ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ
(1937)
Ένας ξένος ταξιδιώτης που γύριζε απ’ το Τρίτο Ράιχ
Και τον ρωτήσανε ποιος κυβερνάει στ’ αλήθεια εκεί κάτω,
Αποκρίθηκε: Ο τρόμος.
Φοβισμένος
σταματάει ο σοφός στη μέση τη συζήτηση και κοιτάει
κατάχλωμος το φτενό τοίχο του γραφείο του. Ο δάσκαλος
δε μπορεί να κλείσει μάτι γιατί τον τριβελίζει
μια λέξη διφορούμενη που είπε φευγαλέα ο επιθεωρητής.
Η γριούλα στο μπακάλικο
βάζει τα τρεμουλιαστά της δάχτυλα στο στόμα, μην της ξεφύγει μια θυμωμένη λέξη για τα χάλια του αλευριού. Τρομοκρατημένος βλέπει ο γιατρός τα σημάδια του στραγγαλισμού στο λαιμό του αρρώστου. Γεμάτοι φόβο κοιτάνε οι γονείς τα παιδιά τους σαν προδότες.
Ακόμα και οι ετοιμοθάνατοι
χαμηλώνουν πιο πολύ τη σβησμένη τους φωνή καθώς
αποχαιρετάνε τους δικούς τους.
Αλλά κι οι άνθρωποι με τα καφετιά πουκάμισα
τρέμουν εκείνον που δεν σηκώνει ψηλά το χέρι
και φοβούνται όποιον
τους λέει καλημέρα
Οι τσιριχτές φωνές αυτών που διατάζουν
είναι γεμάτες τρόμο σαν τα σκουξίματα
των γουρουνιών που περιμένουν του χασάπη γο μαχαίρι, και οι
χοντροί τους πισινοί
στάζουν ιδρώτα φόβου πάνω στις πολυθρόνες του γραφείου τους.
Αφιονισμένοι από τον τρόμο
χυμάνε μες στα σπίτια και ψαχουλεύουν μέσα στους απόπατους
κι ο φόβος είναι κείνος
που τους κάνει βιβλιοθήκες ολόκληρες να καίνε. Έτσι
ο τρόμος κυβερνάει όχι μόνο τους κυβερνημένους αλλά και
τους κυβερνήτες.
Γιατί
τρέμουν τόσο πολύ την τίμια λέξη;
Βλέποντας την πελώρια δύναμη του καθεστώτος
τα στρατόπεδά του και τα υπόγεια των βασανισμών
τους καλοθρεμένους τους χαφιέδες
τους φοβισμένους ή αγορασμένους δικαστές του
τις χαρτοθήκες του με τους φακέλους των υπόπτων
που ως το ταβάνι γεμίζουνε χτίρια ολόκληρα
θα ‘λεγες πως δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την τίμια λέξη ενός απλού ανθρώπου.
Όμως το Τρίτο Ράιχ τους μοιάζει
με το τεράστιο κάστρο που’χε χτίσει ο Ταρ, ο Ασσύριος
και που, καθώς λέει ο θρύλος, κανείς στρατός να το πατήσει Δε
μπορούσε, αλλά
όταν μια λέξη ειπώθηκε δυνατά εντός του
σωριάστηκε στη σκόνη
B.Brecht, Ποιήματα, εκδόσεις Θεμέλιο, μτφ Μ.Πλωρίτης
