Και δίμιτο και πολιτική θεωρία έχουμε

Και δίμιτο και πολιτική θεωρία έχουμε

Δεν προδίδω βέβαια κάποιο μυστικό διαπιστώνοντας ότι κανένα πολιτικό ή κομματικό σχήμα που προήλθε από το λεγόμενο ΚΚΕεσ. και των  αλήστου μνήμης ευρωκομμουνισμό δεν έχει καμία σχέση ούτε με κομμουνισμό και σοσιαλισμό ούτε με Αριστερά. Προκαλεί ωστόσο απορία η εμμονή πολλών από τα επώνυμα τελοσπάντων  μέλη αυτών των σχημάτων που βρέθηκαν εκτός πολιτικού μηχανισμού αλλά και ελαχίστων πολιτικών στελεχών, τα οποία, όντας λιγότερο γνωστά για τις σοσιαλιστικές τους απόψεις, φαίνεται να έχουν απόλυτη ανάγκη την αναφορά τους στον κατ᾽ιδίαν  αντίληψιν μαρξισμό, κομμουνισμό, σοσιαλισμό και τα παρόμοια, σε δημόσιες συζητήσεις γι᾽αυτά τα τελευταία θέματα. Μια ικανοποίηση αυτής της ανάγκης είδαμε σε άρθρα των Τσακαλώτου, Γιαντζόγλου και Παρασκευόπουλου στην «Εποχή».

   Το «μαρξιστικό» πλαίσιο αναφοράς των αναπτύξεών τους μαρτυρά απουσία  οποιωνδήποτε σχετικών γνώσεων, ή αν αποκλείσει κανείς αυτή την εκδοχή, νεφελώδη και συσκοτισμένη συκοφάντηση, ευτελισμό και ρεζίλεμα της μαρξιστικής θεωρίας. Έτσι διαβάζουμε στον Παρασκευόπουλο: «Η ταξική σκοπιά συγκροτεί την Αριστερά, αυτή είναι η ιδεολογία της και όταν αυτή [αυτή η τελευταία δηλ.] μαραθεί, τα αριστερά κόμματα μπαίνουν στο περιθώριο. […] Η ιδεολογία  που βλέπει την εργατική τάξη ως «οικουμενική τάξη», τάξη δηλαδή της οποίας τα συμφέροντα είναι συμφέροντα της κοινωνίας όπως γράφει ο Τσακαλώτος, είναι η ταξική σκοπιά.» (Εποχή, 6-7 Μαρτίου 2021, σελ. 31). https://www.epohi.gr/article/38287/gia-thn-ideologia-ths-aristeras

  Σύμφωνα με τα παραπάνω η ταξική σκοπιά είναι η ιδεολογία της Αριστεράς ‒‒είναι ιδεολογία! Η διαφορά της από την καπιταλιστική ιδεολογία «είναι η προσπάθειά της να έχει επιστημονική θεμελίωση»(στο ίδιο) και όχι «στρέβλωση της επιστήμης (όπως π.χ. η έκθεση Πισσαρίδη)» (στο ίδιο).

  Μάλλον κάτι άλλο εννοούσε με ιδεολογία ο Marx και μάλιστα κάτι, συνεπεία του οποίου κάθε «αριστερή ιδεολογία» είναι μια contradictio  in adjecto.

  Τέλος, η επικαλούμενη άποψη του Τσακαλώτου για το τι είναι ταξική σκοπιά  (προφανώς από την άποψη των υπό το κεφάλαιο μισθωτών εργαζομένων), την οποία παραθέσαμε κι εμείς παραπάνω, επιβεβαιώνει τον Marx που δεν γνωρίζουν οι  “μαρξιστές„ του ΣΥΡΙΖΑ: ότι “η κυρίαρχη ιδεολογία είναι η ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης, δηλ. των καπιταλιστών.„  Διότι τι άλλο παρά ένα αστικό ιδεολόγημα είναι η άποψη ότι τα συμφέροντα της εργατικής τάξης είναι ή μάλλον, πρέπει να είναι τα συμφέροντα της κοινωνίας, τα οποία φυσικά σε μια ταξική κοινωνία είναι ανύπαρκτα και μόνον ως ιδεολόγημα της κυρίαρχης τάξης δύναται να υπάρξουν.

  Αλλά είναι αυτονόητο πως ό,τι δεν γνωρίζουμε καν χρήζει περαιτέρω ανάπτυξης και εξέλιξης: «Η ανάπτυξη ταξικής πολιτικής απαιτεί μια διαφορετική έννοια της εργατικής τάξης (των τάξεων της μισθωτής εργασίας είναι ορθότερο) από την αφηρημένη έννοια της μαρξιστικής θεωρίας της αξίας-υπεραξίας, η οποία αρκεί για την παρουσίαση της ειδικά καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.» (στο ίδιο). Τι σχέση έχει η έννοια της εργατικής τάξης (των τάξεων της μισθωτής εργασίας είναι ορθότερο) με την έννοια της μαρξικής θεωρίας της αξίας-υπεραξίας, γιατί δηλαδή είναι πράγματα του ιδίου είδους, όπως προφανώς υπονοείται εδώ, είναι προς εξιχνίασιν. Αλλά τελοσπάντων. Γιατί χρειαζόμαστε μια διαφορετική έννοια της εργατικής τάξης ή, έστω, των τάξεων της μισθωτής εργασίας; Και πρώτα: Διαφορετική από ποια έννοια; ‒η οποία προφανώς δεν είναι πλέον επαρκής. Τα διάφορα είδη μισθωτής και μη μισθωτής εργασίας έχουν ήδη λεπτομερώς αναπτυχθεί από τον Marx, καθώς επίσης και οι ομάδες ή τάξεις των αντιστοίχων εργατών. Έτσι λοιπόν διακρίνει μεταξύ μισθωτής και μη μισθωτής εργασίας. Η δεύτερη είναι εργασία για παραγωγή αγαθών δι᾽ ίδιαν  κατανάλωση. Ή πρόκειται για την εργασία των αυτοαπασχολούμενων, οι οποίοι παράγουν εμπορεύματα για την αγορά. Η πρώτη, η μισθωτή εργασία, είναι (α) υπό το κεφάλαιο μισθωτή εργασία, σκοπός της δαπάνης της οποίας είναι η παραγωγή καπιταλιστικών εμπορευμάτων, δηλ. αγαθών προς πώλησιν με σκοπό το κέρδος, (β) μισθωτή εργασία στο Δημόσιο ή σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, η δαπάνη της οποίας παράγει αγαθά αλλά όχι εμπορεύματα και συνεπώς ούτε κέρδος για τους δύο αυτούς εργοδότες, και (γ) μισθωτή εργασία σε ιδιώτες για την παραγωγή προσωπικών υπηρεσιών για τους τελευταίους (εργασία οικιακού και συναφούς προσωπικού).

Οι εκδόσεις Εξάντας έχουν συγκεντρώσει σ᾽έναν τόμο κείμενα του Marx πάνω σ᾽αυτό το θέμα. Ας τα σπουδάσει, αυτά τα λίγα τουλάχιστον, πρώτα κανείς και κατόπιν μπορεί να προτρέπει για υποβολή βελτιωτικών προτάσεων ή κι ακόμη να υποβάλλει δικές του. Δεν νομίζω να βρεθεί μετά κανείς να του ζητήσει να τις χαλάσει τροποποιώντας τις.   

advocatus mogilali

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *