Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Perch’ io <non>spero di dornar
già come capo consigliere
DanteAlighieri
Πρόλογος στον Ουρανό
Μπροστά στον παράδεισο είναι μια πύλη. Σ’αυτήν την πύλη στέκει ένας θυρωρός. Σ’ αυτόν τον θυρωρόν έφτασε μια μέρα ένας άνδρας από το Ηνωμένο Βασίλειο και αιτήθηκε είσοδο. Είχε ακούσει από παιδί πόσο ωραία ήταν εκεί, και τώρα που μπήκε στα χρόνια αποφάσισε να περάσειεκεί τη ζωή του.
Ο θυρωρός: – Professione singore?
Ο άνδρας: -Pocco economista, pocco turista.
Ο θυρωρός: -Scriva, Mario: Consigliere di Governo
και, επειδή ως Αυλικός του Θεού είχε διαγνώσει τα κίνητρα και τις προθέσεις του άνδρα κι επειδή τον συμπαθούσε, του πρότεινε να μεταβεί στην Ελλάδα, όπου είναι πιο ωραία από ό,τι στον Παράδεισο. Έτσι αποφάσισε κι ο άνδρας.
Ακριβώς όπως ο Eliot, ο οποίος όταν τον κάλεσε ο Σεφέρης το καλοκαίρι στην Ελλάδα που είναι ζεστά, αποποιήθηκε την πρόταση λέγοντας ότι θα μεταβεί στην Παλαιστίνη, όπου είναι θερμότερα.
Υπόθεση επί γης
Για έναν σημαντικό άνδρα δεν επιτρέπεται να γνωρίζει κανείς πάρεξ πότε αφίκνεται και πότε αναχωρεί. Σαν το θεό στο Μαχαγκόνι ανήγγειλε ο ίδιος αυτοπροσώπως ο κ. Γιάννης Σπράος την προσεχή του άφιξή του στην Ελλάδα, όπου και θα παραμείνει, προς χάριν των πολυπληθών φίλων του. Σε εξαιρετικά σημαντικούς άνδρες επιτρέπονται όμως παρεκβάσεις. Έτσι επιπροσθέτως ευαρεστείται να μας εκθέσει σε δύοσελίδες του Βήματος (2/5/2021 σ.22 κεhttps://www.tovima.gr/printed_post/enas-aristeros-pou-den-lfton-peiraze-na-lfton-lene-pinoset/) όσα επιλέγει να μας εκθέσει, φωτισμένα καταλλήλως, από την πολιτική, επιστημονική και οικονομικοπολιτικοσυμβουλευτική του ζωή.
Ίχνη των δύο πρώτων, έτσι λένε αθώες γλώσσες, δεν υπάρχουν. Και η τρίτη, υπαρκτή αυτή, συνίσταται εις –όσο κι αν θέλει, δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς – την προσφορά υπηρεσιών ψευτοεπιστημονικής δικαίωσης ήδη ειλημμένων κυβερνητικών οικονομικών αποφάσεων. Δικαίωσης αποφάσεων εις βάρος των μισθωτών εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των συνταξιούχων και του Δημοσίου και προς όφελος των καπιταλιστών από την Επιτροπή Σπράου. Σ’αυτήν συμμετείχαν πλην του Προέδρου της Γιάννη Σπράου, εγνωσμένης ταπεινοφροσύνης γνώστη του ασφαλιστικού («δεν γνώριζα και πολλά για το ασφαλιστικό», Βήμα, ο.π.,σ.22) και οι εξίσου γνωστοί για τη γνώση τους περί του ασφαλιστικού Τήνιο και Βασίλης Δρουκόπουλος. Τον τελευταίο τον βρίσκουμε λίγο αργότερα μέλος του Δ.Σ. της Τραπέζης της Ελλάδας.
Αλλά και τα πρώτα μέτρα λιτότητας επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ που έλαβε το φθινόπωρο του 1985 ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας Κώστας Σημίτης μετά από εισήγηση συμβουλευτικής επιτροπής, στην οποία συμμετείχαν πλην του κατ’ιδίαν ομολογίαν «αριστερού φίλου» του (Βήμα) και μερικοί άλλοι ειδήμονες «αριστεροί», όπως ο Νίκος Πετραλιάς, των οποίων η συμβουλευτική συμβολή στην κατά καιρούς πρόοδο της οικονομικής πολιτικής δεν έχει εκτιμηθεί δεόντως.
Αλλά ας επιστρέψουμε στη λεγόμενη «Επιτροπή Σπράου». Η Επιτροπή είχε ως «αντικείμενο τη μακροπρόθεσμη οικονομική πολιτική» (Βήμα,ο.π.,σ.23). Ήταν λοιπόν μια κυβερνητική ("συμβουλευτική") επιτροπή. Στον Γιάννη Σπράο , τον Πρόεδρό της «είχε παραχωρηθεί γραφείο στο Μέγαρο Μελά για να δουλεύω» (Βήμα, ο.π.). Το Μέγαρο Μελά ανήκε στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, σε μία Α.Ε. η οποία στέγαζε εκεί υπηρεσίες της.
Ο Γιάννης Σπράος , πράγμα που δεν μας λέει, είχε διορισθεί αργόμισθος σύμβουλος της εν λόγω Α.Ε. προφανώς για τις "συμβουλευτικές υπηρεσίες που παρείχε στην ελληνική κυβέρνηση. Πρός αισχύνην της τελευταίας οι διάφορες Εκθέσεις της Επιτροπής Σπράου κυκλοφόρησαν με εμπροσθόφυλλο τον λογότυπο όχι της ίδιας της επιτροπής ως Επιτροπής της Κυβέρνησης ή σχετικής υπηρεσίας του Δημοσίου, αλλά της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας!
Πριν από όλα αυτά ο Γιάννης Σπράος υπήρξε ένας από τους δαιμόνιους Έλληνες του Εξωτερικού, με τους οποίους η πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήθελε να στελεχώσει την Δημόσια Διοίκηση, τις δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμούς, τα Πανεπιστήμια κ.α. Έτσι συμμετείχε ως μέλος Εκλεκτορικών Σωμάτων για την εκλογή καθηγητών (πρώτης βαθμίδας, όχι Αναπληρωτών, ούτε Επικούρων). Με ποια ιδιότητα; Μα με αυτήν του Καθηγητού Πανεπιστημίου του Ηνωμένου Βασιλείου προφανώς, θα μου πείτε , διότι στα προαναφερθέντα Εκλεκτορικά Σώματα μόνον καθηγητές πρώτης βαθμίδας, δηλ. full professors, μπορούν να συμμετέχουν.
Λέγεται ότι το Ίδρυμα, στο οποίο υπηρετούσε στο Ηνωμένο Βασίλειο ο Γιάννης Σπράος, δεν ήταν Πανεπιστήμιο, αλλά Polytechnics, δηλ. ΤΕΙ, και συνεπώς αυτός δεν ήταν full professor, αλλά καθηγητής σε ΤΕΙ – και ως εκ τούτου εν γνώσει του παρανόμως συμμετείχε στα Εκλεκτορικά Σώματα Καθηγητών εδώ στην Ελλάδα,καθηγητής έγινε όπως έγιναν εδώ οι καθηγητές των ΤΕΙ καθηγητές: όταν τα ΤΕΙ έγιναν με διοικητική πράξη Πανεπιστήμια, δηλ. όσον αφορά το ίδιο και το Ηνωμένο Βασίλειο: όταν τα Polytechnics έγινανΠανεπιστήμια και οι διδάσκοντες σε αυτά Καθηγητές.
Κατόπιν τούτων λοιπόν , ο κ. Σπράος μπορεί να προεδρεύει και επιτροπής για το Ασφαλιστικό, χωρίς να γνωρίζει «και πολλά για το ασφαλιστικό σύστημα» (Βήμα, ο.π. σ.22)
Πιστεύω όμως -δεν σας καλώ επ’ουδενί να το πιστέψετε κι εσείς- ότι ο σεβαστός πλέον κ. Σπράος αποσκοπεί με τέτοιου είδους υποκριτική μετριοφροσύνη την απόσειση ευθυνών: Πώς, αφού «δεν γνώριζα και πολλά για το ασφαλιστικό σύστημα» κι αφού την Έκθεση δεν έγραψε αυτός ο ίδιος, αλλά ο Τήνιος, θα μπορούσε να γνωρίζει ότι αυτή η Έκθεση της Επιτροπής του προτείνει ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος á la Πινοσέτ; Εδώ δεν έμαθε ακόμη πως ως ανυπότακτος «αριστερός φοιτητής», με μη θεωρημένο ελληνικό διαβατήριο έπαιρνε άδεια παραμονής στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη συνέχεια άδεια εγγραφής στο Πανεπιστήμιο, για να μας το γνωστοποιήσει. Ίσως τοχρειαστούν μελλοντικοί αριστεροί φοιτητές.
Ο κ. Σπράος ανήκει σ’ εκείνο το ποτάμι, τμήμα του οποίου φωτίζει για σχετικό σύντομο διάστημα η δημοσιότητα, το οποίο ρέει συνεχώς έτσι που κατά διαστήματα φωτίζεται διαφορετικό τμήμα του, ενώ τα ήδη φωτισθέντα έχουν περάσει στο σκοτάδι της ανωνυμίας. Πρόλαβαν όμως όλοι τους από κοινού στο διάστημα που πέρασαν απ’ τη φωτισμένη σκηνή να οδηγήσουν την χώρα εκεί που την οδήγησαν:
Στην υπερχρέωση, στην υποθήκευση (και σε στρατιωτική υποθήκευση) της εν ευρεία εννοία δημόσιας περιουσίας, στην ιδιωτικοποίηση δημοσίων οργανισμών, επιχειρήσεων και υποδομών, στη μείωση μισθών και συντάξεων, στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, στη προετοιμασία της ιδιωτικοποίησης ιδίως της ανώτατης δημόσιας παιδείας και των κοινωνικών ασφαλίσεων, στη διάλυση του βιομηχανικού ιστού της χώρας, στην αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας (και των εργαζομένων), στην εξάρτηση της χώρας από άλλες χώρες και διεθνείς οργανισμούς και συσσωματώσεις, στον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας και στην απάλειψη κάθε προοπτικήςανάκαμψης.
Να επιστρέψουν! Να επιστρέψουν! Για να δουν τι έσπειραν. Μόνο που φοβάμαι, δεν θα το δουν. Διότι δεν είναι μόνον ταξικά, αλλά και χωροταξικά χωρισμένη η χώρα. Θα δουν μόνον την ωραία φύση, μέρος της οποίας μιαίνουν μετατρέποντάς το σε δική τους χώρα και κοινωνία.
Ποιος από αυτούς θα μπορούσε να καυχηθεί ότι επιστρέφει σπίτι του;
advocatusmogilali
