειές σας, απάντηση δεν μου δώσατε. Όχι πως δεν την έχετε, απλώς δεν μου τη δώσατε.

    Πολλά θα μπορούσαμε να συζητήσουμε πάνω στο ζήτημα των ελληνο-τουρκικών διαφορών. Αλλά πρέπει πρώτα να βρείτε το θάρρος των απόψεών σας. Πράγμα που δεν το βλέπω να γίνεται, γιατί κάτι τέτοιο θα έκανε ολοφάνερο ότι συμπορεύεστε μεν με το ΚΚΕ, αλλά κριτικά, πράγμα που όλοι οι συμπορευόμενοι με το ΚΚΕ φοβούνται όπως ο διάβολος το λιβάνι (γιατί «το Κόμμα ξέρει», γιατί «το Κόμμα είναι πάνω απ’ όλα», «γιατί οι εχθροί θα εκμεταλλευτούν την κριτική μας» και τα γνωστά θλιβερά παρόμοια) κι εσείς, δυστυχώς, δεν αποτελείτε εξαίρεση. Και σε τι συνίσταται η κριτική σας θέση ως προς την τρέχουσα και εφαρμοσμένη γραμμή τού ΚΚΕ; Μα στο γεγονός ότι το σπρώχνετε –με τρόπο– προς τα αριστερά (προς τα αριστερά με βάση τη μηχανιστική τυπική διάκριση αριστερής/δεξιάς προσέγγισης, βάσει τής οποίας ο επαναστατικός ντεφαιτισμός, λόγου χάρη, κόντρα στις ίδιες τις απόψεις τού Λένιν, είναι μία επαναστατική αρχή καθολικής ισχύος και εφαρμογής).

    Εύχομαι να βρείτε σύντομα αυτό το θάρρος που απαιτείται προκειμένου οι συζητήσεις, μ’ εμένα ή οποιονδήποτε άλλον, να έχουν μια κάποια χρησιμότητα και για τους συμμετέχοντες και για όσους τυχόν τις παρακολουθούν.

    Τα λέμε

  7. Praxis Review Απάντηση

    Η απάντηση στα θέματα που έθεσες δόθηκε και πολύ καθαρά.

    Για τα υπόλοιπα, πράγματι το ιστολόγιο , όπως κάνει όλα τα χρόνια που λειτουργεί, δεν περιμένει στην γωνία να πετροβολήσει το Κόμμα και τους συναδέλφους με τους οποίους συμπορεύεται και δίνει κοινούς αγώνες, όχι στο διαδίκτυο, αλλά σε χώρους δουλειάς και γειτονιές.

    Να πετροβολήσει δηλαδή το μόνο Κόμμα που παρεμβαίνει με ουσιαστικούς και μαζικούς, ταξικούς όρους στο εργατικό κίνημα και που-με μεγάλο κόστος-ξεκαθάρισε από την αρχή την στάση του απέναντι στην υπόθεση της αριστερής κυβέρνησης, όταν όλοι έψαχναν “κριτική” υποστήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ ή τον υπεράσπιζαν με όλες τους τις δυνάμεις, όπως η νυν ΛΑΕ.

    Και αυτό δεν αλλάζει. Ότι έχει να πεί το ιστολόγιο το γράφει στα δικά του κείμενα και σχόλια. Και ο καθένας μπορεί να τοποθετηθεί.

    Τέλος, από όσα καταλαβαίνουμε και βλέπουμε, το ΚΚΕ δεν έχει απολύτως καμία ανάγκη από καμία “αριστερή πίεση” από κανέναν και πολύ περισσότερο από ένα εργατικό/μαρξιστικό ιστολόγιο. Αν την είχε, δεν θα είχαμε εμείς αυτή την στάση. Άλλοι χρειάζονται “αριστερή πίεση” και αριστερά άλλοθι για διάφορα που υποστηρίζουν.

    Υ.Γ Αυτό που αποκαλείς ” επαναστατικό ντεφαιτισμό” του Λένιν δεν είναι-και ούτε είπε ποτέ κανείς εδώ ότι είναι- “μία επαναστατική αρχή καθολικής ισχύος και εφαρμογής”. Είναι αρχή ισχύος και εφαρμογής σε περίπτωση ιμπεριαλιστικού πολέμου και ανταγωνισμών. Όπως αυτών που συμβαίνουν τώρα σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο

    Καλό δρόμο

  8. Left G700 Απάντηση

    Φίλοι τού Praxis Review,

    Μακάρι να ήταν τα πράγματα τόσο απλά όσο τα περιγράφετε στο υστερόγραφό σας (Αυτό που αποκαλείς ” επαναστατικό ντεφαιτισμό” του Λένιν δεν είναι-και ούτε είπε ποτέ κανείς εδώ ότι είναι- “μία επαναστατική αρχή καθολικής ισχύος και εφαρμογής”. Είναι αρχή ισχύος και εφαρμογής σε περίπτωση ιμπεριαλιστικού πολέμου και ανταγωνισμών. Όπως αυτών που συμβαίνουν τώρα σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο). Γιατί, αν ήταν, θα είχε μπει στο νόημα κι ο ίδιος ο εμπνευστής (μαζί με τη Λούξεμπουργκ) τού επαναστατικού ντεφαιτισμού και δεν θα έπεφτε στη λούμπα (λούμπα, αν πάρουμε τοις μετρητοίς τον ισοπεδωτικό νόμο σας), γράφοντας στα τέλη Νοεμβρίου τού 1916:

    Ο Μαρξ και ο Ένγκελς είπαν στο “Κομμουνιστικό Μανιφέστο” ότι οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα. Ο ίδιος, όμως, ο Μαρξ, επανειλημμένα καλούσε να πάρουν μέρος σε εθνικό πόλεμο: ο Μαρξ το 1849, ο Ένγκελς το 1859 (στο τέλος της μπροσούρας του “Πάδος και Ρήνος”, όπου διεγείρεται ανοιχτά το εθνικό αίσθημα των Γερμανών, τους καλούν ανοιχτά σε εθνικό πόλεμο). Το 1891 ο Ένγκελς, λόγω της απειλής και του επερχόμενου τότε πολέμου της Γαλλίας (Μπουλανζέ) και του Αλέξανδρου του Γ’ ενάντια στη Γερμανία, αναγνώριζε ανοιχτά την “υπεράσπιση της πατρίδας”.
    Μήπως ο Μαρξ και ο Ένγκελς τα μπέρδευαν και έλεγαν άλλα σήμερα και άλλα αύριο; Όχι. Κατά τη γνώμη μου, η αναγνώριση της “υπεράσπισης της πατρίδας” στον εθνικό πόλεμο ανταποκρίνεται απόλυτα στο μαρξισμό. Το 1891 οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες πραγματικά θα έπρεπε να υπερασπίσουν τη χώρα τους στον πόλεμο ενάντια στον Μπουλανζέ και τον Αλέξανδρο τον Γ’. Αυτό θα ήταν μια ιδιόμορφη παραλλαγή εθνικού πολέμου.

    (Β.Ι.Λένιν: Γράμμα στην Ι. Φ. Αρμάντ, 30 Νοεμβρίου 1916)

    Τα λέμε

  9. Praxis Review Απάντηση

    Πολύ σωστό το σχόλιο σου και επιβεβαιώνει και όσα γράφτηκαν πριν. Ο Λένιν και στο συγκεκριμένο γράμμα και αλλού κάνει διάκριση των εθνικών πολέμων και των ιμπεριαλιστικών πολέμων ή (με άλλα λόγια) των δίκαιων και των άδικων πολέμων.

    Για αυτό και γράφει στο ίδιο κείμενο (πέρα από το απόσπασμα που βάζεις):

    “Η πατρίδα είναι έννοια ιστορική. Άλλο πράγμα είναι η πατρίδα την εποχή η πιο συγκεκριμένα: τη τη στιγμή που γίνεται πάλη για την ανατροπή της εθνικής καταπίεσης. Και άλλο πράγμα τη στιγμή που τα εθνικά κινήματα έχουν μείνει αρκετά πίσω….”

    Άπαντα, τόμος 49, σελ 329.

    Έτσι τα πράγματα είναι πολύ καθαρά και η σύγχυση που καλλιεργείται άσκοπη. Ο Λένιν, όπως κάνει στο παραπάνω γράμμα, αναφέρεται στην υπεράσπιση της πατρίδας σαν δίκαιο άιτημα όταν πρόκειται για εθνικοαπελευθερωτικό, δίκαιο πόλεμο και σαν κοροιδία-όπως έχει γράψει αμέτρητες φορές σε άλλα κείμενα- όταν πρόκειται για ιμπεριαλιστικό, άδικο πόλεμο. Όπως οι σύγχρονοι πόλεμοι του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, όπως ο Πρώτος Παγκόσμιος για τον οποίο γράφει όλα τα παρακάτω κείμενα:

    V.I Lenin: Θεμελιακές θέσεις σχετικά με το ζήτημα του πολέμου
    https://praxisreview.gr/v-i-lenin-θεμελιακές-θέσεις-σχετικά-με-το-ζήτ9/

    V.I Lenin: Δώδεκα σύντομες θέσεις για την υποστήριξη από μέρους του Γκ.Γκρόιλιχ της υπεράσπισης της πατρίδας
    https://praxisreview.gr/v-i-lenin-δώδεκα-σύντομες-θέσεις-για-την-υποσ9/

    V.I Lenin: Σχετικά με την τοποθέτηση του ζητήματος της υπεράσπισης της πατρίδας
    https://praxisreview.gr/v-i-lenin-σχετικά-με-την-τοποθέτηση-του-ζητήμ9/

    V.I Lenin: Για την ήττα της κυβέρνησης της χώρας σου στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο
    https://praxisreview.gr/v-i-lenin-για-την-ήττα-της-κυβέρνησης-της-χώρα/

    V.I Lenin: Κάτω απο ξένη σημαία
    https://praxisreview.gr/v-i-lenin-κάτω-απο-ξένη-σημαία/

    V.I Lenin: Τα καθήκοντα της επαναστατικής σοσιαλδημοκρατίας στον ευρωπαϊκό πόλεμο
    https://praxisreview.gr/v-i-lenin-τα-καθήκοντα-της-επαναστατικής/

    Από το τελευταίο (ενδεικτικά)

    “Οι οπορτουνιστές από καιρό προετοίμαζαν τη χρεοκοπία της Β Διεθνούς …με το να κηρύσσουν τον αστικό σοβινισμό κάτω από τη μάσκα του πατριωτισμού και της υπεράσπισης της πατρίδας και αγνοώντας, ή αρνούμενοι, τη βασική αλήθεια του σοσιαλισμού, που έχει ήδη εκτεθεί στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, ότι οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα”

    Δεν υπάρχει αντίφαση εδώ, πολύ απλά η απάντηση καθορίζεται από τον χαρακτήρα του πολέμου. Ιμπεριαλιστικός ή εθνικοαπελευθερωτικός;. Άδικος ή δίκαιος;

    Τώρα αν κάποιος βλέπει εθνικοαπελευθερωτικά-δημοκρατικά αιτήματα και θέματα στον ανταγωνισμό π.χ Ελλάδας-Τουρκίας το 2018 για τα γεωτρύπανα, τα θαλάσσια οικόπεδα, τους εξοπλισμούς, τις επενδύσεις στα Βαλκάνια, τις συμμαχίες με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς κλπ μπορεί να προσπαθήσει να τα περιγράψει. Η εκτίμηση του ιστολογίου είναι διαφορετική.

    Φυσικά, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η ενδεχόμενη εξέλιξη οποιασδήποτε κατοχής εδάφους άλλης χώρας από οποιονδήποτε-για τους λόγους που εξηγήθηκαν παραπάνω ,μη αλλαγή συνόρων κλπ- είναι εξ ορισμού άδικη και αυτή. Και καθήκον η αντίσταση, όχι όμως για να επανέλθει η ιμπεριαλιστική “εθνική” αστική τάξη αλλά για να ξεμπερδεύει το εργατικό κίνημα με όλους τους εκμεταλλευτές, και τους δικούς του και τους άλλους.

    Αυτή είναι και η διαφορά με τα δημοκρατικά εθνικοαπελευθρωτικά κινήματα του 19ου αιώνα που, αντικειμενικά, είχαν σαν βασικό καθήκον την δημιουργία αστικών κρατών απέναντι στην φεουδαρχία ή αντίστοιχους τρόπους παραγωγής στην Ανατολή.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *