Αυτές τις μέρες που στην επικαιρότητα κυριαρχεί το “σκάνδαλο” στην φαρμακοβιομηχανία , μια πολύ σημαντική πλευρά έρχεται, μεταξύ άλλων, να επιβεβαιώσει την πραγματική χρήση της “διαφθορολογίας” για το σύστημα και τους μηχανισμούς του. Μέσα από την ειδησεογραφία και τα ΜΜΕ επιχειρείται ένα πρωτοφανές ξέπλυμα και μια “αγιοποιήση” της πρακτικής των τρομονόμων, των “ανώνυμων καταγγελιών” και της κουκούλας με αιχμή την “ηρωοποιήση” των αποκαλούμενων “προστατευόμενων μαρτύρων”. Η κυβέρνηση και τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ-για προφανέστατους λόγους πολιτικής σκοπιμότητας- πρωτοστατούν ξεδιάντροπα στην εμπέδωση μιας κρατικής κατασταλτικής πρακτικής που αποτελούσε και αποτελεί βασικό στόχο του “βαθέως κράτους” και η οποία στρέφεται και θα στραφεί τελικά ενάντια στο εργατικό και λαικό κίνημα. Και από κοντά και η υποκρισία της ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων (αλλά και των αντίστοιχων ΜΜΕ που τα υποστηρίζουν). που πρώτοι ψήφισαν και στήριξαν αυτές τις πρακτικές, που “αντιπολιτεύονται” την κυβέρνηση για την “ορθή χρήση” της κουκούλας (δηλαδή να υπάρχει αλλά να μην αφορά τους ίδιους).
Τα επιχειρήματα και από την μια και από την άλλη πλευρά είναι αποκαλυπτικά: Σύμφωνα με την αριστερή εκδοχή ή πρακτική της κουκούλας “αποκαλύπτει” τα σκάνδαλα και βοηθάει στην “εξυγίανση” τους ενώ είναι και απαραίτητη γιατί “προστατεύει” τους καταγγέλοντες σε υποθέσεις με σημαντικά οικονομικά και πολιτικά διακυβεύματα. Σύμφωνα με την δεξιά εκδοχή η πρακτική αυτή είναι εξίσου χρήσιμη (εξάλλου η ΝΔ την δημιούργησε, με την συναίνεση των άλλων αστικών κομμάτων) αρκεί να μην αφορά το…αστικό πολιτικό προσωπικό.
Όμως δεν μπορεί να υπάρξει καμία αποκάλυψη η οποία δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί για την βασιμότητα ή τα κίνητρα της. Και μια τέτοια επιβεβαίωση δεν μπορεί προφανώς να γίνει με τις πρακτικές των τρομονόμων και των αυταρχικών κατασταλτικών μέτρων. Το αντίθετο θα σήμαινε ότι οι “ανώνυμες καταγγελίες”, οι κατασκευασμένες επιστολές, οί κουκούλες των “αγανακτισμένων πολιτών” και όλες οι γνωστές κρατικές και παρακρατικές πρακτικές που έχουμε δεί στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες θα πρέπει να νομιμοποιηθούν στην συνείδηση του Ελληνικού λαού. Ή να “κατηγοριοποιηθούν” ανάλογα με την περίπτωση, που νομιμοποιεί η όχι την χρήση τους ή και τον βαθμό της χρήσης τους. Με άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ, με αντάλλαγμα την αντιπαράθεση με τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα για την μάχη της καρέκλας, ηγείται στην αξιοποιήση της σκανδαλολογίας, όχι μόνο για αποπροσανατολισμό αλλά και για την νομιμοποιήση αυταρχικών κρατικών και παρακρατικών πρακτικών.
Η πρακτική της κουκούλας δεν σημαίνει τίποτα άλλο από την ολοκληρώτική εκχώρηση στις μυστικές υπηρεσίες, στους δικαστικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς και στα διάφορα κρατικά και παρακρατικά κέντρα της δυνατότητας να χειραγωγούν και να κατευθύνουν την όποια μαρτυρία, συσκοτίζοντας την καταγγελία, αφού η πραγματική πηγή της παραμένει άγνωστη. Όσο για τα περί “προστασίας” και μόνο η επίκληση των…..μυστικών υπηρεσιών ώς εγγυητών της προστασίας των μαρτύρων θα αρκούσε για να γίνει αντιληπτή η ουσία της.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση όλα αυτά είναι παραπάνω από ξεκάθαρα: Εδώ και μέρες διαρρέουν στον τύπο “αποκαλυπτικές” επιστολές “πληροφοριοδοτών” που από το περιεχόμενο τους φαίνεται ότι είναι ελεγχόμενες, κατευθυνόμενες και ενδεχομένως συνδιαμορφωμένες από μυστικές υπηρεσίες και αντίστοιχους μηχανισμούς, έξω η και μέσα στην χώρα. Στα πλαίσια φυσικά της τμηματικής διαρροής πληροφοριών (πραγματικών ή όχι), των αλληλοεκβιασμών μηχανισμών και κέντρων και των “εξυπηρετήσεων” απέναντι στην μια ή την άλλη αστική πολιτική μερίδα ή πρόσωπο. Αυτή ήταν εξάλλου πάντα η ουσία της χρήσης των σκανδάλων: Αποπροσανατολισμός και ξεκαθαρίσματα λογαριασμών για να συνεχίσουν όλα να λειτουργούν (στην ουσία τους), όπως πριν. Το έχουμε ζήσει πολλές φορές το σκηνικό και στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες.
Ειδικά για το αμερικάνικο “μοντέλο” της “μάχης κατά της διαφθοράς” είναι γνωστό ότι, στο βαθμό που αποκαλυφθεί ο βάσιμος χαρακτήρας των καταγγελιών, οι όποιοι “προστατευόμενοι μάρτυρες” όχι μόνο απαλλάσονται των κατηγοριών αλλά πάιρνουν και νόμιμη μίζα από το αμερικανικό κράτος που αντιστοιχεί σε ένα ποσοστό των ποσού που αποκαλύφθηκε ότι χάθηκε λόγο του σκανδάλου (κάντε τους υπολογισμούς με βάση τα πόσα που ακούγονται). Αυτή η πολιτική οικονομία της κουκούλας είναι χαρακτηριστική για το τι είναι οι “συγκινημένοι” πληροφοριοδότες που ξαφνικά-ενώ ήταν, σύμφωνα με τα δικά τους λόγια, στελέχη εταιρικών η κρατικών μηχανισμών (και όχι προφανώς εργαζόμενοι), είδαν το φώς της “κάθαρσης” (όταν οι όποιες έρευνες άρχισαν να εμπλέκουν και τους ίδιους).
Το εκπληκτικό είναι ότι όλη αυτή η πρακτική προβάλλεται από δημοσιογράφους και μέσα αλλά και από το αριστερό διαδίκτυο (ακόμα και το…. αντικυβερνητικό) σαν μάχη κατά της διαπλοκής ή σαν “πολιτικό χτύπημα” στην…δεξιά. Δείγμα και αυτό και της γενικότερης σήψης και παρακμής αυτού του χώρου που κάποτε δήθεν διαμαρτυρόταν για αυθαίρετες δικαστικές αποφάσεις με παρόμοιες “αποδείξεις” που αφορούσαν αγωνιστές του εργατικού και λαικού κινήματος.
Το ξαναγράφουμε: Το ταξικό εργατικό κίνημα, τόσο στον κλάδο του φαρμάκου, όσο και όλους τους κλάδους, στέκεται και στάθηκε πάντα απέναντι σε φαινόμενα σαν αυτά που δημοσιοποιεί σήμερα η όποια “σκανδαλολογία”. Και απαιτεί την απόδοση ευθυνών όπου υπάρχουν. Και δεν τα θυμήθηκε όποτε υπαγορεύτηκαν από τους επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς των πολυεθνικών ή από κατευθυνόμενες “αποκαλύψεις” των ΜΜΕ. Όχι για να εξυπηρετήσει ιμπεριαλιστικά και αστικά πολιτικά συμφέροντα. Ούτε για να κοροιδεύει (περί “νόμιμου και ηθικού”) αλλά για να αναδείξουν τις πραγματικές αιτίες και άρα την πραγματική διέξοδο από αυτές.
Η αιτία των “σκανδάλων” δεν βρίσκεται στις “καλές” και “κακές” επιχειρηματικές πρακτικές των πολυεθνικών ή ελληνικών εταιρειών ούτε στους “διεφθαρμένους” και “αδιάφθορους” εργοδότες ή αστούς πολιτικούς. Αλλά στην γενικότερη λογική του οικονομικού και κοινωνικού συστήματος που όλοι μαζί (εργοδότες, αστικά κόμματα, κράτος, μηχανισμοί “ενημέρωσης” υπηρετούν). Την λογική της εμπορευματοποιήσης (και) της υγείας και του φαρμάκου και την συγκέντρωσης υπερκερδών, που κάνουν τελικά “νομοτέλεια” την χρησιμοποιήση τους με “νόμιμο” ή όχι τρόπο για την παραπέρα αύξηση της κερδοφορίας. Οι συνεχιζόμενες προσπάθειες να ρυθμιστούν αυτές οι διαδικασίες καταλήγουν σε ένα κύκλο που συνεχίζεται χωρίς τέλος. Αυτή είναι και η ιστορία της “σκαδαλολογίας” στον καπιταλισμό.
Όποιος θέλει πραγματικά να μιλήσει κατά της διαφθοράς στην υγεία θα πρέπει όχι μόνο να αναφέρεται στην μια ή την άλλη πρακτική (πραγματική ή όχι) της όποιας εταιρείας αλλά να προτείνει άλλο μοντέλο έρευνας και παραγωγής φαρμάκων. με τους εργαζόμενους στον κλάδο της φαρμακοβιομηχανίας μπροστά. Αλλιώς θα ξεπλένει, είτε το καταλαβαίνει είτε όχι, τον ένα εργοδότη απέναντι στο άλλο, ή τον κάθε αστό πολιτικάντη απέναντι στον άλλο. Ειδικότερα για την πρακτική των τρομονόμων και της κουκούλας, που ο ΣΥΡΙΖΑ και τα παπαγαλάκια του προσπαθούν να νομιμοποιήσουν με όχημα την σκανδαλολογία, είναι αυτονόητη η καταδίκη και το αίτημα για την κατάργηση τους, μαζί με όλο το αυταρχικό κατασταλτικό πλαίσιο που τις δημιούργησε. Γιατί τελικά η όποια νομιμοποιήση τους, με οποιοδήποτε πρόσχημα, θα χρησιμοποιηθεί ενάντια στον πραγματικό εχθρό του συστήματος, το ταξικό εργατικό κίνημα, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν.
Praxisreview
