Friedrich Engels: Ποια η διαφορά των κομμουνιστών από τους σοσιαλιστές;

Οι υπογραμμίσεις δικές μας

24η Ερώτηση: Ποια η διαφορά των κομμουνιστών από τους σοσιαλιστές

Απάντηση: Οι ονομαζόμενοι σοσιαλιστές διαιρούνται σε τρεις κατηγορίες.

Η πρώτη κατηγορία αποτελείται από τους υποστηρικτές της φεουδαρχικής και πατριαρχικής κοινωνίας που έχει εξαλειφθεί και εξαλείφεται καθημερινά από τη μεγάλη βιομηχανία, το παγκόσμιο εμπόριο και τη δημιουργημένη από αυτά αστική κοινωνία. Αυτή η κατηγορία (σ.μ. των σοσιαλιστών), από τις συμφορές της σύγχρονης κοινωνίας συνάγει το συμπέρασμα ότι πρέπει να αποκατασταθεί η φεουδαρχική και πατριαρχική κοινωνία, επειδή αυτή ήταν απαλλαγμένη από αυτές τις συμφορές. Ολες τους οι προτάσεις άμεσα ή έμμεσα κατευθύνονται σε αυτό το στόχο. Οι κομμουνιστές θα παλεύουν πάντα αποφασιστικά κατά αυτής της κατηγορίας αντιδραστικών σοσιαλιστών, παρά τη δήθεν συμπόνια της στην ένδεια του προλεταριάτου και τα μαύρα δάκρυα που χύνει εξαιτίας της. Διότι αυτοί οι σοσιαλιστές:

1.Επιδιώκουν κάτι εντελώς αδύνατο.

2.Προσπαθούν να αποκαταστήσουν την κυριαρχία της αριστοκρατίας, των μαστόρων των συντεχνιών και των ιδιοκτητών μανιφατούρων, με την ακολουθία των απόλυτων ή φεουδαρχικών μοναρχών, γραφειοκρατών, στρατιωτών και ιερέων. Θέλουν να αποκαταστήσουν μια κοινωνία που θα ήταν πράγματι απελευθερωμένη από τα ελαττώματα της σύγχρονης κοινωνίας, αλλά αντί αυτού θα έφερνε μαζί της άλλες τουλάχιστον ισάριθμες συμφορές και συνάμα δε θα άνοιγε καμία προοπτική για την απελευθέρωση των καταπιεσμένων εργατών μέσω της κομμουνιστικής οργάνωσης.

3.Αποκαλύπτουν τους πραγματικούς τους σκοπούς πάντα όταν το προλεταριάτο γίνεται επαναστατικό και κομμουνιστικό. Σε αυτές τις περιπτώσεις ενώνονται αμέσως με την αστική τάξη ενάντια στους προλετάριους.

Η δεύτερη κατηγορία αποτελείται από τους υποστηρικτές της τωρινής κοινωνίας, τους οποίους, οι αναπόφευκτα γεννούμενες από αυτή την κοινωνία συμφορές, τους κάνουν να φοβούνται για την ύπαρξή της. Επιδιώκουν επομένως να διατηρήσουν την τωρινή κοινωνία, αλλά να εξαλείψουν τις συνδεδεμένες με αυτή συμφορές. Γι’ αυτό ορισμένοι προτείνουν καθαρά φιλανθρωπικά μέτρα, άλλοι μεγαλεπήβολα σχέδια μεταρρυθμίσεων, που υπό το πρόσχημα της αναδιοργάνωσης της κοινωνίας έχουν σκοπό τη διατήρηση των βάσεων της τωρινής κοινωνίας και με αυτό τον τρόπο την ίδια την τωρινή κοινωνία. Οι κομμουνιστές θα πρέπει να διεξάγουν ακατάπαυστο αγώνα και κατά αυτών των αστικών σοσιαλιστών, γιατί η δράση τους ωφελεί τους εχθρούς των κομμουνιστών και γιατί αυτοί υπερασπίζονται εκείνο το κοινωνικό σύστημα που οι κομμουνιστές θέλουν να διαλύσουν.

Τέλος, η τρίτη κατηγορία αποτελείται από τους δημοκρατικούς σοσιαλιστές. Προχωρώντας μαζί με τους κομμουνιστές, θέλουν την επίτευξη μέρους των μέτρων.. όχι ως μεταβατικά μέτρα που οδηγούν στον κομμουνισμό, αλλά ως μέτρα αρκετά για την καταπολέμηση της ένδειας και την εξάλειψη των συμφορών της τωρινής κοινωνίας. Αυτοί οι δημοκρατικοί σοσιαλιστές είτε είναι προλετάριοι που δεν έχουν ακόμη κατανοήσει αρκετά τις συνθήκες απελευθέρωσης της τάξης τους είτε εκπρόσωποι των μικροαστών, δηλαδή της τάξης που ως και την κατάκτηση της δημοκρατίας και της πραγματοποίησης των εκπορευόμενων από αυτή σοσιαλιστικών μέτρων, έχει από πολλές απόψεις τα ίδια συμφέροντα με τον προλετάριο. Γι’ αυτό οι κομμουνιστές σε στιγμές δράσης θα κλείνουν συμφωνίες με τους δημοκράτες σοσιαλιστές και γενικά, για την ώρα, πρέπει να ακολουθούν κατά το δυνατό κοινή με αυτούς πολιτική, με την προϋπόθεση ότι αυτοί οι σοσιαλιστές δε θα μπουν στην υπηρεσία της κυρίαρχης μπουρζουαζίας και δε θα αρχίσουν να επιτίθενται στους κομμουνιστές. Εννοείται πως οι κοινές δραστηριότητες δεν αποκλείουν τη συζήτηση εκείνων των διαφωνιών που υπάρχουν μεταξύ αυτών και των κομμουνιστών.

F.Engels, “Άρχές Κομμουνισμού”, 1847, ΚΟΜΕΠ, 2008-Τεύχος2

https://praxisreview.gr/friedrich-engels-αρχές-του-κομμουνισμού/