Το ΚΚΕ και η πολιτική συμμαχιών

 

 

Το ΚΚΕ και η πολιτική συμμαχιών

 

 

 

Αναδημοσιεύουμε  αποσπάσματα απο την ομιλία του Γ.Γ  του ΚΚΕ Δ.Κουτσούμπα στη ΔΕΘ.  Αυτό το κείμενο δεν θα σταθεί στο σύνολο των θέσεων (π.χ  στις σωστές αντιλήψεις για την καπιταλιστική ανάπτυξη, την κριτική στην σοσιαλδημοκρατία, την κριτική στην κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα κ.α)  αλλά μόνο σε δύο ζητήματα για την πολιτική συμμαχιών.

Α) Σε κάθε περίπτωση, είναι θετικό ότι το ΚΚΕ διατυπώνει την πρόταση του με τους όρους της “Κοινωνικής Συμμαχίας”. Και είναι θετικό γιατί αυτή η πρόταση απομακρύνεται απο το ιστορικό και πολιτικό καρκίνωμα της αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος, την λογική των “πολιτικών μετώπων” αστικού τύπου δηλαδή την λογική κατάρτισης ψηφοδελτίων (άσχετα πως βαφτίζονται) με πολιτικούς παράγοντες για μοίρασμα ποσοστών και για καρέκλες. Λογική πακεταρισμένη ακόμα και με “επαναστατική” φρασεολογία και διακηρύξεις για “ενότητα” για να………. “φτιάξουμε το ψηφοδέλτιο”. Μια λογική κοινοβουλευτικού κρετινισμού, άσχετη με το εργατικό κίνημα, που τελικά αντικαθιστά το “σταυρικό ζήτημα” με το “πολιτικό” ζήτημα, χωρίς να αλλάξει την ουσία. Μια λογική που η ταξική της βάση είναι, σε τελευταία ανάλυση, η πολιτική αναπαραγωγή ομάδων και προσώπων με μικροαστική προέλευση (τμήματα δημοσίων υπάλληλων, φοιτητών και μετά-φοιτητών, μικροεπιχειρηματίες, διανοούμενοι παράγοντες/γυρολόγοι, πρώην και νύν “ηγέτες” πολιτικών οργανώσεων και ομάδων χωρίς καμία ταξική παρέμβαση κλπ)

Β) Από την άλλη είναι σημαντικό να τονιστεί-και αναφέρεται και στις δηλώσεις-ότι η “Κοινωνική Συμμαχία” δεν μπορεί να  είναι απλά μια διακήρυξη αλλά θα πρέπει να συγκροτείται και να αναπτύσσεται μέσα στην ταξική πάλη, δηλαδή στις μορφές του εργατικού και λαικού κινήματος. Με βάση τις σημερινές συνθήκες και τουλάχιστον για τους χώρους που εμείς έχουμε  εικόνα, αυτός ο στόχος αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις και πράγματι θα χρειαστεί απο όλους μεγάλη προσπάθεια για να γίνουν περισσότερα βήματα.

Προβληματισμό προκαλούν και αναφορές του τύπου “Αυτή η συμμαχία όμως τι θα είναι; Για να αλλάξει αυτή η κυβέρνηση και να έρθει μια άλλη, που θα είναι παρόμοια ή ίδια και χειρότερη σαν αυτές που γνωρίσαμε; Τους λέμε όχι, τους λέμε πρέπει να είναι μια συμμαχία που θα έχει αντικαπιταλιστικά, αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά Να εξηγήσω τι σημαίνει: Να είναι ενάντια στο μεγάλο κεφάλαιο, στα μονοπώλια, ενάντια σ’ αυτό το άδικο σύστημα“.

Γιατί μια συμμαχία μόνο ενάντια στο “μεγάλο” Κεφάλαιο, εμπεριέχει τον σοβαρό κίνδυνο της συσπείρωσης και των μικροεκμεταλλευτών της εργατικής τάξης. Κίνδυνος που μπορεί να δημιουργήσει σύγχηση και εμπόδια (αντί να συμβάλει) στην πορεία προς την Εργατική Εξουσία. Δεν μπορεί να είναι στο ίδιο μέτωπο και να έχουν τους ίδιους -στρατηγικούς και πολιτικούς-στόχους και  τα αφεντικά (έστω τα μικρότερα) και οι εργαζόμενοι. Και αν βρεθούν, αυτό θα οδηγήσει αργά η γρήγορα σε τραγωδίες σαν αυτές που έζησε το κομμουνιστικό κίνημα που γνωρίσαμε. Η συσπείρωση της εργατικής τάξης, των εργαζόμενων στον κρατικό τομέα που αντικειμενικά βρίσκονται κοντά στην εργατική τάξη,  της φτωχής αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων, των ανέργων, των συνταξιούχων, της ριζοσπαστικής νεολαίας και διανόησης υπερκαλύπτει (τόσο ποιότικά όσο και ποσοτικά) την κοινωνική συσπείρωση για την Εργατική Εξουσία. Συσπέιρωση που δεν μπορεί να είναι μόνο “Αντιμονοπωλιακή” αλλά είναι σημαντικό να έχει Σοσιαλιστικό-Κομμουνιστικό (και όχι απλά “Αντικαπιταλιστικό”) πρόσημο. Εδώ προφανώς δεν περιγράφεται η πιθανή συσπείρωση με μικροαστικά στρώματα για επιμέρους και συγκεκριμένα ζητήματα (που είναι και χρήσιμη και αναγκαία)  αλλά για το ίδιο το γενικό ταξικό περιεχόμενο, απέυθυνση και προοπτική της “Κοινωνικής Συμμαχίας”, που είναι σημαντικό να μην χαρακτηρίζονται απο διφορούμενους και αόριστους όρους (π.χ “επαγγελματίες”)

Πρόκειται για ζητήματα που στο παρελθόν έχουν αποτελέσει αντικείμενο διαπάλης και συζήτησης μέσα στο κομμουνιστικό κίνημα. Και σαν τέτοια πρέπει να συζητηθούν και σήμερα, (όπως και το αίτημα και ο χαρακτήρας της εξόδου της χώρας απο τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και συμφωνίες) μέσα στους ταξικούς αγώνες και την συμπόρευση, όπως περιγράφει ο Γ.Γ του ΚΚΕ. Κάτι που γίνεται  ήδη, τουλάχιστον για ορισμένους χώρους όπου δουλεύουν η δρούν συνάδελφοι που γράφουν εδώ και τα τελευταία χρόνια έχουν κοινή ταξική παρέμβαση με το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ. Χωρίς να χάνεται ο κύριος ταξικός αντίπαλος και με στόχο να δυναμώνει-και όχι να αδυνατίζει- το κίνημα, μέσα απο την ζωντανή και δημιουργική διαπάλη.

 

 

Κατερίνα Μαργαρίτη

 

 

 

Ολόκληρη η συνέντευξη:

 

 

 

 

 

 

 

Απαντήσεις (οι υπογραμμίσεις είναι απο την πηγή της αναδημοσίευσης)

(…)

Υπάρχει και μια δύναμη, το ΚΚΕ, ΟΠΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΛΑΟ, ΠΟΥ ΔΡΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΟΡΑΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ, ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΟ. Αυτά λέμε να τα συζητήσουμε μέσα στο κίνημα, μέσα στους χώρους δουλειάς, μέσα στις γειτονιές, να ανταλλαγούν απόψεις. Φυσικά θα υπάρχουν και διαφορετικές γνώμες, η διαπάλη όμως θα γίνεται εκεί και όχι σε επίπεδο πολιτικών ηγεσιών και κορυφών.

Αυτή η πρόταση, λοιπόν, λέει ότι άμεσα πρέπει να δουλέψουμε να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα. Το ΚΚΕ έχει συγκεκριμένες προτάσεις και οι κομμουνιστές που δρουν μέσα στα εργοστάσια, στα γραφεία, στα εμπορικά καταστήματα, στις γειτονιές, στους τόπους δουλειάς, εκπαίδευσης, τα προωθούν αυτά και προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο. Χρειάζεται, επίσης, συμμαχία κοινωνικών δυνάμεων, δεν είναι μόνο οι εργάτες, αλλά είναι και οι φτωχοί αγρότες, είναι οι επαγγελματίες, οι αυτοαπασχολούμενοι, είναι οι φοιτητές, οι σπουδαστές, οι επιστήμονες, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, ο κόσμος που υποφέρει, οι οποίοι έχουν κοινά και ταξικά συμφέροντα για την προοπτική και πρέπει να ενωθούν σε μια συμμαχία.

Αυτή η συμμαχία όμως τι θα είναι; Για να αλλάξει αυτή η κυβέρνηση και να έρθει μια άλλη, που θα είναι παρόμοια ή ίδια και χειρότερη σαν αυτές που γνωρίσαμε; Τους λέμε όχι, τους λέμε πρέπει να είναι ΜΙΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ, ΑΝΤΙΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ. Να εξηγήσω τι σημαίνει: Να είναι ενάντια στο μεγάλο κεφάλαιο, στα μονοπώλια, ενάντια σ’ αυτό το άδικο σύστημα, που το έχουν ζήσει και το έχουν φάει στη μάπα τόσα χρόνια που τους εκμεταλλεύεται και να οδεύσουν προς αυτήν την κατεύθυνση, για να φτιάξουμε μια κοινωνία.

Ποια θα είναι αυτή η κοινωνία; Εδώ δεν μπορεί να είναι η ιδιωτική καπιταλιστική εξουσία, πρέπει να είναι κοινωνική ιδιοκτησία, όπου η εργατική τάξη, ο λαός θα έχει την εξουσία, που θα υπάρχει σχέδιο κεντρικά επεξεργασμένο, θα ανοίγει το δρόμο για τον εργατικό – λαϊκό έλεγχο, να μπορείς να ελέγχεις αυτήν την κατάσταση. Κι αυτό είναι ζήτημα διαπάλης, γι’ αυτό προσπαθούμε να πείσουμε, να ανοίξουμε αυτόν το δρόμο. Αυτός ο δρόμος, όσο δύσκολος να φαίνεται ή ακατόρθωτος, είναι ο μόνος ρεαλιστικός, είναι ο μόνος που δίνει απάντηση.

Όλοι οι άλλοι δρόμοι που προτείνουν, τελικά καταλήγουν σ’ ένα μονόδρομο, στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, στην ΕΕ, στους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και σε τέτοιες συμμαχίες των καπιταλιστών, οδηγεί μόνο σε αδιέξοδα. Οδηγεί μόνο ξανά σε νέο κύκλο κρίσης, σε νέα μνημόνια, σε νέες αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, σε «αξιολογήσεις» χωρίς τέλος, σε επιτροπείες χωρίς τέλος και πάει λέγοντας. Αυτά τα έχουμε ζήσει. Αρα, λοιπόν, είναι ζήτημα και ατομικής ευθύνης και βεβαίως σημαντικότερης, πιο αποφασιστικής βελτίωσης της δουλειάς.

Εμείς σε ό,τι μας αναλογεί παίρνουμε την ευθύνη. Πρόσφατα, ΣΤΟ 20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ, ΣΥΖΗΤΗΣΑΜΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΜΑΣ, ΚΑΝΑΜΕ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΒΑΛΑΜΕ ΝΕΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ. Πιστεύουμε ότι σήμερα ωριμάζει στην ελληνική κοινωνία να δει ότι αυτές οι επιλογές που έκανε και στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και στους μαζικούς φορείς και στους αγώνες της, αλλά κυρίως στις επιλογές των βουλευτικών εκλογών ή των άλλων εκλογών που διαμορφώνουν πολιτικούς συσχετισμούς, δεν ήταν αυτές που έδωσαν ικανοποίηση των αναγκών της, που οδήγησαν σ’ ένα δρόμο διεξόδου απ’ την κρίση.

Αρα πιστεύουμε ότι αυτήν την πρόταση πρέπει να συζητήσει ο ελληνικός λαός και Σ’ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΒΑΣΗ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ και ελπίζουμε ότι έτσι θα ανοίξει ο δρόμος αργά ή γρήγορα, το θέμα είναι να μην είναι πολύ αργά.

Περί αντιμνημονιακής συμμαχίας δραχμής και ευρώ

 

— Εμείς είμαστε ανοιχτοί σε συμμαχία με όλους τους εργαζόμενους, σε οποιονδήποτε κλάδο κι αν δουλεύουν, σε οποιαδήποτε γωνιά της Ελλάδας κι αν κατοικούν, αυτήν τη συμμαχία πρέπει να οικοδομήσουμε κι όχι τη συμμαχία κορυφών. Οι διάφοροι που κάνουν τέτοιες προτάσεις – που δεν είναι καινούργιες, έρχονται από πάρα πολύ παλιά, δεκαετίες τώρα κάνουν τέτοιες προτάσεις – ΑΠΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ ΚΟΡΥΦΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ, ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ, που θα συζητήσουν, ως συνιστώσες, για να καθορίσουν τι γραμμή θα βάλουν στο κίνημα ή πώς ΘΑ ΜΟΙΡΑΣΟΥΝ ΑΥΡΙΟ ΤΙΣ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΔΡΕΣ, ΤΑ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΑ ΕΔΡΑΝΑ. Τέτοιες συμμαχίες εμείς τις έχουμε απορρίψει εδώ και πάρα πολλά χρονιά και επιβεβαιωνόμαστε για την καθαρή και συνεπή στάση μας.

Οι κύριοι αυτοί που τα προτείνουν αυτά, τα πρότειναν και πριν ως υπουργοί ή ως βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο τον υπηρέτησαν «ενάντια στα μνημόνια, που θα τα έσκιζαν», για να φτιαχτεί «δημοκρατικό μέτωπο», για να γίνει η «αλλαγή», για να βγει η «αριστερά στην κυβέρνηση» και είδαμε πού οδηγήθηκε. Η γραμμή του κ. Λαφαζάνη και άλλων σχετικών με αυτόν το σχηματισμό που ηγείται ο κ. Λαφαζάνης, είναι η προεκλογική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ πριν αυτός γίνει κυβέρνηση, πριν πάρει την εξουσία και υλοποιήσει αυτό το πρόγραμμα. Προειδοποιούμε και τώρα τον ελληνικό λαό, στην ίδια γραμμή πλεύσης βρίσκονται όλοι αυτοί.

Οι προτάσεις που έχουν – δεν είναι ότι δεν θέλουν, μπορεί να έχουν την καλύτερη των προθέσεων, εμείς ακόμα και τον ΣΥΡΙΖΑ θυμόσαστε δεν τον κακολογούσαμε για κακές προθέσεις, μπορεί και να είχε καλές προθέσεις – το πρόβλημα είναι ότι το σχέδιο που έχουν για την οικονομία, το πρόγραμμα που έχουν για τις προτάσεις διακυβέρνησης, για το τι θέλουν να αλλάξουν και πώς να το αλλάξουν, οδηγεί σε στήριξη μόνο των μονοπωλιακών ομίλων, οδηγεί στο να βρίσκονται μέσα στη στρούγκα της ΕΕ και να προσπαθούν από τα μέσα δήθεν να την αλλάξουν. Λέω τις καλύτερες των προθέσεων…

Αρα, λοιπόν, η λύση είναι ο κόσμος που ακολουθεί αυτούς τους σχηματισμούς, είτε το σημερινό είτε το χτεσινό ΣΥΡΙΖΑ, είτε τη σημερινή ΛΑΕ του κ. Λαφαζάνη, ή άλλους, να συμπαραταχθεί μέσα στο εργατικό – λαϊκό κίνημα, να παλέψει μέσα εκεί, με όλες του τις διαφορές, να παλέψει και να συμπορευτεί με το ΚΚΕ. Εμείς καλούμε όλους αυτούς να βγάλουν από πάνω τους τις αυταπάτες ότι μπορεί με τέτοιες προτάσεις δήθεν γενικά αντιμνημονιακές, δήθεν αλλαγής κυβερνήσεων ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ, ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΤΗΣ, να μπορέσουν να υπάρχουν πραγματικές αλλαγές, φιλολαϊκές, ανάπτυξη σε όφελος του λαού.

Είναι αυταπάτη, είναι μια ακόμα καλυμμένη κοροϊδία, οδηγεί σε λάθος δρόμους, σε λάθος μονοπάτια. Τέτοια γραμμή εμείς δεν θα την ακολουθήσουμε.

 

Για τη «δημιουργία νέου ΕΑΜ» και επιστροφή στη δραχμή.

 

— Απλά να σας θυμίσω, γιατί νομίζω επαρκώς απάντησα και πολύ αναλυτικά, ότι για «νέα κατοχή», για «νέο ΕΑΜ» και για προτάσεις συνεργασίας με το ΚΚΕ έκανε ο κ. Τσίπρας και ο προηγούμενος Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ πριν το Γενάρη του 2015. Πάλι το ΕΑΜ ήταν στην προμετωπίδα τους. Ακόμα τα λένε. Ξέρετε, είναι και κάποιοι αγνοί αγωνιστές μέσα σε αυτούς που μπορεί να στήριξαν τον Τσίπρα για να κάνει αυτήν τη συνολική μετάλλαξη εκείνο το επτάμηνο.

Εγώ θα σας έλεγα ότι είναι αγνοί και τίμιοι αγωνιστές και δεν είναι σαν τον Τσίπρα, που ξεπούλησε, όπως λένε, όλα τα προηγούμενα που έλεγε προεκλογικά. Ξέρετε ποιο είναι το ζήτημα το οποίο πρέπει να γίνει περισσότερο κατανοητό; Οτι εμείς δεν λέμε για κανέναν ότι ήταν ανέντιμος ή ότι δεν είχε σκοπό να τα κάνει αυτά ή δεν τα πίστευε. Εμείς θεωρούμε ότι το ίδιο το πρόγραμμά τους, Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ, ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΥΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥΣ, τους οδηγεί συνεχώς να μεταλλάσσονται.

Αυτό έγινε και με τη σοσιαλδημοκρατία απ’ τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, στα πρώτα της βήματα, η οποία προήλθε απ’ τη διάσπαση του εργατικού, του κομμουνιστικού κινήματος, αυτό έγινε με όλα τα οπορτουνιστικά κόμματα που αποσχίστηκαν από το κομμουνιστικό εργατικό κίνημα. Η πορεία τους είναι προδιαγεγραμμένη όχι μόνο στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη και σε όλες τις χώρες. Αρα, λοιπόν, αυτό το έχουμε γνωρίσει, υπάρχει τεράστια πείρα στο διεθνές κίνημα. Την έχουν πληρώσει οι λαοί αυτήν την πολιτική. Μέχρι και ανατροπές του σοσιαλισμού έγιναν εν ονόματι τέτοιων πολιτικών και τέτοιων απόψεων, στις οποίες πρωτοστάτησαν οι συγκεκριμένοι κύριοι στους οποίους αναφερόσαστε και που αναφέρθηκα κι εγώ.

Αρα, λοιπόν, να μην το συζητάμε άλλο αυτό, νομίζω είναι καθαρή η θέση του ΚΚΕ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ Η ΤΑΛΑΝΤΕΥΟΝΤΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ, ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΙΤΕ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΕΙΤΕ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, όπως τις είπατε, και εκεί να γίνει η συζήτηση. Και έχουμε την ακράδαντη πεποίθηση ότι αν γίνει χωρίς υπερβολές αυτή η συζήτηση μέσα στους εργαζόμενους, πολλοί θα συμπαραταχθούν με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ και θα συμφωνήσουν με όσα ακριβώς λέει το ΚΚΕ κι ας έχουν και επιμέρους διαφωνίες.

 

 

Πηγή: Ριζοσπάστης 16/9/2017 σε 5 και 8

 

 

http://www.rizospastis.gr/page.do?id=16798&publDate=16%2F9%2F2017&pageNo=8

 

Πηγή: http://aristeripolitiki.blogspot.gr/2017/09/blog-post_16.html

 

2 σχόλια

  1. ΤΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΚΗΣ Απάντηση

    Κριτήριο της σωστής πολιτικής είναι,μεταξύ αλλων,και το να μπορείς
    τους 10 να τους κανεις 11.Προφανώς και οι συμμαχίες σφυρηλατούνται
    στους ταξικούς αγώνες,προφανώς και είναι θετική η απομακρυνση από
    τα γαλαξιακά νεφελώματα της Αριστεράς αλλά στον πραγματικό κόσμο χιλιάδες κομμουνιστές που δεν βρίσκουν ελκυστικό το ΚΚΕ έχουν δημιουργήσει μικρότερες ή μεγαλύτερες οργανώσεις και κινήσεις.Οπως ακόμη περισσότεροι
    πορεύονται ανοργάνωτοι με τις αβεβαιότητες και τις απορίες τους και προσπαθώντας να κρατήσουν την υπερηφάνεια της ένταξης στο κίνημα που καταργεί την υπάρχουσα κατασταση πραγμάτων.Εχω την εντύπωση πως το ΚΚΕ κάθε φορά που διαπιστώνει την εξάντληση της επιρροής του,προσπαθεί
    άγαρμπα και εμπειρικά να κάνει ανοίγματα.Παράλληλα αναπτύσσεται εντός του κατά καιρούς μια ομάδα σελεχών που προσπαθεί να το ρυμουλκήσει σε ‘ρεαλιστικότερες΄θέσεις,με αποτέλεσμα κατά διαστήματα να περνά εσωτερικές κρίσεις.Περιττό να θυμίσω την ιστορία του Κοινού Πορίσματος ΚΚΕ-ΕΑΡ.Κόμματα,οργανώσεις και κινήσεις αποτελούν αναγκαίους διάμεσους στη σχέση επαναστατική θεωρία-λαικές μάζες και όχι αυτοσκοπό.Σέβομαι την λαικότητα και την ταξική συνέπεια του ΚΚΕ όπως και την λακωνικότητα των
    τοποθετήσεών του.Γνωρίζω επιπλέον τις γραφικότητες της ΛΑΕ και τους βερμπαλισμούς της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.Θα΄θελα,ωστόσο,να παρακολουθήσω έναν
    ακομπλεξάριστο διάλογο που θα ανιχνεύσει κάθε δυνατότητα κοινής δράσης
    και θεωρώ κορυφαίο και χαρακτηριστικό λάθος του ΚΚΕ τη στάση του στο δημοψήφισμα,που το εμπόδισε να συνδεθεί με την αποκρυστάλλωση ταξικών
    αγώνων μιας πενταετίας και να την εκφράσει

  2. Praxis Review Απάντηση

    Κριτήριο της σωστής πολιτικής δεν είναι γενικά η μαζικότητα αλλά η μαζικότητα που είναι ενταγμένη και σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, υπέρ των εργαζομένων. Σίγουρα δεν διαφωνούμε αλλά καλό είναι να το ξεκαθαρίσουμε και εδώ.

    Είναι αλήθεια ότι πράγματι υπάρχει ένα ευρύ δυναμικό με τα χαρακτηριστικά που περιγράφεις. Δεν θα μπορούσαμε να το αγνοήσουμε, αφού με έναν τρόπο από ένα δυναμικό με αυτά τα (γενικά) χαρακτηριστικά προέρχεται και αυτό το ιστολόγιο. Και σίγουρα κανείς δεν έχει διάθεση να το υποτιμήσει.

    Όμως, όσο σκληρό και αν ακούγεται, θα πρέπει και να μην το υπερτιμήσει. Πρόκειται για ένα δυναμικό που σε μεγάλος μέρος του βρίσκεται(αντικειμενικά) μακριά τόσο από το εργατικό κίνημα (ή και την εργατική τάξη γενικότερα) όσο και από την μαρξιστική κριτική. Δηλαδή μακριά από τις βασικές προυποθέσεις που χωρίς αυτές δεν μπορεί να μιλάει κανείς στα σοβαρά για εργατική πολιτική. Για αυτό και βλέπουμε συχνά την συζήτηση περί “ενότητας” (με φανερό η όχι στόχο τα κοινά ψηφοδέλτια και το παραγοντιλίκι) ή φαινόμενα τύπου κριτικής του twitter και άλλα απίθανα, που λειτουργούν και σαν υποκατάστατο εργατικής βάσης και κομμουνιστικής θεωρίας.

    Οπότε είναι σημαντικό μέσα σε αυτό το δυναμικό η όποια απεύθυνση να έχει ταξικό περιεχόμενο και για αυτό είναι σωστή η προσέγγιση της κοινωνικής συμμαχίας, δηλαδή της κοινής δράσης στους χώρους δουλειάς και τα μέτωπα για τα εργατικά και λαικά προβλήματα. Και από προσωπική εμπειρία και δράση που έχουν συντάκτες και συνεργάτες του ιστολογίου σε χώρους δουλειάς και παρεμβάσεις σε λαικές γειτονιές και σχολεία μπορούμε να πούμε είναι μια προσέγγιση που το ΚΚΕ προσπαθεί να την προχωρήσει. Το γνωρίζουμε στην πράξη γιατί συμμετέχουμε και εμείς σε αυτήν την προσπάθεια και σε αυτά τα πλαίσια συμπορευόμαστε με τους συναδέλφους του ΚΚΕ στους χώρους που δουλεύουμε και ζούμε.

    Προφανώς δεν λείπουν προβλήματα, αντιφάσεις, διαφορετικές προσεγγίσεις ή και άλλες αδυναμίες αλλά αυτό είναι και το (πραγματικό) νόημα του μετώπου η της συμμαχίας. Και περισσότερες αδυναμίες να υπήρχαν, δεν θα άλλαζε ότι τέτοιες προσπάθειες είναι πολύ πιο σημαντικές από την αστική πολιτική μεταμφιεσμένη σε “αντικαπιταλιστικά” ψηφοδέλτια και”ενότητες” με μικροαστούς παράγοντες που οδηγούν πάντα σε νέα αδιέξοδα.

    Φυσικά το ιστολόγιο ποτέ δεν μίλησε εξ ονόματος του ΚΚΕ και ούτε έχει κανένας άλλος ευθύνη για ότι γράφεται εδώ πέρα από εμάς (και αντίστροφα).

    Για την ΕΑΡ, το Κοινό Πόρισμα, το Δημοψήφισμα κλπ έχουν γραφτεί αρκετά στο ιστολόγιο, σε αναρτήσεις και σχόλια. Αν χρειαστεί θα τα ξαναπούμε, κανένα πρόβλημα. Πάντως για το τελευταίο, ανεξάρτητα τι στάση επέλεξε ο καθένας (εμείς συμμετείχαμε γιατί τότε σε χώρους δουλειάς τα αφεντικά μάζευαν τους εργάτες και τους έκαναν κήρυγμα υπέρ της Ευρωπαικής Ένωσης και τώρα θα κάναμε το ίδιο αν ξαναγινόταν, χωρίς αυταπάτες για τα όρια και τους ελιγμούς της αστικής πολιτικής), είναι μάλλον υπερβολική η εκτίμηση ότι ήταν το κριτήριο σύνδεσης με την “αποκρυστάλλωση ταξικών αγώνων μιας πενταετίας”. Μάλλον θα συμφωνήσουμε ότι κανένα Δημοψήφισμα δεν μπορεί να το κάνει αυτό ή αν το κάνει, δεν θα το κάνει με επάρκεια. Χωρίς το ταξικό εργατικό κίνημα μπροστά και τις διεκδικήσεις του, τα όρια αργά η γρήγορα εμφανίζονται καθαρά…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *