Ποιος ανέ­βα­σε τους Ναζί στην εξου­σία;

Ποιος ανέ­βα­σε τους Ναζί στην εξου­σία;

 

Η αστι­κή τάξη της Γερ­μα­νί­ας ήθελε να ξα­να­στα­θεί στα πόδια της (μετά την ατι­μω­τι­κή ήττα που υπέ­στη στον Α’ Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο), να αντι­με­τω­πί­σει «δρα­στι­κά» το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα της χώρας και να διεκ­δι­κή­σει ξανά το με­ρί­διό της στην πα­γκό­σμια αγορά.

Είναι εξαι­ρε­τι­κά εν­δει­κτι­κό ότι το 1932 μια ομάδα βιο­μη­χά­νων είχε επι­δώ­σει στον Πρό­ε­δρο της Γερ­μα­νί­ας έγ­γρα­φη απαί­τη­ση 160 διευ­θυ­ντών με­γά­λων εται­ρειών για να δοθεί εντο­λή σχη­μα­τι­σμού κυ­βέρ­νη­σης στον Χί­τλερ, ενώ η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των γερ­μα­νι­κών επι­χει­ρη­μα­τι­κών κο­λοσ­σών ήταν βα­σι­κοί χο­ρη­γοί της πο­λε­μι­κής μη­χα­νής της φα­σι­στι­κής Γερ­μα­νί­ας και του να­ζι­στι­κού κόμ­μα­τος, κάτι που απο­δει­κνύ­ε­ται και από τα πρα­κτι­κά της Δίκης της Νυ­ρεμ­βέρ­γης.

Ο βιο­μη­χα­νι­κός κο­λοσ­σός της Κρουπ, όπως και η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία του γερ­μα­νι­κού κε­φα­λαί­ου, υπήρ­ξαν βα­σι­κοί οι­κο­νο­μι­κοί αρω­γοί – χο­ρη­γοί, όχι μόνο της πο­λε­μι­κής μη­χα­νής της φα­σι­στι­κής Γερ­μα­νί­ας, αλλά και των δια­φό­ρων πο­λι­τι­κών (κόμμα, ορ­γα­νώ­σεις νε­ο­λαί­ας) ή πα­ρα­στρα­τιω­τι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων των Ναζί (όπως τα Τάγ­μα­τα Εφό­δου SA, τα SS, κλπ.). Ετσι ξε­κί­νη­σε το «Τα­μείο του Χί­τλερ», με κε­φά­λαια που προ­έρ­χο­νταν «ακόμα και από τους πιο απο­μα­κρυ­σμέ­νους κύ­κλους της γερ­μα­νι­κής βιο­μη­χα­νί­ας, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του κό­σμου της αγρο­τι­κής οι­κο­νο­μί­ας και των τρα­πε­ζών» (Ντο­κου­μέ­ντο D-151, ΠΔΝ). Με το άνοιγ­μα των αρ­χεί­ων της Κρουπ, προ­έ­κυ­ψε ότι μόνο π.χ. το ερ­γο­στά­σιο της εται­ρεί­ας στο Essen είχε «προ­σφέ­ρει» ως το 1945 το ιλιγ­γιώ­δες ποσό των 4.738.446 μάρ­κων στο εν λόγω Τα­μείο

Όπως δή­λω­σε ο ιδιο­κτή­της της πο­λε­μι­κής βιο­μη­χα­νί­ας Krupp: «Ο Εθνι­κο­σο­σια­λι­σμός απε­λευ­θέ­ρω­σε τον Γερ­μα­νό ερ­γά­τη από τη μέγ­γε­νη ενός δόγ­μα­τος (σ.σ. του κομ­μου­νι­σμού) που ήταν βα­σι­κά εχθρι­κό τόσο για τον ερ­γο­δό­τη όσο και για τον ερ­γα­ζό­με­νο. Ο Αδόλ­φος Χί­τλερ επέ­στρε­ψε τον ερ­γά­τη στο έθνος του. Τον με­τέ­τρε­ψε σε πει­θαρ­χη­μέ­νο στρα­τιώ­τη της ερ­γα­σί­ας και συ­νε­πώς σύ­ντρο­φό μας (σ.σ. των βιο­μη­χά­νων!)». Με άλλα λόγια, ο φα­σι­σμός εξα­σφά­λι­σε την πο­λυ­πό­θη­τη για το κε­φά­λαιο «ερ­γα­σια­κή ει­ρή­νη», τσα­κί­ζο­ντας τον ερ­γα­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό και εξα­πο­λύ­ο­ντας πό­λε­μο εξό­ντω­σης των κομ­μου­νι­στών. Αρ­γό­τε­ρα, οι γερ­μα­νι­κές βιο­μη­χα­νί­ες είχαν στη διά­θε­σή τους «φτηνό» ερ­γα­τι­κό δυ­να­μι­κό από τα στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης, το οποίο εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται κυ­ριο­λε­κτι­κά μέχρι θα­νά­του, πολ­λα­πλα­σιά­ζο­ντας έτσι την πα­ρα­γω­γή και τα κέρδη τους.

Τα συμ­φέ­ρο­ντα των γερ­μα­νι­κών μο­νο­πω­λί­ων ταυ­τί­ζο­νταν επί­σης με δύο άλλες κύ­ριες επι­διώ­ξεις των Ναζί: την ιμπε­ρια­λι­στι­κή ανα­δια­νο­μή του κό­σμου και τη συ­ντρι­βή της ΕΣΣΔ. Αλ­λω­στε από το 1936 κιό­λας ο Χί­τλερ είχε δώσει οδη­γί­ες στο υπουρ­γείο Πο­λέ­μου του Ράιχ να ετοι­μά­ζε­ται για την «ανα­μέ­τρη­ση με τη Ρωσία», την οποία θε­ω­ρού­σε «ανα­πό­φευ­κτη». Οσον αφορά το πρώτο, όπως υπο­γράμ­μι­σε ο υπουρ­γός Οι­κο­νο­μί­ας των Ναζί Σαχτ στον Αμε­ρι­κα­νό Πρό­ξε­νο Fuller το 1935: «Οι αποι­κί­ες είναι απα­ραί­τη­τες στη Γερ­μα­νία. Αν κα­τα­στεί δυ­να­τό θα τις απο­κτή­σου­με μέσα από δια­πραγ­μα­τεύ­σεις. Αν όχι, θα τις αρ­πά­ξου­με (σ.σ. με τη βία)».

Κα­τα­λυ­τι­κό ρόλο ωστό­σο στην οι­κο­νο­μι­κή και στρα­τιω­τι­κή ισχυ­ρο­ποί­η­ση της Γερ­μα­νί­ας έπαι­ξαν και τα αμε­ρι­κα­νι­κά μο­νο­πώ­λια: η Ford, η General Motors (μέσω της θυ­γα­τρι­κής της Opel και όχι μόνο), η General Electric, η Standard Oil (η ση­με­ρι­νή Exxon-Mobil), η IBM, η ΙΤΤ (η ση­με­ρι­νή ΑΤ&Τ), η Τρά­πε­ζα Chase Manhattan και πολ­λοί άλλοι, έκα­ναν τε­ρά­στιες επεν­δύ­σεις, επω­φε­λού­με­νοι του «εξαι­ρε­τι­κού» επι­χει­ρη­μα­τι­κού κλί­μα­τος που προ­σέ­φε­ρε η να­ζι­στι­κή Γερ­μα­νία, απο­κο­μί­ζο­ντας ακόμα με­γα­λύ­τε­ρα κέρδη. Τόσο ο Πρό­ε­δρος της IBM T. Watson όσο και ο Πρό­ε­δρος της Ford H. Ford τι­μή­θη­καν για τις «υπη­ρε­σί­ες» τους στο Γ’ Ράιχ με το με­τάλ­λιο του Με­γά­λου Σταυ­ρού της Γερ­μα­νι­κής Τάξης του Αετού το 1937 και 1938 αντί­στοι­χα.

 

 

 

 

https://atexnos.gr/ποιος-ανέβασε-τους-ναζί-στην-εξουσία/

 

 

 

 

 

2 σχόλια

  1. Anestis Απάντηση

    Το κείμενο μου φαίνεται αυτοαναφορικό, με την έννοια πως θέλει να δείξει πως μεγαλοαστοί και εθνικοσοσιαλιστές είναι αναπόφευκτα συνεργάτες. Το συμπέρασμα αυτό το μόνο που εξυπηρετεί είναι να δείξουμε πως οι εθνικοσοσιαλιστές δεν είναι αντισυστημικοί. Η αστική τάξη θέλει να τα έχει καλά με οποιοδήποτε κόμμα κυβερνάει, πρώτα δοκιμάζει δωροδοκία κι αφομίωση και μετά άλλα εχθρικά μέσα.
    Κείμενα σαν κι αυτό είναι κάπως “άσπρο-μαύρο” γιατί αν αναφερθούν τα “ναι μεν αλλά” τότε “βγάζουμε λάδι τους εθνικοσοσιαλιστές”. Η ζωή όμως πόσο δε η κοινωνική ανάλυση δεν είναι άσπρο-μαύρο.
    Το πιο προφανές λάθος του κειμένου είναι η αναφορά στον πρώτο παγκόσμιο. Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο η Γερμανία είχε προβλήματα που σταμάτησαν το 1924 με το τέλος του υπερπληθωρισμού. Μέχρι το 1930 περίπου η Γερμανία έζησε μια περίοδο ανεμελιάς και σταθερότητας, οι εθνικοσοσιαλιστές αν και επιχείρησαν να φέρουν την βία στο προσκήνιο δεν κατάφεραν να βρουν λαϊκό έρισμα και το επίσημο κράτος τους πολέμησε. Γι’αυτό και αποφάσισαν να αφήσουν τους “ακτιβισμούς” και να εμφανιστούν ως σοβαρό κόμμα και να απευθυνθούν στην πλατιά μικροαστική τάξη. Αυτή τους η στάση δεν συντελέσθει ομόφωνα καθώς υπήρχαν πολλοί ανάμεσά τους που προτιμούσαν τους “ακτιβισμούς”, αυτοί εκκαθαρίστηκαν από τους “πραγματιστές”.
    Δεύτερο στοιχείο που συνετέλεσε στην άνοδο των εθνικοσοσιαλιστών είναι το κραχ του 1929 που στις αρχές της δεκαετίας του ’30 άρχισε να μεταδίδεται και στην Ευρώπη. Ο κανόνας του χρυσού αν και απόλυτα συμβατός με αστική και προτεσταντική κοσμοαντίληψη (που αποτυπώνεται ακόμη και σήμερα στα σκληρά νομίσματα των μεγάλων καπιταλιστικών κρατών), είναι ασύμβατος με την περεταίρω μεγένθυση και χρειάζεται η εισαγωγή του sovereign credit και του κράτους-επενδυτή-σχεδιαστή της οικονομίας. Οδεύοντας προς το 1940 όλα τα κράτη έχουν εγκαταλείψει την ελεύθερη αγορά και έχουν μια κεντρικά διευθυνόμενη οικονομία. Το new deal στην Αμερική κάτι τέτοιο ήταν και μέχρι το 1980 αυτός ήταν και ο παγκόσμιος κανόνας, που έβρισκε τον κόσμο αρκετά σύμφωνο.
    Στην Γερμανία οι εθνικοσοσιαλιστές παρουσιάστηκαν ως φορείς αυτού του σχεδίου και κέρδισαν τις εκλογές. Δεν ανέβηκαν πραξικοπηματικά στην εξουσία, αλλά τους ψήφισαν πάρα πολλά εκατομμύρια Γερμανοί μικροαστοί και εργάτες. Όπως πάρα πολλά εκατομμύρια Γερμανοί μικροαστοί και εργάτες έβγαζαν ως τότε κυβέρνηση τους σοσιαλδημοκράτες. Το να ξεχνάμε αυτό τον παράγοντα όταν ο “λαός” δεν συμπεριφέρεται σαν μια ιδανική εργατική τάξη που έχει απέναντί της την απόλυτα κακή αστική τάξη φοβάμαι πως κάνει τις αναλύσεις μας να χολαίνουν καθώς το δίπολο καλού-κακού υπάρχει μόνο στο χαμηλής ποιότητας Hollywood. Η απάντηση που ιστορικά έδινε η αριστερά ήταν περί εξαπατημένου λαού, κάτι που στα δικά μου μάτια είναι ελιτίστικη (εμείς ξέρουμε και πρέπει ο αδαής λαός να μας καταλάβει/ακολουθήσει, για το καλό του) και είναι και σκανδαλωδώς αθωωτική γιατί έχουμε βάλει σε έναν βάθρο τον “λαό”, που είναι μονίμως θύμα κι αδικημένος και πρέπει εμείς που ξέρουμε να τον σώσουμε.
    ΥΓ Όλες αυτές οι εταιρίες υπήρχαν και με τον Κάιζερ και με τους σοσιαλδημοκράτες, συνέχισαν να υπάρχουν και με τους εθνικοσοσιαλιστές και συνέχισαν να υπάρχουν και μεταπολεμικά. Το ίδιο και οι Γερμανοί. Θα ήταν πιο χρήσιμο από το να προσπαθούμε να δημιουργούμε τέρατα(για να είναι προφανές ποιος είναι ο κακός), να δούμε πως χτίζεται η κοινωνική συναίνεση που φέρνει και διατηρεί στην εξουσία σοσιαλδημοκράτες, εθνικοσοσιαλιστές κτλ.

  2. Praxis Review Απάντηση

    Το κείμενο είναι συνοπτικό και αποδεικνύει ότι ο φασισμός ήταν ένα αστικό ρεύμα-με τα δικά του χαρακτηριστικά-που προωθήθηκε και αξιοποιήθηκε και ενάντια στο εργατικό κίνημα στην Γερμανία. Όπως αξιοποιήθηκαν και άλλα ρεύματα πριν από αυτόν, με διαφορετικό τρόπο.

    Αυτό είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός, που δεν αποκλείει τις άλλες πλευρές και τα χαρακτηριστικά του φασισμού. Και ούτε είναι αντιπαραθετικό σε αυτές. Αντίθετα δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι αυτά τα χαρακτηριστικά ήταν εξολοκλήρου αστικά/καπιταλιστικά/ιμπεριαλιστικά και για αυτό ενισχύθηκαν και υλικά από τους αστούς. Το ίδιο έγινε και σε άλλες χώρες.

    Επίσης, το “προφανές λάθος του κειμένου” μάλλον δεν είναι τόσο προφανές γιατί το κείμενο αναφέρεται σε γεγονότα από την δεκαετία του 30 και μετά, όταν έγιναν όλα αυτά που αναφέρεις.

    Δεν είναι σωστή η εκτίμηση ότι όλα τα καπιταλιστικά κράτη εγκατέλειψαν μετά το 40 την ελέυθερη αγορά, πολύ περισσότερο ότι απέκτησαν μια “κεντρικά διευθυνόμενη οικονομία” και ότι αυτό ίσχυε μέχρι το 80.

    Ούτε ο φασισμός κατήργησε την “ελεύθερη αγορά’”.Ούτε καν ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, αντίθετα την ενσωμάτωσε στις τότε ανάγκες της “πολεμικής οικονομίας” και τα καπιταλιστικά συμφέροντα. Οι αστοί συνέχισαν να έχουν την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και συνέχισαν να συναλλάσονται με το κράτος διατηρώνοντας την αυτονομία τους-έστω και στα όρια της “πολεμικής οικονομίας”- Αυτό ήταν ιδιαίτερα αισθητό στους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, πολλοί από τους οποίους έκαναν χρυσές δουλειές με τον πόλεμο.

    Για την μεταπολεμική περίοδο, το αυτοαποκαλούμενο καπιταλιστικό “κράτος πρόνοιας” δεν έχει σχέση με κάποια “κεντρικά διευθυνόμενη οικονομία”. Το μόνο πραγματικό κράτος πρόνοιας που υπήρξε και για αυτό είχε σχέση με κεντρικά διευθυνόμενη οικονομία και δεν ήταν καπιταλιστικό, ήταν το κράτος της Σοβιετικής Ένωσης.

    Για τα υπόλοιπα, πάλι δεν φαίνεται στο κείμενο κάτι για “εξαπατημένους λαούς” κλπ. Η-υπαρκτή σε εκδοχές της αριστεράς-αντίληψη περί “παραπλανημένου λαού” είναι ακριβώς η αντίληψη που υποτιμά ή αγνοεί τον ταξικό χαρακτήρα του φασιστικού φαινομένου-και άρα και την ιδεολογική/υλική συγγένεια του με την αστική τάξη στο όνομα κάποιων “παρανοικών” ή “δημαγωγών’ που “εξαπάτησαν τον κόσμο”.

    Το κείμενο-συνοπτικό όπως γράφτηκε-αναδεικνύει αυτόν τον ταξικό χαρακτήρα και άρα κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση από τις αντιλήψεις περί “παραπλανημένου λαού”.

    Καλή συνέχεια.

Γράψτε απάντηση στο Anestis Ακύρωση απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *