Ενάντια στην εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο: Κάλεσμα του ΠΑΜΕ για την εργατική Πρωτομαγιά

 

 

Εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες,

 

 

Η 1η Μάη είναι Απεργία, ημέρα της παγκόσμιας εργατικής τάξης, επιθεώρησης των δυνάμεών μας και εφαλτήριο νέων αγώνων. Τιμάμε τους νεκρούς μας, του Σικάγο το 1886, τους καπνεργάτες του Μάη του ’36, τους διακόσιους της Καισαριανής της Πρωτομαγιάς του ’44. Τιμάμε όλους όσοι έδωσαν τη ζωή τους για να έχουμε δικαιώματα στη δουλειά και στη ζωή, με μισθούς που να ικανοποιούν τις ανάγκες μας, σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, ελεύθερο χρόνο, Κοινωνική Ασφάλιση, για να ζήσουμε σε έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, σε έναν κόσμο χωρίς πολέμους, προσφυγιά.

Η 1η Μάη του 2018 μάς βρίσκει μπροστά σε σύνθετες εξελίξεις.

Μετά από 9 χρόνια καπιταλιστικής κρίσης, στην οποία ματώσαμε για να σωθούν τα μονοπώλια, τα κυβερνητικά επιτελεία ετοιμάζονται για τη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, η οποία θα είναι το ίδιο οδυνηρή για τα λαϊκά στρώματα.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μιλάει για έξοδο από τα μνημόνια και για «δίκαιη ανάπτυξη». Ετοιμάζεται να ψηφίσει τα 88 προαπαιτούμενα της 4ης «αξιολόγησης» και προετοιμάζει το επόμενο μνημόνιο, το οποίο θα πλασαριστεί από τον Αύγουστο ως το «εθνικό στρατηγικό σχέδιο». Ενα σχέδιο που έχει τη σύμφωνη γνώμη των κομμάτων του κεφαλαίου.

Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να έχει αυταπάτες για το ποιος θα είναι ο ωφελημένος από μια τέτοια ανάπτυξη! Αυτή θα στηριχθεί στα συντρίμμια των δικαιωμάτων μας, στην καλλιέργεια χαμηλών απαιτήσεων από τη μια και φρούδων ελπίδων από την άλλη, που θα μοιράζει απλόχερα η κυβέρνηση.

Μόνο ο οργανωμένος ταξικός αγώνας μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για δουλειά, ζωή με δικαιώματα με βάση την εποχή μας και τις ανάγκες μας.

Το δρόμο τον δείχνουν σήμερα τα Σωματεία, οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, οι αγωνιστές συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και οργανώνουν την πάλη για όλα όσα αφορούν τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Πρωτοστατούν στον αγώνα για κλαδικές Συμβάσεις με δικαιώματα και αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, ενάντια στους πλειστηριασμούς, για την Υγεία και την Παιδεία των παιδιών του λαού, σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες.

Την ίδια ώρα, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συνεχίζει τον υπονομευτικό της ρόλο. Στήριξε χωρίς καν προσχήματα την κυβέρνηση για να περάσει τα μέτρα της τρίτης «αξιολόγησης», ακόμα και τον περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας! Πριν από λίγες μέρες έτρεξε στα κρυφά, κατά παραγγελία της μεγαλοεργοδοσίας, να υπογράψει για άλλη μία χρονιά το πάγωμα των μισθών, νομιμοποιώντας τον επαίσχυντο διαχωρισμό σε μισθό 586 ευρώ και 511 για κάτω των 25 ετών, για να μην έχει εμπόδια η «ανάπτυξη» που έρχεται!

Είναι επιτακτική πλέον η ανάγκη της ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, της αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων. Είναι ανάγκη να μαζικοποιηθούν τα συνδικάτα με τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης, να σπάσουμε το απόστημα του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έφτασε στο σημείο να επιλέξει την 1η Μάη για την «απελευθέρωση» των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων για χρέη στις τράπεζες και στο Δημόσιο ακόμα και για 500 ευρώ! Ρίχνουν πάνω στο λαό τα κοράκια των τραπεζικών ομίλων, ετοιμάζουν 130.000 πλειστηριασμούς! Είναι καθήκον απέναντι στους εργαζόμενους, στην ιστορία του εργατικού κινήματος, τα συνδικάτα να μπουν μπροστά και να κάνουν πράξη το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».

 

 

Συνάδελφοι, εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες,

 

 

Η κυβέρνηση υπηρετεί τις επιδιώξεις των επιχειρηματικών ομίλων, των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, με την αντεργατική – αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει. Ταυτόχρονα, προωθεί τα συμφέροντά τους και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, παίρνοντας ενεργά μέρος στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, συμμετέχοντας σε πολεμικές ΝΑΤΟικές επεμβάσεις ενάντια σε άλλους λαούς, με διακηρυγμένο στόχο τη λεγόμενη «γεωστρατηγική αναβάθμιση της Ελλάδας».

Η βάρβαρη πολιτική που τσακίζει τους εργαζόμενους είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος με τη συμμετοχή της χώρας στις ΝΑΤΟικές επεμβάσεις, με τη μετατροπή όλης της Ελλάδας, από τον Εβρο έως την Κρήτη, σε ορμητήριο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, σε ένα απέραντο πεδίο βολής!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μάς μπλέκει όλο και πιο πολύ στον καβγά των μονοπωλίων για το μοίρασμα των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους. Εχει τεράστιες ευθύνες, αποδείχθηκε το μεγαλύτερο πλυντήριο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού! Οχι μόνο διατηρεί και αναβαθμίζει τη βάση της Σούδας, αλλά μέσα σε μόλις δύο χρόνια γέμισε την Ελλάδα αμερικανικές ΝΑΤΟικές βάσεις, στην Αλεξανδρούπολη, στον Αραξο, στην Ανδραβίδα, στο Ακτιο, στη Λάρισα, στη Σύρο! Δεν θα διστάσουν να μπλέξουν το λαό μας σε επικίνδυνους πολεμικούς σχεδιασμούς για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών. Απαιτείται επαγρύπνηση από το λαό. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους γειτονικούς λαούς, με τον τουρκικό λαό, τους λαούς των Βαλκανίων.

Την ίδια ώρα μαίνεται για 7ο χρόνο ο πόλεμος στη Συρία, όπου οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις πολεμούν για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, με το λαό της Συρίας να βρίσκεται στη δίνη της βαρβαρότητας.

Οι πρόσφυγες, εγκλωβισμένοι στην Τουρκία και στα νησιά του Αιγαίου, προσπαθούν να βρουν διέξοδο στην Ευρώπη. Γέμισε με πνιγμένους πρόσφυγες το Αιγαίο. Ολη η Ανατολική Μεσόγειος έχει γίνει πεδίο πολεμικών ετοιμασιών, απόρροια των εξορύξεων πλουτοπαραγωγικών πηγών από μονοπωλιακούς ομίλους. Το κράτος – δολοφόνος, το Ισραήλ, συνεχίζει την σφαγή αμάχων. Η Τουρκία μπήκε στο Αφρίν και απειλεί το Αιγαίο, ενώ η ελληνική κυβέρνηση καθησυχάζει το λαό.

Σε αυτές τις συνθήκες, η εργατική τάξη της χώρας μας, η παγκόσμια εργατική τάξη, τιμά την 1η του Μάη σηκώνοντας τείχος αντίστασης στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, κύμα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες, απομονώνοντας τους εθνικιστές – φασίστες σε κάθε χώρα.

Η μεγαλύτερη τιμή στους αγώνες, στις θυσίες των συντρόφων μας που έπεσαν στην ανειρήνευτη πάλη των τάξεων για δικαιώματα, για κοινωνική απελευθέρωση, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, είναι η συνέχιση του ταξικού αγώνα, στον ίδιο χαραγμένο δρόμο για την τελική νίκη των λαών.

Πυκνώνουμε τις γραμμές των συνδικάτων μας, βγαίνουμε στην αντεπίθεση! Απαιτούμε εδώ και τώρα την απεμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ. Εξω η Ελλάδα από ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Καμία αλλαγή συνόρων και των συνθηκών που τα κατοχυρώνουν!

Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου. Να γυρίσουν τώρα πίσω ελληνικά πλοία, αεροπλάνα, στρατιωτικές αποστολές εκτός συνόρων.

Απαιτούμε τώρα να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο, καμία δαπάνη για ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς.

Απομονώνουμε τον εθνικισμό και τους εγκληματίες δολοφόνους ναζιστές της Χρυσής Αυγής από κάθε χώρο εργασίας, από κάθε γειτονιά.

Σύγχρονοι δούλοι για τα κέρδη των αφεντικών δεν θα γίνουμε!

Απαιτούμε αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα. Κανένας εργαζόμενος χωρίς ΣΣΕ, κανένας κάτω από 751 βασικό μισθό, κανένας ανασφάλιστος, μέτρα προστασίας υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.

Προσλήψεις σε Παιδεία, Υγεία, εδώ και τώρα. Δώστε λεφτά για Παιδεία και Υγεία, όχι για του ΝΑΤΟ τα σφαγεία!

Το φλογερό σύνθημα που γεννήθηκε μέσα σε μεγάλους αγώνες και εξεγέρσεις μάς οδηγεί σήμερα περισσότερο από ποτέ:

 

 

Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!

ΖΗΤΩ Η 1η ΜΑΗ

ΖΗΤΩ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ

 

 

 

https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=7/4/2018&id=17176&pageNo=5

 

 

 

2 σχόλια

  1. Praxis Review Απάντηση

    Και ενώ έχουμε όλες αυτές τις εξελίξεις και την επίθεση σε όλα τα μέτωπα στην εργατική τάξη, επίθεση που φτάνει στην ανώτατη μορφή της, στο ενδεχόμενο δολοφονικών ιμπεριαλιστικών επεισοδίων, ορισμένοι χώροι του αντικαπιταλιστικού ρεφορμισμού (μαζί με διάφορα διαδικτυακά παρακλάδια) στρέφουν την κριτική τους κατά 90% ενάντια στο…..ΚΚΕ.

    Η βιασύνη, ή ένταση αλλά κυρίως η ουσία αυτής της κριτικής-παρά την ριζοσπαστική φρασεολογία- δείχνει μόνο την αγωνία για επιβεβαίωση της πολιτικής ύπαρξης τους ή για αριστερά ένσημα στις γενικότερες απόψεις τους. Ή και την ανάγκη για ντοπάρισμα των εσωκομματικών ακροατηρίων μπροστά στον γενικότερο πολιτικό εκφυλισμό που αντιμετωπίζουν, σαν συνέπεια της πολιτικής τους γραμμής και στάσης.

    Έτσι για μια ακόμα φορά, ή “αριστερή” κριτική της αθλιότητας του πολέμου, μέσα από τα κανάλια των “μεταβατικών προγραμμάτων” και των επιλογών του καλύτερου ιμπεριαλιστή, οδηγεί τελικά στην αθλιότητα της ίδιας της κριτικής. Κριτικής που πίσω από αντιπολεμικά συνθήματα θέλει να καλύψει μια πολιτική γραμμή που επηρεάζεται από τον ρεφορμισμό και θυμάται τον ταξικό διεθνισμό όποτε θεωρεί ότι μπορεί να τον χρησιμοποιήσει για μικροπολιτικά οφέλη. Το υπόλοιπο διάστημα βέβαια, συμπόρευση και συζήτηση με όλο το σοσιαλπατριωτικό ρεύμα που υπάρχει στην Ελλάδα (Σχέδιο Β, ΛΑΕ, παλιότερα συνεχές με τον ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή “καλοί” και “κακοί” ιμπεριαλιστές -“κοινωνική” Ε.Ε, “αντιμπεριαλιστική” Ρωσία- κλπ). Εδώ δεν χρειάζονται πολλά λόγια για διάφορα τροτσκιστικά μορφώματα που πλειοδοτούν σε επαναστατική λογοκοπία αλλά όταν τεθεί π.χ το θέμα της εξόδου της χώρας από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε το απορρίπτουν γιατί είναι…..εθνικιστικό.

    Προφανώς η σοβαρότητα των εξελίξεων κάνει επιτακτική την ανάγκη εμπλουτισμού των επεξεργασιών και αποσαφήνισης της πολιτικής κατεύθυνσης και στάσης στο ζήτημα του πολέμου. Οι αποφάσεις και προτάσεις του ΚΚΕ (συνεδριακές και όχι μόνο) αποτελούν την βάση για αυτήν την προσπάθεια. Προσπάθεια που θα κριθεί στην πορεία και στην ταξική πάλη και όχι στο διαδίκτυο. Και που δεν έχει καμία σχέση με κριτικές σαν αυτές που αναφέρθηκαν…..

  2. Praxis Review Απάντηση

    Για να γραφτεί πιο απλά, όποιος αυτή την στιγμή δεν θέτει ξεκάθαρα θέμα αποχώρησης της χώρας απο το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε, που είναι ο μόνος έμπρακτος τρόπος να υπάρξει συμβολή στην ήττα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, είτε κοροιδεύει τους εργαζόμενους, είτε τον εαυτό του. Γιατί δεν είναι ρεαλιστική η εκτίμηση ότι μπορεί να αποτραπεί η εμπλοκή της χώρας σε πολεμικούς ανταγωνισμούς όσο είναι μέσα στο ΝΑΤΟ. Πάλη λοιπόν για την αποτροπή του πολέμου χωρίς ταυτόχρονη πάλη για έξοδο της χώρας απο το ΝΑΤΟ δεν υπάρχει (σαν πραγματική προοπτική και όχι σαν κενό σύνθημα).

    Κατά τα άλλα τα περί “διάλυσης της Ε.Ε” (δηλαδή πως θα διαλυθεί αν δεν αποχωρήσει κάποια χώρα η χώρες απο αυτήν;) ή τα “πρώτα έξοδο απο το ευρώ και βλέπουμε” πακέτο με μια δήθεν διεθνιστική και υπεραριστερή φρασεολογία δείχνουν και τα όρια αυτής της κριτικής. Κριτικής που η μονη πραγματική χρήση της-λόγω και της περιορισμένης κοινωνικής απέυθυνσης των φορέων της- είναι η εσωτερική κατανάλωση, στις διαμάχες και τους διαξιφισμούς πολιτικών χώρων και ρευμάτων που-σε γενικές γραμμές- βρίσκονται μακριά, πολύ μακριά απο την πραγματικότητα στο εργατικό κίνημα…

Γράψτε απάντηση στο Praxis Review Ακύρωση απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *