V.I Lenin: Τα  καθήκοντα της  επαναστατικής  σοσιαλδημοκρατίας στον ευρωπαϊκό πόλεμο

Σχόλιο Praxis: Δημοσιεύουμε άλλο ένα επίκαιρο κείμενο του Λένιν για το ζήτημα του πολέμου και την συγκεκριμένη πολιτική στάση απέναντι σε αυτόν, που περιγράφεται (και εδώ αλλά και σε άλλα κείμενα του, ορισμένα από τα οποία έχουμε δημοσιεύσει και εδώ) με ξεκάθαρο τρόπο. Το ίδιο ξεκάθαρη είναι και η στάση απέναντι στο ζήτημα της “υπεράσπισης της πατρίδας” στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Εδώ μάλιστα ο Λένιν (που όχι μόνο δεν υποτιμούσε αλλά πρωτοστατούσε στον αγώνα των καταπιεζόμενων εθνών για αυτοδιάθεση, σαν ένα δημοκρατικό αίτημα που μπορεί να συμβάλει στην πορεία προς την ανατροπή των εκμεταλλευτών) δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας:

“….Οι οπορτουνιστές από καιρό προετοίμαζαν τη χρεοκοπία της  Β Διεθνούς με το να αρνούνται τη σοσιαλιστική επανάσταση  και να την υποκαθιστούν με τον αστικό ρεφορμισμό, με το να αρνούνται την ταξική πάλη και την αναγκαία μετατροπή της, σε ορισμένες στιγμές, σε εμφύλιο πόλεμο και διακηρύσσοντας τη συνεργασία των τάξεων, με το να κηρύσσουν τον αστικό σοβινισμό κάτω από τη μάσκα του πατριωτισμού και της υπεράσπισης της πατρίδας και αγνοώντας, ή αρνούμενοι, τη βασική αλήθεια του σοσιαλισμού, που έχει ήδη εκτεθεί στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, ότι οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα, με το να περιορίζουν τον αγώνα ενάντια στο μιλιταρισμό σε μια συναισθηματική-μικροαστική άποψη, αντί να αναγνωρίσουν την αναγκαιότητα ενός επαναστατικού πολέμου των προλετάριων όλων  των χωρών ενάντια στην αστική τάξη όλων των χωρών…”

 

 

 

 

Το κείμενο βρίσκεται στο “Β.Ι Λενιν-Για τον πόλεμο και την σοσιαλιστική επανάσταση”, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, σελ 11-16.

 

Οι υπογραμμίσεις δικές μας

 

 

 

Τα  καθήκοντα της  επαναστατικής  σοσιαλδημοκρατίας  στον ευρωπαϊκό πόλεμο

 

 

[Άπαντα, τόμ. 26, σελ. 1-7]

 

 

Η ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ  ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

 

 

 

 

Έχουμε πληροφορίες, από πολύ αξιόπιστες  πηγές, ότι  τελευταία έγινε σύσκεψη καθοδηγητικών στελεχών του Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος της Ρωσίας με θέμα τον ευρωπαϊκό πόλεμο. Η σύσκεψη αυτή δεν είχε εντελώς επίσημο χαρακτήρα, γιατί η Κεντρική Επιτροπή του Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος της Ρωσίας δεν  μπορούσε ακόμη να συνέλθει εξαιτίας των μαζικών συλλήψεων και των ανήκουστων διώξεων από μέρους της τσαρικής κυβέρνησης. Ξέρουμε, όμως, πάρα πολύ συγκεκριμένα ότι η σύσκεψη, για την οποία γίνεται λόγος, εξέφραζε πραγματικά τις απόψεις των πιο έγκυρων κύκλων του Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος της Ρωσίας.

Η σύσκεψη πήρε την παρακάτω απόφαση, που το πλήρες κείμενο της το παραθέτουμε ως ντοκουμέντο:

 

 

ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΙΑΣ ΟΜΑΔΑΣ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ

 

 

 

1) Ο ευρωπαϊκός και παγκόσμιος πόλεμος έχει σαφώς καθορισμένο χαρακτήρα αστικού, ιμπεριαλιστικού, δυναστικού πολέμου. Η πάλη για αγορές και η καταλήστευση ξένων χωρών, η τάση να καταπνίξουν το επαναστατικό κίνημα του προλεταριάτου και της δημοκρατίας στο εσωτερικό των χωρών, η τάση να αποβλακώσουν, να διασπάσουν και να εξοντώσουν τους προλετάριους όλων των χωρών σπρώχνοντας τους μισθωτούς σκλάβους του ενός έθνους ενάντια στους μισθωτούς σκλάβους του άλλου έθνους προς όφελος της αστικής τάξης, αυτό είναι το μοναδικό πραγματικό περιεχόμενο και το μοναδικό πραγματικό νόημα του πολέμου.

2) Η στάση των ηγετών του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας, που έχει τη μεγαλύτερη δύναμη και  επιρροή απ’ όλα τα κόμματα της  Β Διεθνούς (1889-1914) και που ψήφισε τις πολεμικές πιστώσεις και επαναλαμβάνει τις  αστικοσοβινιστικές φράσεις των Πρώσων γιούνκερ και της αστικής τάξης, αποτελεί καθαρή προδοσία του σοσιαλισμού. Η στάση των ηγετών του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να δικαιολογηθεί, ακόμη και αν υποτεθεί ότι το κόμμα αυτό είναι εξαιρετικά αδύνατο και ότι βρέθηκε στην ανάγκη να υποταχτεί προσωρινά στη θέληση της αστικής πλειοψηφίας του έθνους. Στην πραγματικότητα το κόμμα αυτό εφάρμοσε, στη δοσμένη στιγμή, εθνικοφιλελεύθερη πολιτική.

3) Στον ίδιο βαθμό πρέπει να καταδικαστεί και η στάση των ηγετών των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων του Βελγίου και της Γαλλίας, που πρόδωσαν το σοσιαλισμό παίρνοντας μέρος στις αστικές κυβερνήσεις.

4) Η προδοσία του σοσιαλισμού από την πλειοψηφία των ηγετών της 11 Διεθνούς (1889-1914) σημαίνει ιδεολογικοπολιτική χρεοκοπία αυτής της Διεθνούς. Βασική αιτία της χρεοκοπίας αυτής είναι η κυριαρχία στην πράξη μέσα  στη Β Διεθνή του μικροαστικού οπορτουνισμού, που τον αστικό του χαρακτήρα και τον κίνδυνο από μέρους του τον είχαν από καιρό τονίσει οι καλύτεροι εκπρόσωποι του επαναστατικού προλεταριάτου όλων των χωρών.

Οι οπορτουνιστές από καιρό προετοίμαζαν τη χρεοκοπία της  Β Διεθνούς με το να αρνούνται τη σοσιαλιστική επανάσταση  και να την υποκαθιστούν με τον αστικό ρεφορμισμό, με το να αρνούνται την ταξική πάλη και την αναγκαία μετατροπή της, σε ορισμένες στιγμές, σε εμφύλιο πόλεμο και διακηρύσσοντας τη συνεργασία των τάξεων με το να κηρύσσουν τον αστικό σοβινισμό κάτω από τη μάσκα του πατριωτισμού και της υπεράσπισης της πατρίδας και αγνοώντας, ή αρνούμενοι, τη βασική αλήθεια του σοσιαλισμού, που έχει ήδη εκτεθεί στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, ότι οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα, με το να περιορίζουν τον αγώνα ενάντια στο μιλιταρισμό σε μια συναισθηματική-μικροαστική άποψη, αντί να αναγνωρίσουν την αναγκαιότητα ενός επαναστατικού πολέμου των προλετάριων όλων  των χωρών ενάντια στην αστική τάξη όλων των χωρών,με  το να μετατρέπουν την ανάγκη της χρησιμοποίησης του  αστικού κοινοβουλευτισμού και της αστικής νομιμότητας σε φετίχ αυτής της νομιμότητας και ξεχνώντας ότι σε εποχή κρίσεων είναι υποχρεωτικές οι παράνομες μορφές οργάνωσης και ζύμωσης.

Ένα από τα διεθνή όργανα του οπορτουνισμού, η γερμανική Μηνιαία Σοσιαλιστική Επιθεώρηση- που από καιρό έχει πάρει αστικοφιλελεύθερη θέση, πανηγυρίζει σήμερα πολύ δικαιολογημένα τη νίκη της ενάντια στον ευρωπαϊκό σοσιαλισμό. Το λεγόμενο «κέντρο» του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας και των άλλων σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων στην πράξη συνθηκολόγησε άνανδρα μπροστά στους οπορτουνιστές. Καθήκον της μελλοντικής Διεθνούς πρέπει να είναι η αποφασιστική και αμετάκλητη απαλλαγή απ’ αυτό το αστικό ρεύμα μέσα στο σοσιαλισμό.

5) Από τα αστικά και σοβινιστικά αυτά σοφίσματα, με τα οποία τα αστικά κόμματα και οι κυβερνήσεις των δυο κύριων ανταγωνιζόμενων εθνών της ηπειρωτικής Ευρώπης -της Γερμανίας και της Γαλλίας- προσπαθούν ιδιαίτερα να αποβλακώσουν τις μάζες και που τα επαναλαμβάνουν τόσο οι ανοιχτοί όσο και οι κρυφοί οπορτουνιστές σοσιαλιστές και σέρνονται με δουλοπρέπεια στην ουρά της αστικής τάξης, πρέπει να σημειώσουμε και να στιγματίσουμε κυρίως τα παρακάτω:

Όταν οι Γερμανοί αστοί αναφέρονται στην υπεράσπιση της πατρίδας, στην πάλη ενάντια στον τσαρισμό, στην προάσπιση της ελευθερίας της πολιτιστικής και εθνικής ανάπτυξης λένε ψέματα, γιατί οι γιούνκερ της Πρωσίας, μ’ επικεφαλής τον Γουλιέλμο, και η μεγαλοαστική τάξη της Γερμανίας ακολουθούσαν πάντα πολιτική υπεράσπισης της τσαρικής μοναρχίας και δε θα παραλείψουν, οποιαδήποτε και αν είναι η έκβαση του πολέμου, να καταβάλουν προσπάθειες για να την υποστηρίξουν λένε ψέματα, γιατί στην πραγματικότητα η αυστριακή αστική τάξη ανέλαβε μια ληστρική εκστρατεία ενάντια στη Σερβία, η γερμανική καταπιέζει τους Δανούς, τους Πολωνούς και τους Γάλλους στην Αλσατία και τη Λορένη διεξάγοντας επιθετικό πόλεμο ενάντια στο Βέλγιο και τη Γαλλία, για να ληστέψει πιο πλούσιες και πιο ελεύθερες χώρες, οργανώνοντας την επίθεση τη στιγμή που της φάνηκε ότι είναι η καταλληλότερη για να χρησιμοποιήσει τις τελευταίες τελειοποιήσεις της στον τομέα της πολεμικής τεχνικής και στις παραμονές της  εοραρμογής από τη Ρωσία του λεγόμενου μεγάλου πολεμικού προγράμματος της.

Όταν οι Γάλλοι αστοί επικαλούνται με τον ίδιο τρόπο την υπεράσπιση της πατρίδας κτλ. ψεύδονται κι αυτοί, γιατί στην πραγματικότητα υπερασπίζονται πιο καθυστερημένες, από την άποψη της καπιταλιστικής τεχνικής, και πιο αργά αναπτυσσόμενες χώρες, μισθώνοντας με τα δισεκατομμύρια τους τις μαυροεκατονταρχίτικες συμμορίες του ρωσικού τσαρισμού για τον επιθετικό πόλεμο, δηλαδή για την καταλήστευση της αυστριακής και της γερμανικής γης.

Και οι δυο ομάδες των εμπόλεμων εθνών δεν υστερούν σε τίποτε η μια από την άλλη στις φρικαλεότητες και τη (βαρβαρότητα του πολέμου.

6) Το καθήκον της σοσιαλδημοκρατίας της Ρωσίας είναι κυρίως και πρώτ’ απ’ όλα να διεξάγει αμείλικτη και αδιάλλακτη πάλη ενάντια στο μεγαλορωσικό και τον τσαρικό-μοναρχικό σοβινισμό και τη σοφιστική υπεράσπιση του από τους Ρώσους φιλελευθέρους και καντέτους\ από ένα μέρος  των ναρόντνικων’ και από τα άλλα αστικά κόμματα. Από την άποψη της εργατικής τάξης και των εργαζομένων μαζών όλων των λαών της Ρωσίας το μικρότερο κακό θα ήταν η ήττα της τσαρικής μοναρχίας και των στρατευμάτων της, που καταπιέζουν την Πολωνία, την Ουκρανία και μια σειρά λαούς της Ρωσίας και υποδαυλίζουν την εθνική έχθρα για το δυνάμωμα της καταπίεσης των μεγαλορώσων σε βάρος των άλλων εθνοτήτων και για τη στερέωση της αντιδραστικής και βάρβαρης κυβέρνησης της τσαρικής μοναρχίας.

7) Τα συνθήματα της σοσιαλδημοκρατίας σήμερα πρέπει να είναι:

Πρώτο, ολόπλευρη προπαγάνδιση της σοσιαλιστικής επανάστασης, που ν’ αγκαλιάζει και το στρατό και το θέατρο των πολεμικών επιχειρήσεων, και της ανάγκης να στρέψουν τα όπλα όχι ενάντια στα αδέλφια τους, τους μισθωτούς σκλάβους των άλλων χωρών, αλλά ενάντια στις αντιδραστικές και αστικές κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα όλων των χωρών. Απόλυτη ανάγκη να οργανωθούν παράνομοι πυρήνες και ομάδες μέσα στα στρατεύματα όλων των εθνών για τη διεξαγωγή μιας τέτοιας προπαγάνδας σ’ όλες  τις γλώσσες. Αμείλικτη πάλη ενάντια στο σοβινισμό και τον «πατριωτισμό» των μικροαστών και των αστών όλων χωρις εξαίρεση των χωρών. Ενάντια στους ηγέτες της σημερινής Διεθνούς, που πρόδωσαν το σοσιαλισμό, να γίνει απαραίτητα έκκληση στην επαναστατική συνείδηση των εργατικών μαζών, που σηκώνουν στις πλάτες τους όλο το βάρος του πολέμου και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι εχθρικές προς τον οπορτουνισμό και το σοβινισμό.

δεύτερο, προπαγάνδιση, ως ένα από τα πιο άμεσα συνθήματα, της γερμανικής, πολωνικής, ρωσικής κτλ. δημοκρατίας παράλληλα με τη μετατροπή όλων των κρατών της  Ευρώπης σε δημοκρατικές Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης.

τρίτο, ιδιαίτερα πάλη ενάντια στην τσαρική μοναρχία και ενάντια στο μεγαλορωσικό, τον πανσλαβικό, σοβινισμό και κήρυγμα της επανάστασης στη Ρωσία, καθώς και της απελευθέρωσης και αυτοδιάθεσης των λαών που καταπιέζονται από τη Ρωσία, με άμεσα συνθήματα: Λαοκρατική δημοκρατία, δήμευση της γης των τσιφλικάδων και 8ωρη εργάσιμη μέρα.

 

 

Μια ομάδα σοσιαλδημοκρατών,

μελών τον ΣΔΕΚΡ

Γράφτηκε όχι αργότερα από τις 24 Αυγούστου (6 Σεπτέμβρη) 1914.

Πρωτοδημοσιεύτηκε  ολόκληρη το 1929,

στη 2-3η έκδοση των Απάντων του Β. Ι. Λένιν. τόμ. XVIIl·

η εισαγωγή το 1948 στην 4η έκδοση των Απάντων του Β. Ι. Λένιν. τόμ. 21.

Δημοσιεύεται από το αντίγραφο που γράφτηκε από την Ν.Κ Κρούπσκαγια, κοιτάχτηκε και διορθώθηκε από τον Λένιν. Η εισαγωγή δημοσιεύεται  από το χειρόγραφο

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *