Ο Σωκράτης
O κύριος Κ. διάβασε ένα βιβλίο σχετικά με την ιστορία της φιλοσοφίας, και έπειτα εκφράστηκε αποδοκιμαστικά για τις απόπειρες των φιλοσόφων να εμφανίσουν τα πράγματα ως εκ θεμελίων αδιάγνωστα. “Και ενώ οι σοφιστές” είπε, “ισχυρίζονταν ότι γνωρίζουν πολλά, χωρίς τίποτε να έχουν μελετήσει, ο σοφιστής Σωκράτης διακρίθηκε με τον αλαζονικό ισχυρισμό ότι ένα μόνο γνώριζε, ότι δεν γνώριζε τίποτε.
Θα περίμενε βέβαια κανείς να τον ακούσει να προσθέτει: επειδή ούτε και εγώ έχω μελετήσει τίποτε. (Για να γνωρίζουμε κάτι, πρέπει να το έχουμε μελετήσει). Κατά τα φαινόμενα, όμως, δεν πρόσθεσε τίποτε άλλο. Μπορεί, όμως, οι επόμενες φράσεις του να πνίγηκαν στο θυελλώδες χειροκρότημα που ξέσπασε μετά την πρώτη του φράση, και που κράτησε δύο χιλιάδες χρόνια”.
Μπ.Μπρέχτ, Ιστορίες του κ.Κόυνερ, εκδόσεις γράμματα, μτφ Ι.Παπάζογλου, σελ 50
