Αντιπρόσωποι στο δέκατο συνέδριο των Μπολσεβίκων (Μάρτης 1921). Στο κέντρο (προς τα αριστερά) ο Λένιν.
Σε συνέχεια προηγούμενων αναρτήσεων, δημοσιεύουμε την πλατφόρμα των “Δέκα” (Λένιν, Ζηνόβιεφ, Τόμσκι, Ρουντζούτακ, Καλίνιν, Καμένεφ,Λοζόφσκυ, Πετρόφσκυ, Άρτεμ (Σεργκέϊεφ), Στάλιν). στο 10ο Συνέδριο των Μπολσεβίκων
Οι υπογραμμίσεις δικές μας.
ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑ
Λένιν, Ζηνόζιεφ, Τόμσκι, Ρουντζουτακ, Καλίνιν, Λοζόφκυ, Πετρόφσκυ Άρτεμ, Καμένεφ, Στάλιν
1.Τα συνδικάτα κατά τη δικτατορία του προλεταριάτου
1.Οι αποφάσεις πού υιοθετήθηκαν στα προηγούμενα συνέδρια των συνδικάτων και τού Κόμματος, καθόρισαν με ακρίβεια τα γενικά καθήκοντα καί τον ρόλο των συνδικάτων κατά τή δικτατορία τού προλεταριάτου. Το πρώτο πανρωσικο συνέδριο των συνδικάτων, πού έγινε στις αρχές Γενάρη 1918 (δηλ. αμέσως μετά το πάρσιμο τής εξουσίας από τα σοβιέτ) δήλωνε ότι:
«Στη σημερινή φάση τα συνδικάτα πρέπει νά συγκεντρώσουν τή δραστηριότητά τους γύρω άπ’ τα προβλήματα τής οικονομικής οργάνωσης. Τα συνδικάτα, σαν ταξικοί οργανισμοί τού προλεταριάτου, συγκροτημένοι «στη βάση τής παραγωγής», πρέπει νά οργανώσουν την παραγωγή καί νά επανορθώσουν τίς καταστραμμένες παραγωγικές δυνάμεις τής χώρας. Ή συμμετοχή στη δουλειά όλων των κέντρων πού ευθύνονται για τή ρύθμιση τής παραγωγής, ή Οργάνωση τού Εργατικού ελέγχου, ή καταγραφή καί το μοίρασμα τής εργατικής δύναμης, ή εγκαθίδρυση των ανταλλαγών ανάμεσα στην πόλη καί την ύπαιθρο, ή πάλη Ενάντια στη διάλυση καί το σαμποτάζ στη βιομηχανία, ή οργάνωση τής αναγκαστικής για όλους εργασίας, αποτελούν τα άμεσα καθήκοντα.
Κατά τή σοσιαλιστική επανάσταση πού έχει άρχισε;, τα συνδικάτα πρέπει να γίνουν, στην τελειωτική τους μορφή, τα όργανα τής σοσιαλιστικής εξουσίας καί νά δουλεύουν μαζί με τις άλλες οργανώσεις για τον καθορισμό των νέων βάσεων τής οικονομικής ζωής».
Το πρόγραμμα τού Κόμματος είχε ήδη καθορίσει από το 1919 ότι «ο οργανωτικός μηχανισμός τής βιομηχανίας πρέπει να βασίζεται πριν απ’ όλα στα συνδικάτα.Από τη στιγμή πού τα συνδικάτα, σύμφωνα με τούς νόμους τής σοβιετικής δημοκρατίας καί την πραχτική πού έχει Επικρατήσει, παίρνουν μέρος σέ όλους τούς κεντρικούς καί τοπικούς οργανισμούς διαχείρισης τής οικονομίας, πρέπει νά φτάσουν στη συγκέντρωση κάτω από τη δική τους εξουσία τής διαχείρισης τού συνόλου τής οικονομίας».
«Συνδέοντας τις κεντρικές υπηρεσίες, την οικονομία καί τις εργαζόμενες μάζες, τα συνδικάτα πρέπει να έχουν σαν σκοπό τή, συμμετοχή των τελευταίων στη διαχείριση τής οικονομίας».
Το 9ο συνέδριο τού Ρ.Κ.Κ. έλεγε το 1920:
«Τα καθήκοντα των συνδικάτων αφορούν πριν άπ’ όλα τούς τομείς τής οικονομικής οργάνωσης καί τής παιδείας. Καί δέν πρέπει νά εκπληρώσουν αυτά τα καθήκοντα σαν απομονωμένη οργανωτική δύναμη, άλλα σαν βασικός μηχανισμός τού σοβιετικού Κράτους, πού καθοδηγείται από το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ενώ ή σοβιετική εξουσία συγκεντρώνει όλη την κοινωνική δύναμη τού προλεταριάτου, είναι φανερό ότι τα συνδικάτα πρέπει νά μετατραπούν προοδευτικά, σέ συνάρτηση με την ανάπτυξη τής κομμουνιστικής συνείδησης καί τού δημιουργικού ρόλου των μαζών, σέ οργανισμούς υποστήριξης τού προλεταριακού Κράτους. Δέν πρέπει νά παρατηρηθεί ή αντίστροφη εξέλιξη».
Το 2ο καί το 3ο πανρωσικό συνέδριο των συνδικάτων καί ή 5η συνδιάσκεψη των συνδικάτων καθόρισαν μέσα στά ίδια πλαίσια τα γενικά καθήκοντα των συνδικάτων κατά τή δικτατορία τού προλεταριάτου.
Οι θέσεις αυτές παραμένουν σωστές καί δέν χρειάζονται καμιά αλλαγή. Το 10ο συνέδριο τού Κόμματος δέν πρέπει νά βρει κάποια νέα θεωρητική διατύπωση τού ρόλου των συνδικάτων κατά τή δικτατορία τού προλεταριάτου, πρέπει όμως νά καθορίσει τα μέσα για την εφαρμογή των προηγούμενων αποφάσεων.
Δεν έχουμε κρίση άλλα ανάπτυξη
2.Οι δύσκολες συνθήκες πού επέβαλε ένας εμφύλιος πόλεμος τριών χρόνων, εμπόδισαν μέχρι τώρα τα συνδικάτα να εκπληρώσουν με επιτυχία τα παραπάνω καθήκοντα. Τα συνδικάτα, όπως όλες οι άλλες εργατικές οργανώσεις, συγκέντρωσαν όλες σχεδόν τις δυνάμεις τους στο μέτωπο.
Παρ’ ολ’ αυτά ο ρόλος των συνδικάτων στην οικοδόμηση τής οικονομίας είναι σημαντικός.
Αμέσως μετά την οκτωβριανή επανάσταση φάνηκε καθαρά ότι τα συνδικάτα ήταν στην πραγματικότητα οι μόνοι οργανισμοί πού μπορούσαν ν’ αναλάβουν την οργάνωση τής παραγωγής καί τή διαχείριση των επιχειρήσεων. Στην αρχή τής σοβιετικής εξουσίας δέν υπήρχε ακόμα ένας κρατικός μηχανισμός διεύθυνσης τής οικονομίας. Ή επιβίωση τής βιομηχανίας καί ή επανόρθωση τού οικονομικού μηχανισμού τής χώρας κινδύνευε από το σαμποτάζ των ιδιοκτητών εργοστασίων καί των μηχανικών.
Μετά, το ανώτατο Συμβούλιο τής οικονομίας έβαλε κυρίως σαν στόχο την οργάνωση τής διαχείρισης των κρατικοποιημένων επιχειρήσεων. Τα συνδικάτα συμμετείχαν σ’ αυτή τή δουλειά. Ή αδυναμία των κρατικών οργανισμών εξηγεί καί δικαιώνει αυτόν τον παραλληλισμό.
Ή κύρια δουλειά των συνδικάτων στον τομέα τής παραγωγής ήταν τότε ή συμμετοχή στη δημιουργία των συμβουλίων των γκλάβκ, των κέντρων καί των διευθύνσεων στά εργοστάσια, Επέτρεπε την «προλεταριοποίηση» αυτών των οργάνων.
Μέχρι τώρα όμως τα συνδικάτα έστειλαν εργάτες στά οικονομικά όργανα μόνο επεισοδιακά. Αυτές οι αποστολές προκάλεσαν πολύ συχνά μιά διάσπαση ανάμεσα στους αντιπροσώπους καί τα συνδικάτα τους. Με αποτέλεσμα νά μην έχουν αρκετή επίδραση στη λειτουργία των οικονομικών οργανώσεων.
Για νά φέρει πραγματικά ή «προλεταριοποίηση» τα αποτελέσματα πού θέλουμε, είναι απαραίτητο νά μην σπάει ποτέ ό δεσμός ανάμεσα ατούς αντιπροσώπους καί τα συνδικάτα τους καί τα συνδικάτα σαν τέτοια να συμμετέχουν από πιο κοντά στην οργάνωση καί στη διαχείριση τής παραγωγής.
Το τέλος τού εμφυλίου πολέμου καί ή προτεραιότητα πού δίνουμε στα οικονομικά προβλήματα μάς επιτρέπουν νά φτιάξουμε γερούς δεσμούς ανάμεσα ατούς οικονομικούς οργανισμούς τής σοβιετικής Δημοκρατίας καί τα συνδικάτα, πιο συγκεκριμένα καί σέ πολύ μεγαλύτερη από πριν κλίμακα. Οι σημερινές συνθήκες απαιτούν μία άμεση συμμετοχή των συνδικάτων στην οργάνωση τής παραγωγής. Δεν πρέπει πιά νά περιορίζονται στην αποστολή ορισμένων μελών τους στούς οικονομικούς οργανισμούς. Πρέπει νά επεμβαίνουν σαν συνδικάτα. Δεν μπορούμε νά εχουμε σοβαρές επιτυχίες στο οικονομικό μέτωπο παρά μόνο αν τα συνδικάτα, αντιπροσωπεύοντας τις εργαζόμενες μάζες, διατηρήσουν την αυτονομία τους.
Στην αυγή τής νέας ιστορικής περιόδου, ή συνδικαλιστική οργάνωση είναι πολύ εξασθενημένη, κυρίως όταν σκεφτεί κανείς τα τεράστια καθήκοντα πού βάζει το οικονομικό μέτωπο. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μιας δοσμένης μεταβατικής περιόδου (όπως καί κάθε μεταβατικής περιόδου γενικά), δημιουργούν σοβαρά προβλήματα για τα συνδικάτα. Δέν περνάνε όμως από μιά κρίση ούτε μία διαρροή μελών. Υπάρχουν αντίθετα τα συμπτώματα μιας ανάπτυξης. Γι’ αυτό ή τύχη τού συνδικαλιστικού κινήματος δέν διαχωρίζεται καθόλου από την τύχη τού Κόμματος καί των σοβιέτ. Το πρόβλημα είναι ή δημιουργία των απαραίτητων συνθηκών για νά εκπληρώσουν τα συνδικάτα τα νέα τους καθήκοντα.
Τα συνδικάτα, υποστηρικτές τής δικτατορίας τον προλεταριάτου
3.Ή εργατική τάξη τής Ρωσίας πρέπει νά πραγματοποιήσει τή δικτατορία τού προλεταριάτου ενώ ή τεράστια πλειοψηφία τού πληθυσμού αποτελείται από αγρότες. Ή πραγματοποίηση, σ’ αυτή τή φάση, τής δικτατορίας τού προλεταριάτου συναντάει νέες δυσκολίες παρ’ όλο πού ή αποκατάσταση τής εξουσίας των γαιοκτημόνων δέν απειλεί πιά άμεσα την αγροτιά. Μόνο ή ύπαρξη δυνατών συνδικάτων, με ενιαία θέληση, πού δέχονται όλους τούς προλετάριους ανεξάρτητα από το επίπεδο ανάπτυξης τής ταξικής τους συνείδησης, θα επιτρέψει τή δικτατορία του προλεταριάτου.
Τα συνδικάτα, σχολές κομμουνισμού
4.Το να είναι «σχολές κομμουνισμού» παραμένει ο κύριος ρόλος των συνδικάτων στη σοβιετική Ρωσία.
Μόνο τα συνδικάτα πού ενδιαφέρονται συστηματικά για όλες τις πλευρές τής ζωής των εργατών στο εργοστάσιο καί εξω άπ’ αυτό, μπορούν νά είναι σχολές κομμουνισμού καί για τις πιο καθυστερημένες μάζες.
Στην πλειοψηφία τους οι συνδικαλιστές δέν είναι γραμμένοι καί στο Κόμμα (για 6.970.000 μέλη των συνδικάτων, δέν Εχουμε παρά 500.000 μέλη τού Κόμματος). Πρέπει νά οικοδομήσουμε τον κομμουνισμό με το ανθρώπινο υλικό πού μάς αφήνει ο καπιταλισμός. Τα συνδικάτα στη σοβιετική Ρωσία περιλαμβάνουν προοδευτικά όλους τούς εργάτες. Τα συνδικάτα οργανώνουν τούς εργαζόμενους πού κάτω άπ’ τον καπιταλισμό ήταν ξένοι προς το προλεταριάτο (παλιοί εμποροϋπάλληλοι, προσωπικό νοσοκομείων, καλλιτέχνες..). Ένα από τα βασικά καθήκοντα πού σαν σχολές κομμουνισμού πρέπει νά αναλάβουν τα συνδικάτα, είναι νά μετατρέψουν αυτά τα στοιχεία, νά τα φέρουν κοντά στά πρωτοποριακά στρώματα τού προλεταριάτου, νά τα κάνουν ικανά νά οικοδομήσουν μία κομμουνιστική κοινωνία.
Για την επίτευξη αυτού τού σκοπού κάθε μεμονωμένο μέλος τού συνδικάτου πρέπει νά συμμετέχει συνειδητά καί δραστήρια στη ζωή όλης τής οργάνωσης. Πρέπει τα συνδικάτα, σαν σχολές κομμουνισμού, νά ασχοληθούν με όλες τίς πλευρές τής καθημερινής ζωής των εργαζομένων μαζών. Πρέπει νά τραβήξουν προοδευτικά Ενα μεγάλο αριθμό εργαζομένων προς την οικοδόμηση τού Κράτους, νά τούς δείξουν το δρόμο, χρησιμοποιώντας τίς Ιδέες πού περιέχονται στο πρόγραμμά μας, νά τούς βοηθούν στο νά περνάνε από το ειδικό στο γενικό, νά τούς οδηγούν στον κομμουνισμό όταν πριν δέν ήταν καν στο Κόμμα.
Ή εννοια «συνδικάτα, σχολές κομμουνισμού» περιλαμβάνει ακόμα, στη σοβιετική Ρωσία, την οικονομική διαπαιδαγώγηση. Στη σημερινή φάση τα συνδικάτα δεν μπορούν νά εκπληρώσουν πραγματικά το ρόλο τους παρά όταν γίνουν οι ηγέτες των προλεταριακών μαζών μέσα στην κομμουνιστική πραχτική, δηλαδή στη συγκεκριμένη αναδιοργάνωση καί ανοικοδόμηση τής οικονομίας πάνω σε κομμουνιστικές βάσεις. Μόνο τα συνδικάτα πού είναι ικανά νά κινήσουν προοδευτικά το ενδιαφέρον των πιο καθυστερημένων στρωμάτων για την πρόοδο τής σοβιετικής οικονομίας, μπορούν νά είναι σχολές κομμουνισμού στη Ρωσία.
Το 10ο συνέδριο τού Ρ.Κ.Κ. τονίζει ιδιαίτερα στά μέλη τού Κόμματος το ρόλο των συνδικάτων. Μόνο μιά καθημερινή καί διαρκής δουλειά στο εσωτερικό τού συνδικάτου μπορεί νά επιτρέψει σ’ ενα κομμουνιστή ν’ αναδειχθεί μέσα στο κίνημα καί ν’ αποχτήσει την Εμπιστοσύνη του. Πρέπει οι ίδιες ο! μάζες νά βάζουν Ενα κομμουνιστή σέ ηγετική θέση. Τα 500.000 περίπου μέλη τού Κόμματος πού είναι στά συνδικάτα πρέπει νά κερδίσουν στην υπόθεση τού Κόμματός μας τα εκατομμύρια των εργατών πού είναι εξω άπ’ αυτό καί πού κυριαρχούν σήμερα στο συνδικαλιστικό κίνημα, με μία υπομονετική καί διαρκή διαπαιδαγώγηση, με το προσωπικό τους παράδειγμα, με τις οργανωτικές τους ικανότητες, με τις οικονομικές τους γνώσεις, με τή φροντίδα τους σχετικά με τα υλικά καί ανθρώπινα συμφέροντα των Εργαζομένων μαζών.
Το πρόβλημα της κρατικοποίησης των συνδικάτων
5.Ή γρήγορη κρατικοποίηση των συνδικάτων θα ήταν σοβαρό πολιτικό σφάλμα γιατί θα αποτελούσε σήμερα Ενα πρωταρχικό εμπόδιο στις συνδικαλιστικές λειτουργίες πού καθορίζονται πιο πάνω.
Ή σημερινή κατάσταση των σχέσεων ανάμεσα στά συνδικάτα καί το Κράτος στη σοβιετική Ρωσία, είναι πρωτότυπη. Τα συνδικάτα εκπληρώνουν ήδη λειτουργίες βρισμένων κρατικών οργανισμών (καθορισμός τού ρυθμού τής παραγωγής, μοίρασμα των ρούχων τής δουλειάς κ.τ.λ.). Οι κρατικές λειτουργίες των συνδικάτων θα αυξηθούν σταδιακά.
Τo Συνέδριο όμως πρέπει νά επιμείνει πάνω στο παρακάτω φαινόμενο : ή τεχνητή επιτάχυνση τού ρυθμού κρατικοποίησης των συνδικάτων δεν θα καλυτέρευε καθόλου την οικονομική κατάσταση τής δημοκρατίας και θα εκανέ πολύ πιο δύσκολο τo ρόλο των συνδικάτων σαν «σχολές κομμουνισμού». Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι οι μαζικές αυτές οργανώσεις, ανεξάρτητες από το Κόμμα, πρέπει νά προσχωρήσουν συγκεκριμένα στο σοβιετικό Κράτος, διατηρώντας ταν χαρακτήρα οργανώσεων πού δέχονται ελεύθερα εργάτες με διάφορες πολιτικές απόψεις, πού είναι ή δέν είναι στο Κόμμα, πού είναι αγράμματοι ή πού δέν είναι, πού είναι θρήσκοι ή πού είναι άθεοι, κ.τ.λ.
Πειθώ και εξαναγκασμός και μέθοδοι λειτουργίας των συνδικάτων
6.Τα συνδικάτα προτιμούν την πειθώ άπο τον εξαναγκασμό, πράγμα πού δέν σημαίνει ότι σέ επείγουσες περιπτώσεις δέν χρησιμοποιούν τή μέθοδο τού προλεταριακού εξαναγκασμού: κινητοποίηση δεκάδων χιλιάδων μελών των συνδικάτων στο μέτωπο, πειθαρχικά δικαστήρια κ.τ.λ. Ή ανοικοδόμηση των συνδικάτων από την κορυφή είναι απόλυτα παράλογη. Οι μέθοδοι τής εργατικής δημοκρατίας, πού είχαν μειωθεί πάρα πολύ κατά τα τρία τελευταία χρόνια εμφυλίου πολέμου, πρέπει ν’ αποκατασταθούν άμεσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Πρέπει νά εφαρμοστεί σέ όλα τα επίπεδα ή αρχή τής εκλογής των αντιπροσώπων καί νά μειωθεί στο αναπόφευκτο ελάχιστο ή χρησιμοποίηση των διορισμών από τα πάνω. Τα συνδικάτα πρέπει νά οίκοδομηθούν στη βάση τού δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Παράλληλα είναι αναγκαία μιά δραστήρια πάλη ενάντια στον εκφυλισμό τού συγκεντρωτισμού καί των στρατιωτικών μεθόδων δουλειάς σέ γραφειοκρατική ρουτίνα. Ή στρατιωτική διοργάνωση τής εργασίας δέ θα ’χει αποτελέσματα παρά μόνον όταν το Κόμμα, τα σοβιέτ καί τα συνδικάτα μπορέσουν νά εξηγήσουν την αναγκαιότητα της στη μεγαλύτερη δυνατή μάζα των εργαζομένων καί νά οργανώσουν γι’ αυτό το σκοπό την πρωτοπορία των μαζών.
Το Κόμμα καί τα συνδικάτα
7.Οι κεντρικές καί τοπικές οργανώσεις τού ρωσικού κομμουνιστικού κόμματος καθοδηγούν από κοντά την ιδεολογική πλευρά τής συνδικαλιστικής δουλειάς. Οι κομμουνιστικές φράξιες στά συνδικάτα υπακούν στις οργανώσεις τού Κόμματος σύμφωνα με την ειδική απόφαση τού 10ου συνεδρίου τού Ρ.Κ.Κ. ’Απ’ την άλλη μεριά το 10ο συνέδριο τού Ρ.Κ.Κ. προειδοποιεί με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τα όργανα τού Κόμματος καί όλους τούς συντρόφους, νά απέχουν από κάθε άκαιρη κηδεμονία, από κάθε επέμβαση στην τρέχουσα δουλειά των συνδικάτων. Είναι ξεκάθαρο ότι το Κόμμα πρέπει νά ελέγχει την επιλογή τού ηγετικού προσωπικού τού συνδικαλιστικού κινήματος. Τα όργανα όμως τού Κόμματος πρέπει νά προσέχουν Ιδιαίτερα την εφαρμογή των μεθόδων τής προλεταριακής δημοκρατίας στά συνδικάτα, όπου ή επιλογή των ηγετών πρέπει νά γίνεται από τις ίδιες τις οργανωμένες μάζες.
Κατά την επιλογή των ηγετών τού συνδικαλιστικού κινήματος, το Κόμμα πρέπει νά φροντίζει ώστε οι υποψήφιοι νά συνδυάζουν ικανότητες οργανωτή καί οικονομικές γνώσεις, με την αφοσίωση στον κομμουνισμό, το πειθαρχικό πνεύμα, την πραχτική τής δουλειάς στις εργατικές μάζες. Δέν πρέπει ποτέ νά ξεχνάμε ότι οι συνδικαλιστές ηγέτες πρέπει ν’ ασχολούνται από κοντά καί με πολλή ευαισθησία, με τα μικροπροβλήματα τής καθημερινής ζωής των μαζών.
Τα συνδικάτα καί τα πολιτικά τμήματα
8.Κατά τή διάρκεια τού εμφυλίου πολέμου, το Κόμμα θεσμοποίησε, σέ εξαιρετικές περιπτώσεις, την οργάνωση «πολιτικών τμημάτων» πού μέχρις ένα βαθμό αντικατέστησαν προσωρινά τα συνδικάτα. Το Γκλαβπολιτπούτ (1) ήταν μία άπ’ αυτές τις εξαιρέσεις Στην απόφαση τού 9ου Συνεδρίου για το θεσμό τού Γκλαβπολιτπούτ, υπογραμμίστηκε κατηγορηματικά ο προσωρινός χαρακτήρας αυτής τής οργάνωσης. Στην πράξη όμως, το Γκλαβπολιτπούτ καί το όργανο πού δημιούργησε, το Τσεκτράν, κόπηκαν από τις συνδικαλιστικές μάζες καί χρησιμοποίησαν όλο καί πιο συχνά γραφειοκρατικές μεθόδους. Το 10ο συνέδριο συμφωνεί με την κατάργηση του Γκλαβπολιτπούτ καί την απόφαση τής Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος πού επέμενε στην αναγκαιότητα εγκατάλειψης από μέρους τού Τσεκτράν των ειδικών μεθόδων δουλειάς, καί στην αναγκαιότητα επιστροφής στην εργατική δημοκρατία.
Το 10ο συνέδριο τού Ρ.Κ.Κ. δέχεται την αναγκαιότητα διατήρησης των «πρωτοποριακών ομάδων εργασίας» για την πραγματοποίηση τού οικονομικού σχεδίου, άλλα θεωρεί ότι ή εξίσωση τής κατάστασης των εργατών διαφόρων κατηγοριών καί των συνδικάτων τους είναι αναπόφευκτη. Το ανώτατο κεντρικό Συμβούλιο των συνδικάτων, σαν οργανισμός πού συσπειρώνει ορισμένα εκατομμύρια μελών, πρέπει χάρη στις προσπάθειες τού Κόμματος, νά μετατραπεί σέ μία παντοδύναμη οργάνωση, ικανή νά πραγματοποιήσει τα καθήκοντα τού πανρωσικοΰ συνδικαλιστικού κινήματος. Δέν μπορούμε νά δεχτούμε καμία αντίθεση μιας φράξιας τού συνδικαλιστικού κινήματος. Ή κεντρική επιτροπή ενός συνδικάτου δέν μπορεί νά διαχωρίζεται από το σύνολο τού κινήματος.
Το 10ο συνέδριο τού Ρ.Κ.Κ. επιβεβαιώνει την παρακάτω απόφαση τού 9ου συνεδρίου τού Κόμματος:
«Αν το προλεταριάτο σαν τάξη χρειάζεται νά καταφύγει σέ μία στρατιωτικού τύπου οργάνωση τής εργασίας (δηλ. την οργάνωση τής εργασίας πού χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερη ακρίβεια, ταχύτητα, συνέπεια καί προσοχή, πού απαιτεί από τούς εργαζόμενους πολλές θυσίες), το καθήκον αυτό πρέπει νά το αναλάβουν τα όργανα των βιομηχανικών υπηρεσιών καί επομένως τα συνδικάτα. θα μάς ήταν αδύνατο νά δημιουργήσουμε τον Κόκκινο Στρατό αν δέν είχαμε καταργήσει τις παλιές εκλογικές επιτροπές. ’Αντίθετα είναι αδύνατο νά ανορθώσουμε την οικονομία χωρίς νά αναπτυχθεί παράλληλα ή οργάνωση των συνδικάτων. Οι μέθοδοι πού υιοθετήθηκαν στον Κόκκινο Στρατό αποδείχτηκαν απόλυτα δικαιολογημένες, γιατί επέτρεψαν τή νίκη ενάντια στην αντεπανάσταση καί την απαρχή τής οικονομικής ανοικοδόμησης. Σήμερα το Κόμμα πρέπει νά μάθει νά καταφεύγει στις μεθόδους πού απαιτούν τα οικονομικά προβλήματα, δηλ. βασικά τις μεθόδους τής εργατικής δημοκρατίας».
2.
Το συνέδριο θεωρεί ότι πρέπει νά υπογραμμιστεί το παρακάτω φαινόμενο: τα συνδικάτα δέν ασχολούνται όσο πρέπει με τα συγκεκριμένα προβλήματα τής οικονομίας πού έχουν καθοριστεί από όλα τα συνέδρια καί τις συνδιασκέψεις των συνδικάτων. Ή πραγματοποίηση των καθηκόντων παραμένει στην ημερήσια διάταξη.
Δέ θα μπορέσουμε νά ξεπεράσουμε γρήγορα την αποδιοργάνωση τής οικονομίας παρά μόνο όταν τα συνδικάτα ενδιαφερθούν περισσότερο για τα οικονομικά καθήκοντα, καί συμμετέχουν δραστήρια στην οργάνωση καί τη διαχείριση τής βιομηχανίας.
Κάτω άπ’ αυτή τη σκοπιά το Συνέδριο θεωρεί ότι είναι απαραίτητο νά παρθούν τα παρακάτω οργανωτικά μέτρα.
Οικονομικά τμήματα των συνδικάτων
Ή συστηματική γενίκευση τής οικονομικής πείρας των οργανωμένων προλεταριακών μαζών, καί ή χρησιμοποίηση αυτής τής πείρας για την εφαρμογή τού σχεδίου, προϋποθέτουν τή δημιουργία οικονομικών τμημάτων στά συνδικάτα καί τις ενώσεις. Συμμετέχοντας άμεσα στην επεξεργασία καί την εφαρμογή τού ενιαίου οικονομικού σχεδίου, τα οικονομικά τμήματα των συνδικάτων πρέπει νά προκαλούν το Ενδιαφέρον των πλατειών εργατικών μαζών για τή διεύθυνση τής οικονομίας τής σοβιετικής Δημοκρατίας.
Τα καθήκοντά τους είναι:
α) μελέτη καί εκλαΐκευση τής δουλειάς των οικονομικών οργανώσεων.
β) λειτουργίες επιθεώρησης καί ελέγχου.
γ) συμμετοχή στην επεξεργασία τού οικονομικού σχεδίου, στον καταμερισμό των καθηκόντων καί τον καθορισμό τού προγράμματος παραγωγής.
δ) μελέτη των τεχνικών μεθόδων.
ε) συμμετοχή στη δημιουργία των οικονομικών οργανισμών, στ) επίβλεψη των λογιστηρίων, τής κατανομής των εργατικών δυνάμεων καί των ειδικών. Παρατηρήσεις για την καλή χρησιμοποίηση των πρώτων υλών καί τού υλικού.
ζ) επεξεργασία των μεθόδων καί μέσων καταπολέμησης τής άρνησης τής πειθαρχίας όπως καί τής λιποταξίας.
η) εκλαΐκευση τής τεχνικής πείρας των συμβουλίων των αντιπροσώπων, των εργοστασιακών επιτροπών, των πυρήνων παραγωγής καί των εργατών πού θα διαδίδεται μέσω των οικονομικών οργάνων (ύπο-τμήματα τελειοποίησης των παραγωγικών διαδικασιών) .
θ) τα οικονομικά τμήματα δέν πρέπει νά συγκροτούν τα υπηρεσιακά τους όργανα, παράλληλα με τούς οικονομικούς οργανισμούς, άλλά νά έχουν ενα μηχανισμό καλά Εφοδιασμένο Επιστημονικά καί τεχνικά.
ι) για νά πραγματοποιηθούν αυτά τα καθήκοντα, είναι αναγκαίο νά οργανωθούν σέ όλα τα Επίπεδα οικονομικά τμήματα, Αρχίζοντας από τούς πυρήνες παραγωγής, καί νά συγκεντρωθούν σέ συμβούλια τομέων παραγωγής οι αντιπρόσωποι των οικονομικών οργάνων καί οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των συνδικάτων.
Δημιουργία των οικονομικών οργάνων
1.Τα συνδικάτα καί οι οικονομικοί οργανισμοί αποτελούν τα όργανα διαχείρισης τής βιομηχανίας, από τις Επιχειρήσεις μέχρι το ανώτατο Συμβούλιο τής οικονομίας, καί συγκροτούνται στη βάση των υποψηφιοτήτων πού προτείνουν οι ενώσεις παραγωγής. Προτείνεται, οι υποψηφιότητες νά εξετάζονται από πριν στις συναντήσεις των αντιπροσώπων καί τις συνδιασκέψεις.
2.Για νά δυναμώσουν οι δεσμοί ανάμεσα στά συνδικάτα καί τούς οικονομικούς οργανισμούς, είναι αναγκαίο νά βελτιωθεί ή αντιπροσωπευτικότητα των συνδικάτων στά πανρωσικά καί Επαρχιακά συνέδρια τού ανώτατου Συμβουλίου τής οικονομίας, νά γίνει αναγκαστική ή συμμετοχή αντιπροσώπων των οικονομικών τμημάτων των συνδικαλιστικών ενώσεων.
3Γι’ αυτό πρέπει να μπουν συνδικαλιστές ηγέτες στα ανώτερα όργανα τού ανώτατου Συμβουλίου τής οικονομίας καί αντίστροφα, όπως το υποδεικνύουν οι αποφάσεις των συνδικαλιστικών συνεδρίων.
4.Σύμφωνα με ολ’ αυτά, τα οικονομικά όργανα τής δημοκρατίας συγκροτούνται με την άμεση συμμετοχή των συνδικάτων.
Συμμέτοχη των συνδικάτων στην επεξεργασία του ενιαίου οικονομικού σχεδίου και των προγραμμάτων παραγωγής
1.Για να προετοιμαστούν για τή διαχείριση τής παραγωγής οι συνδικαλιστικές οργανώσεις καί οι εργατικές μάζες πού ελέγχουν, πρέπει, το ανώτατο κεντρικό Συμβούλιο των συνδικάτων, οι κεντρικές επιτροπές των συνδικάτων, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των επαρχιών, να συμμετέχουν άμεσα στην Επεξεργασία τού οικονομικού σχεδίου καί των προγραμμάτων παραγωγής.
2.Ή συμμετοχή αυτή περιλαμβάνει όχι μόνο την αποστολή αντιπροσώπων των συνδικάτων στις επιτροπές παραγωγής των οικονομικών οργανώσεων, άλλά επίσης την εκτίμηση των προγραμμάτων παραγωγής σέ συνδιασκέψεις καί συμβούλια. Αυτό το τελευταίο σημείο είναι πολύ σημαντικό.
Ό έλεγχος και η επιθεώρηση από τα συνδικάτα
1.Για να συνεργάζονται με τα οικονομικά όργανα στην εφαρμογή τού σχεδίου, τα συνδικάτα ελέγχουν την πορεία τής παραγωγής στις Επιχειρήσεις καί τή δραστηριότητα των οργάνων πού έχουν αναλάβει την όρθολόγισή της. Τα τμήματα καί οι οργανώσεις βάσης έχουν αναλάβει νά παρακολουθούν την εκτέλεση των προγραμμάτων παραγωγής, τις διορίες παραλαβής, την κατανομή των Εργατικών δυνάμεων. Για νά αποφευχθεί ένας βλαβερός παραλληλισμός των οργανώσεων, την εργατική καί αγροτική ’Επιθεώρηση στις επιχειρήσεις την αναλαμβάνουν τα συνδικάτα κι’ όχι ειδικοί διαρκείς οργανισμοί.
2.Τα συνδικάτα πρέπει επίσης νά φροντίζουν για την εφαρμογή των αποφάσεων των συνεδρίων καί των συνδικαλιστικών συνδιασκέψεων πάνω στην εργασία καί την παραγωγή.
3.Ή εξάσκηση ενός ελέγχου χάρη στα οικονομικά τμήματα πρέπει νά οδηγεί στην καλυτέρευση τής παραγωγής, αλλά επίσης στο νά ενδιαφέρονται τα πλατιά στρώματα του εργατικού πληθυσμού για την οικοδόμηση τής οικονομίας καί τή διεύθυνση τής παραγωγής.
Καταμέτρηση καί κατανομή των εργατικών δυνάμεων
Το Συνέδριο θεωρεί ότι τα συνδικάτα πρέπει ν’ ασχολούνται με την καταμέτρηση καί την κατανομή των εργατικών δυνάμεων, γιατί αποτελούν προπαρασκευαστικά στάδια για την κομμουνιστική οργάνωση τής Εργασίας. ’Ελπίζει ότι στο μέλλον, τις λειτουργίες αυτές, θα τις αναλάβουν το ανώτατο Συμβούλιο των συνδικάτων καί τα επαγγελματικά σοβιέτ των επαρχιών.
Τα καθήκοντα των συνδικάτων στον τομέα της αμοιβής της εργασίας
1.’Ενώ εφαρμόζουν μία πολιτική ίσης κατανομής των καταναλωτικών προϊόντων στους εργαζόμενους καί προοδευτικής εξίσωσης των αμοιβών, τα συνδικάτα χρησιμοποιούν τα ημερομίσθια σέ χρήμα καί σέ είδος σαν μέσο βελτίωσης τής πειθαρχίας καί ανύψωσης τής παραγωγικότητας τής εργασίας (σύστημα πριμ, επιδομάτων κ.τ.λ.).
2.Πρέπει γι’ αυτό νά δημιουργηθεί ενα σύστημα ανεφοδιασμοί) καί κατανομής πού εξασφαλίζει το συντονισμό των συνδικάτων καί των Οργανισμών διάθεσης των προϊόντων.
3.Είναι αναγκαίο νά προσέξουμε Ιδιαίτερα τo διάταγμα του ανώτατου Συμβούλιου τής οικονομίας για τή δωρεάν διανομή καταναλωτικών προϊόντων καί αγαθών άμεσης ανάγκης ατούς εργαζόμενους.
4.Θα ’πρεπε να αυξήσουμε όσο είναι δυνατό τα αποθέματα επιδομάτων σέ είδος για νά παίρνουν γερά μερίδια όλοι οι εργάτες καί υπάλληλοι των σοβιετικών επιχειρήσεων.
5.Θα ’πρεπε επίσης νά επεκταθεί τo σύστημα των επιδομάτων σέ είδος, από τις πρωτοποριακές επιχειρήσεις σέ όλες τις επιχειρήσεις.
6.Ξεκινώντας από την αναγκαιότητα τής διατήρησης τής αμοιβής σέ χρήμα καί τής διαφοροποίησης των ημερομισθίων σέ σχέση με το βαθμό ειδίκευσης, ή πολιτική των ημερομισθίων πρέπει νά βασίζεται στην εξίσωση των ποσοστών αμοιβής μετά μία διόρθωση σύμφωνα με προσωπικούς δείκτες.
7.Για νά μειωθεί ο νομισματικός χαρακτήρας των αμοιβών, τα συνδικάτα πρέπει νά καθορίσουν κανόνες δωρεάν χρησιμοποίησης τού ανεφοδιασμού σέ υλικό, των μεταφορών, των κατοικιών, του θεάτρου κ.τ.λ.
8.Ή αμοιβή τής εργασίας καί ή κατανομή των άμεσα αναγκαίων αγαθών πρέπει νά γίνονται σέ συνάρτηση με τα αποτελέσματα τής εργασίας.
Τα συνδικάτα καί οι οικονομικοί οργανισμοί πρέπει νά το προσέξουν Ιδιαίτερα.
Για νά εφαρμοστούν τα μέτρα αυτά, πρέπει:
α) νά αναλάβουν ό,τι αφορά την αμοιβή τής εργασίας τα συνδικάτα καί νά πάψουν έτσι οι διαμάχες για τίς αρμοδιότητες των διαφόρων οργανισμών.
β) νά αποχτήσουν οι επαρχιακές συνδικαλιστικές ενώσεις μία μεγάλη ανεξαρτησία σ’ ό,τι άφορά την πολιτική των αμοιβών καί την εφαρμογή της.
γ) νά θεωρηθούν αναγκαστικές για όλα τα, πολιτικά ή στρατιωτικά, σοβιετικά ιδρύματα, οι αποφάσεις των εργατικών οργανώσεων.
δ) νά συνδεθούν οι εργατικές μάζες με τίς εργατικές οργανώσεις μέσω εκλεγμένων επιτροπών για τίς τιμές, κ.τ.λ.
ε) πρέπει οι τοπικές οργανώσεις τού Κόμματος νά υποστηρίξουν τα συνδικάτα και νά τα βοηθήσουν στον καθορισμό ενός συστήματος τιμών καί αμοιβών.
Τα συνδικάτα και οι ειδικοί
1.Τα οικονομικά τμήματα των συνδικάτων πρέπει νά ελέγχουν τις ικανότητες των μελών των συνδικάτων πού έχουν τεχνικές ή υπηρεσιακές ικανότητες, για νά χρησιμοποιούνται κατάλληλα στην παραγωγή.
2.Τα συνδικάτα διαλέγουν το προσωπικό για τις θέσεις με σημαντικές τεχνικές ή υπηρεσιακές υπευθυνότητες, σύμφωνα με τίς Ικανότητές τους καί τίς συστάσεις των τεχνικών τμημάτων καί των τοπικών εργοστασιακών οργανώσεων.
3.Μιά τέτοια επιλογή πρέπει νά βασίζεται:
α) στις τεχνικές ικανότητες, στην πείρα πού απόχτησε o υποψήφιος κατά τίς προπαρασκευαστικές περιόδους, καί στις θεωρητικές γνώσεις.
β) στις προσωπικές ικανότητες τού υποψηφίου σ’ ό,τι άφορά τα διοικητικά του καθήκοντα.
γ) στην κοινωνική του θέση πριν την επανάσταση.
δ) στις σχέσεις του με τή σοβιετική εξουσία όπως εκδηλώθηκαν κατά τή σοβιετική οικοδόμηση.
Ή προπαγάνδα για την παραγωγή
1.Μία γρήγορη καί αποφασιστική νίκη τής εργατικής τάξης ενάντια στην οικονομική αποδιοργάνωση, είναι αδύνατη αν ή εργατική μάζα δέν βλέπει καθαρά τα καθήκοντα πού θα ’χει ν’ αντιμετωπίσει. πρέπει επομένως ή προπαγάνδα για την παραγωγή νά βασιστεί πριν απ’ όλα στο ότι οι μάζες πρέπει νά αναλάβουν τα βασικά καί άμεσα οικονομικά καθήκοντα (ενιαίο οικονομικό σχέδιο) .
2.Τα άμεσα συγκεκριμένα καθήκοντα τής προπαγάνδας για την παραγωγή είναι:
α) να ενδιαφερθούν οι μάζες για τα προβλήματα τής παραγωγής στην κάθε επιχείρηση καί στο σύνολο τής χώρας.
6) νά συγκεντρώσει την προσοχή των μαζών πάνω στα μεγάλα προβλήματα τής χώρας στον τομέα τής παραγωγής.
γ) νά δημιουργήσει πρωτοποριακές ομάδες για νά γίνουν ρωγμές στο μέτωπο τής παραγωγής, σέ μερικές επιχειρήσεις καί σέ ορισμένους κλάδους τής παραγωγής (καύσιμα, πρώτες ύλες, μεταφορές, τρόφιμα).
δ) νά δυναμώσει ή πειθαρχία καί νά καταπολεμηθεί ή «λιποταξία» με όλες της τις μορφές (αδικαιολόγητες απουσίες, σαμποτάζ, μη αποτελεσματική εργασία, κακή χρησιμοποίηση των υλικών) .
ε) νά συμβάλει στην κινητοποίηση στο μέτωπο τής εργασίας, στην καλή κατανομή στά εργοστάσια των εργατών, των υπαλλήλων, τού τεχνικού καί υπηρεσιακού προσωπικού σύμφωνα με τις ειδικότητες τους. Νά προετοιμάζει στελέχη εργατικής προέλευσης.
στ) νά κάνει ώστε τα τεχνικά στελέχη νά συμμετέχουν, χάρη στά συνδικάτα, στην εφαρμογή τού οικονομικού σχεδίου (πού βασίζεται στον εξηλεκτρισμό καί την επιστημονική οργάνωση τής εργασίας) . Θα συμβάλουν επίσης στην οικοδόμηση τής σοβιετικής οικονομίας.
3.Οι συγκεντρώσεις στά εργοστάσια, οι τεχνικές επιτροπές, οι συνελεύσεις αντιπροσώπων, ό τύπος, ή τέχνη, οι κινητές εκθέσεις, το σινεμά, τα μουσεία τής βιομηχανίας πρέπει νά χρησιμεύουν στην προπαγάνδα για την παραγωγή.
4.Το Κόμμα πρέπει νά υποστηρίξει τή συγκρότηση δίπλα στο ανώτατο Συμβούλιο των συνδικάτων, ενός πανρωσικού γραφείου τής προπαγάνδας για την παραγωγή. Το γραφείο αυτό θα ’πρεπε ν’ αναλύσει τις διάφορες μορφές προπαγάνδας για την παραγωγή, τα αποτελέσματα τής οικονομικής εργασίας των συνδικάτων καί τής συνεργασίας τους με τα οικονομικά όργανα, τις Επιπτώσεις τής χρησιμοποίησης των πειθαρχικών δικαστηρίων.
Ή πειθαρχία στην εργασία καί τα πειθαρχικά δικαστήρια
1.Τα συνδικάτα είναι τα όργανα διαπαιδαγώγησης των εργαζομένων μέσα στην παραγωγική διαδικασία. “Όπως το δείχνουν τρία χρόνια προλεταριακής δικτατορίας, είναι επίσης σχολές πειθαρχίας όπου όλοι οι Εργαζόμενοι μαθαίνουν καθημερινά να υποχωρούν μπροστά στο γενικό συμφέρον καί νά ύπακούουν στις αποφάσεις τού συνδικάτου για τα ημερομίσθια, τα επιδόματα, τις άδειες καί τίς διαμονές σέ οίκους ανάπαυσης, για την κατανομή των ρούχων τής δουλειάς καί των τροφίμων…
2.Επειδή ορισμένα καθυστερημένα στοιχεία δέν έχουν ακόμα καταλάβει αρκετά καθαρά τα ταξικά τους καθήκοντα καί δέν σέβονται την πειθαρχία στην εργασία, τα συνδικάτα αναγκάστηκαν νά δημιουργήσουν ειδικά όργανα προλεταριακού καταναγκασμού.
3.Τα «πειθαρχικά δικαστήρια συντρόφων» καί ό θεσμός των «αντιπροσώπων πού καταπολεμούν τή λιποταξία απ’ τή δουλειά», θεσμός πού συνδέεται με τα συνδικάτα, έχουν μεγάλη σημασία σαν τέτοια ειδικά όργανα.
4.Ό θεσμός των «αντιπροσώπων πού καταπολεμούν τή λιποταξία απ’ τή δουλειά», λειτουργούν στη βάση των αποφάσεων πού υιοθέτησαν τα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα, καί Επεξεργάζονται, επιβλέποντας την εφαρμογή τους, μέτρα πού εξασφαλίζουν την πειθαρχία στην εργασία, χρησιμοποιώντας τα στοιχεία πού δίνουν οι Επιχειρήσεις στά οικονομικά τμήματα των συνδικάτων σέ καθημερινά δελτία.
5.Οι συνεδριάσεις των «δικαστηρίων συντρόφων» — πού λόγω τού χαρακτήρα τους καί των καθηκόντων τους είναι δικαστήρια προλεταριακής τιμής — πρέπει νά είναι δημόσιες.
6.Οι αρμοδιότητες καί ή πειθαρχία των δικαστηρίων συντρόφων αφορούν όλα, χωρίς Εξαίρεση, τα μέλη τού συνδικάτου, τούς Εργάτες, τούς συνδικαλιστές καί το τεχνικό καί υπηρεσιακό προσωπικό.
3.Τα άμεσα οργανωτικά καθήκοντα των συνδικάτων
1.Κατά τα τρία τελευταία χρόνια, το συνδικαλιστικό κίνημα κατάφερε να οργανώσει τα προλεταριάτο σέ είκοσι τρεις συγκεντροποιημένες πανρωσικές ενώσεις παραγωγής, ξεκινώντας από συνδικάτα οργανωμένα στη βάση των διαφόρων Επαγγελματικών κατηγοριών.
2.Ή συγκρότηση γραμματειών επέτρεπε, μαζί με την συγκεντροποίηση τού κινήματος, την επέκταση του προς τα επαρχιακά καί τοπικά κέντρα, προς τα χωριά καί τούς αγροτικούς συνοικισμούς.
Ενώ τα 1917 τα συνδικάτα συσπείρωναν κυρίως τα βιομηχανικά προλεταριάτο, τα 1918 συγκέντρωναν νέες κοινωνικές κατηγορίες (γιατρούς, καλλιτέχνες), καί τα 1919 – 20 τράβηξαν υπάλληλους γραφείων, τεχνικούς. Τούς μόρφωσαν υποβάλλοντάς τους στην προλεταριακή πειθαρχία. Τέλος τα συνδικάτα δέχτηκαν βιοτέχνες καί μισό – αγροτικά στοιχεία (αγροτικούς υπάλληλους, συνεταιρισμούς ξυλοκόπων, παρασκευαστές τύρφης).
3.Ή Εξέλιξη τού συνδικαλιστικού κινήματος θα οδηγήσει σύντομα στη λιγόστευση τού αριθμού των συνδικάτων. ‘Η λιγόστευση αυτή, όπως καί ή συγκέντρωση διαφόρων επαγγελμάτων στο ίδιο συνδικάτο (για νά μειωθεί ή σωματειακή νοοτροπία καί ο συναγωνισμός μεταξύ επαγγελμάτων), είχαν προσωρινά ένα βλαβερό χαρακτήρα από την άποψη τής παραγωγής, γιατί ορισμένα συνδικάτα συγκρούστηκαν με πολυάριθμες καί διασκορπισμένες οικονομικές οργανώσεις.
4.Ή έλλειψη μιας συσχέτισης ανάμεσα στον αριθμό καί τις αρμοδιότητες των συνδικάτων καί των γκλάβκ (2) ή των κέντρων, είναι πηγή αδυναμίας των οικονομικών οργανώσεων. Ή επίδραση των μαζών πάνω τους έχει μειωθεί. Γι’ αυτό τα 10ο συνέδριο τού Ρ. Κ. Κ. θεωρεί Αναγκαία τη συσπείρωση όλων των οικονομικών οργανισμών με στόχο τον οικονομικό ορθολογισμό.
5.Ή Απλοποίηση καί καλυτέρευση τού συνδικαλιστικού μηχανισμού πρέπει νά τού επιτρέψουν να εντείνει την πειθαρχία, να έκ- πληρώσει με ακρίβεια τις λειτουργίες του, να παρατείνει υπεύθυνος μπροστά στη μάζα των εκλογέων καί τα ανώτερα όργανα τού Κόμματος.
6.Το Κόμμα καί ή σοβιετική εξουσία πρέπει να βοηθήσουν τα συνδικάτα στην εκπλήρωση τής σημαντικής αποστολής πού έχουν αναλάβει. Ό συνδικαλιστικός μηχανισμός πρέπει νά βελτιωθεί. Οι τοπικές οργανώσεις καί ή Κεντρική ’Επιτροπή τού Κόμματος πρέπει νά εξασφαλίσουν το δυνάμωμα, την ανανέωση, καί την επέκταση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, από τα εργοστάσια καί τις εργοστασιακές επιτροπές μέχρι το ανώτατο Κεντρικό Συμβούλιο των συνδικάτων, περνώντας από τις συνδιασκέψεις αντιπροσώπων καί τα επαρχιακά συνδικαλιστικά σοβιέτ. “Έτσι, οι οργανώσεις τού Κόμματος, των σοβιέτ καί των συνδικάτων πρέπει όλες νά συμβάλουν στο δυνάμωμα τού συνδικαλιστικού μηχανισμού στη βάση όπως καί στην κορυφή.
4.Ή δουλειά των συνδικάτων στην ύπαιθρο
Σήμερα το Κόμμα καί τα συνδικάτα πρέπει νά φροντίζουν για το δυνάμωμα τής οργανωτικής καί ιδεολογικής επιρροής τού προλεταριάτου των πόλεων πάνω στις Εργαζόμενες μάζες τής υπαίθρου.
Είναι επομένως αναγκαίο νά δημιουργηθούν στην ύπαιθρο αρκετές οργανώσεις ώστε νά συσπειρωθούν οι πιο κοντινές στο προλεταριάτο κατηγορίες καί νά διαπαιδαγωγηθούν μέσα στο πνεύμα τής προλεταριακής πειθαρχίας.
Γι’ αυτό έχουν μεγάλη σημασία οι διασυνδικαλιστικές γραμματείες σέ τοπικό Επίπεδο, στά χωριά, όπως καί στο πανρωσικό Συνδικάτο των εργατών τής γης καί των δασών.
Τα συνδικαλιστικά σοβιέτ των επαρχιών καί τα τοπικά συνδικαλιστικά γραφεία, πρέπει νά συνειδητοποιήσουν τή σημασία τής δουλειάς στην ύπαιθρο καί νά βοηθήσουν τή δραστηριότητα των γραμματειών, πού πρέπει νά γίνουν τα προπύργια τού προλεταριάτου των πόλεων στην ύπαιθρο καί νά συγκεντρώσουν τούς βιοτέχνες καί τούς εργάτες πού είναι διασκορπισμένοι στά χωριά. Το Κόμμα καί τα συνδικάτα πρέπει νά βοηθήσουν με όλους τούς τρόπους το συνδικάτο των εργατών τής γης καί των δασών καί νά τού προσφέρουν τα υλικά καί ανθρώπινα μέσα πού χρειάζεται.
Τα συνδικάτα πρέπει νά βρουν νέες μορφές οργάνωσης, αρκετά ευλύγιστες, ώστε νά συνδικαλιστούν τα μισό – προλεταριακά στρώματα τής υπαίθρου, νά συνδεθούν με τίς διασυνδικαλιστικές ένώσεις καί νά συνειδητοποιήσουν τα γενικά ταξικά συμφέροντα τού προλεταριάτου.
Υπογραφές: Λένιν, Γκ. Ζηνόβιεφ, Μ. Τόμσκι, Ια. Ροοντζούτακ, Μ. Ιίαλίνιν, Α. Καμένεφ, Α. Λοζόφσκυ, Γκ. Πετρόφσκυ, Άρτεμ (Σεργκέϊεφ), I. Στάλιν.
Μόσχα 14 Γενάρη 1921
(1) Πολιτικό τμήμα των Επικοινωνιών.
(2), Τά γκλάβκ eivat δποδιευθόνσεις του άνώτατου Συμβουλίου τής Οικονομίας πού διαχειρίζονται μία βιομηχανία ή Ινα κλάδο τής βιομηχανίας. Σ. Μ.
Α.Κολλοντάι «Η Εργατική Αντιπολίτευση», μτφ. Πέτρος Λινάρδος, εκδόσεις Βέργος, 1975, σελ. 91-111.
