“Καλοί μου Έλληνες, αδέρφια μου φασίστες ρατσιστές τρομοκράτες αναρχικοί τραμπούκοι ….εγώ δεν ντρέπομαι όπως οι εθνομηδενιστές που μας κυβερνούν να παραμένω πιστός στις ιερές σκιές των προγόνων μας που μας δίδαξαν την αγάπη για την πατρίδα και το έθνος. Μια πατρίδα που σέβεται και αγαπά όλες τις πατρίδες του κόσμου. Είμαι πατριώτης διεθνιστής και μάχομαι συνάμα τον φασισμό σε όλες τις μορφές και προπαντώς στην πιο επικίνδυνη μορφή του την αριστερόστροφη…”
*Απόσπασμα από την ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο εθνικιστικό συλλαλητήριο της Αθήνας (4 Φλεβάρη 2018)
Ολοκληρώθηκε εδώ και ώρα το εθνικιστικό/φασιστικό συλλαλητήριο για το “Μακεδονικό”. Όπως και στο πρώτο στην Θεσσαλονίκη, η μαζικότητα ήταν μεγάλη (πάνω από 100.000 δίνουν γενικά οι διάφορες εκτιμήσεις) αν και κατώτερη από αυτήν που περιμέναν ή υποστήριζαν οι διοργανωτές. Και πάλι όπως στην Θεσσαλονίκη, το συλλαλητήριο εξελίχθηκε σε ένα βήμα σωβινιστικού, εθνικιστικού και φασιστικού παροξυσμού. Ναζί, αρχιρασοφόροι, ενώσεις απόστρατων ή τμημάτων των κατασταλτικών μηχανισμών, ομογενών κλπ, υποστηριζόμενοι από καναλάρχες,επιχειρηματίες αλλά και μηχανισμούς της εκκλησίας επιδόθηκαν σε ένα όργιο πατριδοκαπηλίας, αποπροσανατολισμού και μίσους απέναντι σε έναν γειτονικό λαό (και με αυτόν τον τρόπο απέναντι και σε κάθε άλλο λαό γενικότερα).
Ηγετική φυσιογνωμία σε αυτήν την προσπάθεια αναδείχθηκε ο μουσικοσυνθέτης Μ.Θεοδωράκης, ο οποίος πήγε και κατέθεσε όχι μόνο την παρουσία του αλλά και την μουσική του στην υπηρεσία του συλλαλητηρίου, στο οποίο-μεταξυ άλλων- συμμετείχαν ενεργά (δίνοντας και τον βασικό τόνο) οι πολιτικοί χώροι των δολοφόνων του Παύλου Φύσσα και του Νίκου Τεμπονέρα. Η εναρκτήρια ομιλία του ξεκίνησε με τραγούδια του τα οποία τραγούδησε και ο ίδιος, μαζί με τους παρακρατικούς, τους ναζί και τον υπόλοιπο “εθνικό κορμό”. Ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός του που, εκμεταλλευόμενος και τους ανεγκέφαλους (αν είναι μόνο τέτοιοι) που του μουτζούρωσαν τον τοίχο, δήλωσε ανοιχτά ότι υποστηρίζει την φασιστική θεωρία του “μαύρου” και του “κόκκινου” φασισμού. Και μάλιστα την προχώρησε παραπέρα λέγοντας και ότι ο κόκκινος (ο “αριστερόστροφος”) είναι χειρότερος και από τον “μαύρο”. Ακόμα και οι δημοσιογράφοι του ΣΚΑΙ δεν πίστευαν στα αυτιά τους και από την χαρά τους επαναλάμβαναν συνέχεια την φράση (που είναι και επικεφαλίδα ήδη σε πολλά ΜΜΕ).
Ακολούθησε νέο ακροδεξιό υβρεολόγιο κατά πάντων και ιδιαίτερα κατά του λαού της ΠΓΔΜ (“γελοίοι” κλπ) οι οποίοι παρουσιάστηκαν ώς ο πρώτος εθνικός κίνδυνος και συνωμοσιολογίες για να ριχτεί και άλλο δηλητήριο στα μυαλά του πλήθους (“ξένα κέντρα θέλουν να είμαστε η επόμενη Γιουγκοσλαβία”). Μαζί φυσικά με τους σωβινιστικούς μύθους περί “αλυτρωτικού” Συντάγματος της ΠΓΔΜ, που είναι εξάλλου και η γραμμή της ελληνικής αστικής τάξης.Αλλά και τραγελαφικές αναφορές για το “βαθύ κράτος”, την ώρα που αυτοί που του φώναζαν “Μίκη γράφεις ιστορία” ήταν ακριβώς το πραγματικό “βαθύ κράτος” που δεν μπορούσε να συγκρατήσει την χαρά του από αυτήν την “μεταγραφή”. Σε ανάλογο κλίμα κινήθηκαν και οι άλλες ομιλίες.
Όμως κάποτε τα λόγια τελειώνουν και έρχεται η ώρα της εφαρμογής της “εθνικής ανάτασης”. Ήδη παρακρατικές ομάδες, ναζιστικά “τάγματα εφόδου” μαζί με τα ΜΑΤ και άλλους κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς έχουν ξεχυθεί, μετά το τέλος του συλλαλητηρίου, στο κέντρο της Αθήνας και επιτίθενται σε καταλήψεις, στέκια και πολιτικά γραφεία οργανώσεων.
Μια μαύρη σκιά απλώνεται ξανά πάνω από την χώρα, με την υπογραφή και όλων των σοσιαλσωβινιστών και των υποκριτών φιλοιμπεριαλιστών “αντεθνικιστών” που με την πολιτική τους υποθάλπουν και τελικά αξιοποιούν όλο αυτό το αντιδραστικό ρεύμα. Ο ταξικός αγώνας των εργαζομένων και της νεολαίας και η διεθνιστική πάλη των λαών των Βαλκανίων είναι μονόδρομος για την απάντηση σε αυτά τα φαινόμενα, πριν είναι πολύ αργά….
Praxisreview
Και φυσικά συνεχίζουν να έρχονται και τα αποτελέσματα της πρωτοβουλίας του Μίκη…..
“Ενθουσιασμός Κασιδιάρη για Μίκη Θεοδωράκη: Ξεκίνησε από την ΕΟΝ του Μεταξά”
Γράφει ο Λεωνίδας Βουρλιιώτης
Το συλλαλητήριο για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, τελείωσε και αίσθηση προκάλεσε η συμμετοχή του Μικη Θεοδωράκη και οι δηλώσεις του.
Το αλησμόνητο έργο του έγινε ηχητικό φόντο σε μια συγκέντρωση που «όσοι συμμετείχαν δεν ήταν όλοι φασίστες», αλλά που όλοι οι φασίστες ήταν εκεί.
Ύστερα ήρθαν και τα φιλοφρονήματα του Ηλια Κασιδιάρη της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής.
“Ο Μίκης ξεκίνησε από ΄την Ε.Ο.Ν. του Ιωάννου Μεταξά και έκλεισε τον κύκλο του στο Συλλαλητήριο πλάι σε πατριώτες και Εθνικιστές! Οι ενδιάμεσες στάσεις/κυβιστήσεις παραγράφονται…”
http://www.alfavita.gr/arthron/koinonia/enthoysiasmos-kasidiari-gia-miki-theodoraki-xekinse-apo-tin-eon-toy-metaxa
Και εδώ:
“Και ο γιος του αρχιβασανιστή Σκαλούμπακα γελάει με τον Μίκη: Λες και άκουγα τον πατέρα μου στη Μακρόνησο”
Mετά τον Ηλία Κασιαδιάρη της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής και ο χουντικός γιος του βασανιστή Παναγιώτη Σκαλούμπακα έσπευσε να συγχαρεί τον Μίκη Θεοδωράκη και να πανηγυρίσει με την εμφάνισή του στο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό στο Σύνταγμα.
Ο Παναγιώτης Σκαλούμπακας, ήταν ο ενορχηστρωτής των φρικτών βασανιστηρίων της Μακρονήσου. «Δεν βλέπω αίμα, δεν βλέπω αίμα», ήταν η περίφημη φράση του με την οποία έχει μείνει στην ιστορία.
“Ο Μίκης σήμερα μίλησε λες κι ακουγα τον πατερα μου στην Μακρονησο να μιλαει για την Μακεδονια! Εντυπωσιακη η στροφή του, τα στερνα τιμουν τα πρωτα! Σιγουρα ο πατερας μου θα χαμογελάει από τον ταφο του ότι τιποτα δεν έχει χαθεί… ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ!!! ”
http://tvxs.gr/news/ellada/kai-o-gios-toy-arxibasanisti-skaloympaka-gelaei-gia-ton-miki-les-kai-akoyga-ton-patera-m
Ή αλήθεια είναι αυτό το φινάλε και ο μαχητικός εναγκαλισμός με τους ναζί και τον φασισμό (“Καλοί μου Έλληνες, αδέλφια μου φασίστες ρατσιστές και οι υπόλοιποι στη συνέχεια-πιθανόν για ξεκάρφωμα-) ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη. Ακόμα και για όσους είχαν και έχουν μια συγκεκριμένη εκτίμηση για την ύστερη πολιτική πορεία του μουσικοσυνθέτη και τις πρακτικές και απόψεις του.
Ο Μ.Θεοδωράκης συνέχιζε να βρίσκεται πολύ ψηλά στην συνείδηση μεγάλου μέρους των λαικών στρωμάτων, που του συγχωρούσαν τα πάντα λόγω του έργου-που όμως δεν θα υπήρχε χωρίς τους αγώνες και τα κινήματα εκείνης της περιόδου- και της (μακρινής) ιστορίας του. Και τους το ανταπέδωσε με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο.
Ο Θεοδωράκης επέλεξε να κλείσει τον κύκλο του χειροκροτούμενος από ναζί και φασίστες και βγάζοντας σωβινιστικούς και εθνικιστικούς λόγους μίσους. Το καλλιτεχνικό έργο βεβαία ποτέ δεν ταυτίζεται με την μια ή την άλλη επιλογή του δημιουργού. Εξάλλου σε αυτό το έργο υπάρχουν ποιητές και μουσικοί που δεν ακολούθησαν τέτοιες πορείες. Όμως ο ίδιος ο Θεοδωράκης, σαν “σύμβολο” της αριστεράς ή οποιουδήποτε προοδευτικού κινήματος έκλεισε σήμερα, οριστικά και αμετάκλητα. Και με τον χειρότερο δυνατό τρόπο για όσους τον έβλεπαν έτσι (τα μέλη αυτού του ιστολογίου δεν περιλαμβάνονται σε αυτούς).