Αριστερά του Βουκεφάλα: Σημειώσεις για τον Σοσιαλσωβινισμό

Αναδημοσιεύουμε ορισμένα μικρά αποσπάσματα (τα link παραπέμπουν σε όλοκληρα τα κείμενα) του γνωστού στο εργατικό και αριστερό κίνημα Σοσιαλσωβινισμού, δηλαδή του Σοσιαλισμού στα λόγια και του σωβινισμού στην πράξη, με διάφορα “αριστερά”, “μαρξιστικά” ή και “λενινιστικά” (!!!!) τεχνάσματα και δικαιολογίες. Αντίληψεις που ενώνονται και με δήθεν “αντιεθνικιστικές” απόψεις που χρησιμοποιούν το σύνθημα “όχι σε όλους τους εθνικισμούς” στο πραγματικό ζητούμενο: Την προσπάθεια απόκρυψης του ρόλου της ελληνικής αστικής τάξης στα Βαλκάνια και των σχεδίων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Γιατί το “όχι σε όλους τους εθνικισμούς” έχει πραγματική υπόσταση και εφαρμογή μόνο όταν αναδεικνύει πρώτα από όλα τις ευθύνες και της  “δικής του” αστικής τάξης (και μέσα από αυτό το πρίσμα και των άλλων εθνικισμών των Βαλκανίων). Αλλιώς είναι απάτη και κοροιδία, που πίσω από την αστικοκοσμοπολίτικη άποψη της δήθεν εναντίωσης στους εθνικισμούς εξισώνει τους εθνικισμούς άλλων χωρών με τον εθνικισμό που χρησιμοποιείται ενάντια στο “έθνος” των εργαζομένων και των λαικών στρωμάτων στην Ελλάδα. Φυσικά τους εθνικισμούς των “άλλων” τους καταγγέλει και η ελληνική αστική τάξη (και κάθε αστική τάξη γενικότερα) και  είναι εξαιρετικά γενναιόδωρη με όσους την ακολουθήσουν. Έτσι Σοσιαλσωβινιστές και “αντιεθνικιστές” ενώνονται σε ένα βολικό δίπολο, με αποτέλεσμα τον αποπροσανατολισμό από τον πραγματικό αντίπαλο των λαικών στρωμάτων που υποφέρουν.

Τα συλλαλητήρια είναι στην ουσία συλλαλητήρια υποστήριξης της ελληνικής αστικής τάξης (και της αντεργατικής πολιτικής της, μέσα και έξω από την χώρα), των ιμπεριαλιστικών οργανισμών τύπου ΝΑΤΟ και Ε.Ε, συλλαλητήρια αποπροσανατολισμού και προπαγάνδας ενάντια στους λαούς της περιοχής

Τα συλλαλητήρια στην ουσία εξυπηρετούν και όλο το αστικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, σε όλες του τις εκδοχές, από τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την “αντιπολίτευση”, που έχει ψηφίσει και υλοποιεί την ίδια αντεργατική πολιτική. Την πολιτική που και όλοι οι διοργανωτές του συλλαλητήριου υπηρετούν με “πατριωτικές” δικαιολογίες. Και το εξυπηρετούν γιατί του δίνουν την δυνατότητα να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους από αυτήν ακριβώς την πολιτική που όλοι μαζί υλοποιούν είτε με “πατριωτικά” είτε με “κοσμοπολίτικα” φούμαρα.

Τα συλλαλητήρια είναι βήμα σωβινισμού, εθνικισμού και φασισμού. Ο πραγματικός τους εχθρός, αντικειμενικά, δεν είναι το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε και γενικότερα οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί στους οποίους ορκίζονται, ούτε κυρίως οι αστικές τάξεις των άλλων χωρών των Βαλκανίων (οι οποίες εντάσσονται ή θέλουν να ενταχθούν στο ίδιο σύστημα) αλλά οι λαοί των Βαλκανίων και πρώτα από όλα η ίδια η εργατική τάξη της χώρας μας. Την οποία προσπαθούν να δηλητηριάσουν, ώστε ενώ δεν έχει δουλειά, δέν έχει φαγητό, ζεί μέσα στην ανέχεια και τον φόβο (εξαιτίας της πολιτικής που όλοι οι ¨αστοί “πατριώτες” υποστηρίζουν) να μάθει να μισεί τους “άλλους” λαούς και να εκπαιδευτεί έτσι και για τους “άλλους” στο εσωτερικό. Την ώρα που όλοι οι “πατριώτες” των Βαλκανίων θα κάνουν μπίζνες μεταξύ τους, μέσα από τις συγκρούσεις και τις ιμπεριαλιστικές συμφωνίες.

Τα συλλητήρια είναι εργαλείο αξιοποιήσης εσωτερικά, από τους σωβινιστές για ξέπλυμα της ακροδεξιάς και του φασισμού και από τους “αντιεθνικιστές” για αριστερό προφίλ. Είναι εργαλείο αξιοποιήσης και εξωτερικά, στο παζάρι του ελληνικού ιμπεριαλισμού με τους μεγαλύτερους ιμπεριαλιστές αλλά και με τις μικρότερες αστικές τάξεις των Βαλκανίων.

-Κατά συνέπεια τα συλλαλητήρια είναι εχθρικά στα εργατικά συμφέροντα, όπως και η συμμετοχή ή υποστήριξη σε αυτά, με οποιαδήποτε δικαιολογία

Η σιωπή για τον ρόλο της αστικής τάξης στην Ελλάδα και την σωβινιστική πολιτική της στα Βαλκάνια σε βάρος των άλλων λαών, αποτελεί μεγάλο λάθος, το οποίο έχει πληρώσει πολλές φορές το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα στην περιοχή. Η προκλητική επιθετικότητα απέναντι σε γειτονικούς λαούς για το πώς θα λέγονται, η απαίτηση να καθορίσει ή ελληνική αστική τάξη τι θα γράφουν τα συντάγματα τους (επικαλούμενη δήθεν “αλυτρωτισμούς”) και τα σχολικά τους βιβλία (ενώ στην Ελλάδα οι “αλυτρωτισμοί” δεν……. υπάρχουν, όπως φαίνεται και από τα συλλαλητήρια) είναι ακραία εκδήλωση επιθετικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής που τελικά είναι ο καλύτερος σύμμαχος όλω των εθνικισμών των Βαλκανίων. Φυσικά υπάρχουν εθνικιστικοί κύκλοι στις άλλες Βαλκανικές χώρες και στην ΠΓΔΜ πολύ συγκεκριμένα. Όμως η ξεκάθαρη τοποθέτηση ενάντια σε αυτούς τους εθνικισμούς και οποιαδήποτε αλλαγή των συνόρων δεν μπορεί να γίνει, όπως γράψαμε παραπάνω, με την σημαία της αστικής τάξης, δηλαδή την υποκριτική καταγγελία αποκλειστικά των “άλλων” εθνικισμών” για να δικαιολογείται η αντιδραστική πολιτική των Ελλήνων καπιταλιστών μέσα και έξω από την χώρα.

Η κοίνη πάλη των λαών των Βαλκανίων ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους οργανισμούς που τα υλοποιούν και πρώτα από όλα ενάντια στις δικές τους αστικές τάξεις, είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.

 

 

Praxisreview

 

 

 

 

Τα κείμενα (οι υπογραμμίσεις δικές μας)

 

 

Ανακοίνωση της Πολιτικής Γραμματείας ΠΡΑΤΤΩ

 

Έπειτα από συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΠΡΑΤΤΩ, επισημαίνεται:

Η συμμετοχή του Λαού στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία είναι δημοκρατικό δικαίωμα έκφρασης και η συντριπτική πλειοψηφία όσων συμμετέχουν δεν συμμερίζεται τον κίβδηλο πατριωτισμό πατριδοκάπηλων υπερπατριωτών.

Ο κάθε πολίτης με πατριωτική συνείδηση και σεβασμό στη Δημοκρατία και τους Θεσμούς της, μπορεί να αποτρέψει κάθε ακραία φωνή και πράξη καπηλείας του φρονήματός του.Δυστυχώς σε ένα τόσο σοβαρό θέμα που αφορά στην Πατρίδα, ντόπια και ξένα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα επιζητούν τον διχασμό και την μισαλλοδοξία,  με μόνο στόχο την ανατροπή της Κυβέρνησης.

Το ΠΡΑΤΤΩ εκφράζει την πλήρη εμπιστοσύνη στις κινήσεις του Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα και του Υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά.

 

Aνακοίνωση της πολιτικής κίνησης των Υπουργών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ Κοτζιά και Τόσκα

 

 

Αρκετοί, ίσως, είναι έτοιμοι να ρίξουν το ανάθεμα στους απλούς πολίτες που συμμετείχαν στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και να τους ονομάσουν με ευκολία “θερμοκέφαλους”, “ακροδεξιούς”, “εθνικιστές” και άλλους τέτοιους συναφείς χαρακτηρισμούς.

Θεωρούμε μεγάλο λάθος μια τέτοια ή παρεμφερή τοποθέτηση.

Ασφαλώς στο συλλαλητήριο μετείχαν ακροδεξιές και χρυσαυγίτικες οργανωμένες δυνάμεις, όπως συμμετείχαν και παραθρησκευτικές θρησκόληπτες δυνάμεις.

Οι χιλιάδες, όμως, που συνέρρευσαν στη Θεσσαλονίκη προσήλθαν κατά βάση με γνήσιες ανησυχίες και αγωνίες για την πατρίδα, για την εδαφική της ακεραιότητα, την ιστορία και τον πολιτισμό μας.

Το χειρότερο, λοιπόν, θα είναι να σταθούμε εχθρικά απέναντι σε όλο αυτόν τον κόσμο και να τον κατατάξουμε και μάλιστα συλλήβδην, στην αντιπέρα όχθη.

Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν το “Μακεδονικό” υπήρξε για πολλούς όχι η αιτία και μάλιστα η μοναδική, για τη συμμετοχή τους στο συλλαλητήριο αλλά μάλλον η “κατάλληλη” αφορμή για να εκφράσουν την καταπιεσμένη οργή τους στην κυβέρνηση και το πολιτικό κατεστημένο, την οργή τους στη μνημονιακή παχυδερμία και το ξεπούλημα της χώρας.

Το πρόβλημα με το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης δεν ήταν ο κόσμος κάτω από την εξέδρα αλλά οι περισσότεροι εξ όσων παρέλασαν ρητορεύοντας πάνω στην εξέδρα.

Το πρόβλημα με το συλλαλητήριο ήταν η περιορισμένη και μονομερής θεματολογία του, η προβληματική πολιτική στόχευση του και κυρίως το γεγονός ότι παρέκαμπτε όλα τα μείζονα θέματα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής και οικονομικής υποδούλωσης της πατρίδας μας, τα οποία την έχουν καταντήσει αποικία και προτεκτοράτο και των οποίων μια όψη που έρχεται από παλιά είναι το “Μακεδονικό”.

……………Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης αποτελεί μια πρόκληση για την γνήσια ριζοσπαστική δημοκρατική Αριστερά και την ενωτική πολιτική της να αναδείξει μια στρατηγική που θα μπορεί να συλλαμβάνει, να μετουσιώνει και να ενώνει, χωρίς προκαταλήψεις, ιδεολογισμούς και δογματισμούς, τις ευαισθησίες και αγωνίες των λαϊκών στρωμάτων για τα εθνικά μας θέματα στην ενιαία κοίτη του αγώνα και του οράματος μιας πραγματικά ελεύθερης, γνήσια δημοκρατικής, κοινωνικά δίκαιης πατρίδας, χωρίς εξαρτήσεις, μνημονιακές υποδουλώσεις και ολιγαρχικές δεσποτείες

 

Μάκης Ρουγγέρης –Το συλλαλητήριο από μια εναλλακτική ριζοσπαστική ματιά, ISKRA, 22/01/2018

 

 

……Η απάντηση ότι υπήρξαν και υπάρχουν φασιστικά κινήματα και ακροδεξιές διαδηλώσεις, πετάει απλά την μπάλα στην εξέδρα. Προφανώς και όλο αυτό θα αποτελέσει φυτώριο ακροδεξιών. Προφανέστατα και όλος ο εσμός του εθνικισμού θα κάνει τα πάντα για να εκπροσωπήσει κατιτίς. Και πώς αλλιώς δηλαδή θα μπορούσε να γίνει;

Αλλά ποιος είναι ο φασίστας ώστε να τον τοποθετήσουμε στην αντίπερα όχθη και να τον τσακίσουμε; Όσοι νιώθουν εθνική ταπείνωση; Όσοι διαισθάνονται ότι η χώρα απειλείται; Όσοι ακόμα ευρύτερα νιώθουν Έλληνες; Όσοι έβλεπαν τους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής να παρελαύνουν και δεν τους έδειραν; (Πόσο αστείο επιχείρημα…). Όσοι φωνάζουν το «Η Μακεδονία είναι ελληνική»; Κάπως όλα αυτά πρέπει να απαντηθούν. Από την άλλη, φασίστας δεν είσαι αλλά άνετα μπορείς να γίνεις. Το ίδιο και μεταλλαγμένος αριστερός, μνημονιακός, σφουγκοκωλάριος κ.ό.κ. Τα πράγματα έχουν τη δυναμική τους.

Ο καθένας μπορεί να ονομάζεται όπως θέλει. Και στη λέξη «καθένας» τσουβαλιάζονται τα πάντα. Άνθρωποι, κράτη, έθνη, γενικώς κι αορίστως. Και ποιος είναι αυτός ο «καθένας»; Γιατί το θέλει; Προϊόν ποιων διεργασιών είναι τα βαφτίσια και πώς τον εντάσσει στο περιβάλλον το όποιο του όνομα; Η δημοκρατία καταντά αυτοπροσδιορισμός και κέλυφος. Δεν απαιτεί και δεν οσμώνεται με περιεχόμενα, υποκείμενα και τρόπους συγκρότησής τους. Ανάλαφρη παρένθεση: Ολόκληρη η Αριστερά έχει δώσει μάχες επί μαχών για το ποιος θα κρατήσει την τάδε σφραγίδα και το δείνα όνομα και τώρα δεν νοιάζει μερικούς αν κάποιοι θέλουν να ονομαστούν Μακεδονία…

Όταν σε όλα τα ανοιχτά μέτωπα συναντιούνται τόσες διαφορετικές δυνάμεις και επιδιώξεις, είναι αφελές να αντιμετωπίζεται το ζήτημα ως διακρατικό. Αρκετοί απ’ όσους ειρωνεύονται με επιχειρήματα του τύπου «σιγά μην μας την πέσει η χωροφυλακή των Σκοπίων», χαρακτηρίζονται από την ίδια ανετίλα και αδιαφορία απέναντι στην τουρκική υπεροπλία. Γιατί το μοτίβο είναι ένα: Γενικώς, και για κάποιον ανεξήγητο λόγο, «δεν κινδυνεύουμε». Κι εδώ, εκτός από την αδυναμία στοιχειώδους ανάλυσης, αυτή η «ψυχολογία» σε απαλλάσσει κι από την ευθύνη να πράξεις, να συμβάλλεις, να χτίσεις κάτι. Αν «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», όπως έλεγαν κάποιοι παλιότερα, δεν μένουν και πολλά σε εμάς για να κάνουμε. Αν «οι αστισμοί τσακώνονται», δεν προκύπτουν πιο περίπλοκα καθήκοντα. Μπορούμε, τέλος, να κάνουμε το σταυρό μας και να αγωνιστούμε για τη λαϊκή, εργατική κ.ό.κ. εξουσία.

…………..Η αδιαφορία για τα εθνικά ζητήματα, η κατάργησή τους, η καταγραφή τους ως «τζιζ» λειτουργεί για πολλά χρόνια αφοπλιστικά για τις συνειδήσεις και την κατάσταση πνευμάτων. Αλλά και επιπλέον προσφέρει αμαχητί το έδαφος για να πολιτεύονται λογής λογής λουλούδια και τέρατα. Λες και δεν μπορεί να οικοδομηθεί μια κατεύθυνση σε κόντρα τόσο με την υποτέλεια, όσο και με την οπτική της «τουρκοφαγίας» και των «γυφτοσκοπιανών». Κι αυτό καθόλου δε σημαίνει ότι δεν απαιτείται μια ειδική αντιμετώπιση του φασιστικού φαινομένου και των ακροδεξιών συμμοριών. Προφανώς και δε θα εξαφανιστούν δια μαγείας επειδή θα τραβηχτεί λίγο από το χαλάκι κάτω από τα πόδια τους.

Κατά βάθος, το πρόβλημα δεν είναι το εθνικιστικό αλλά το εθνικό καθεαυτό. Καλύτερα να το παραδεχτούμε και να το συζητήσουμε παρά να σκιαμαχούμε….

 

 

 

Τάσος ΒαρούνηςΜακεδονία ξακουστή, αριστερά και τραγέλαφος Μερικές σκέψεις χωρίς «αυτοπροσδιορισμούς»30/1/2018.

 

 

 

 …..Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης απέδειξε ότι αρκεί ένας συγκεκριμένος στόχος για να κινητοποιήσει τις αστείρευτες δυνάμεις του έθνους. Η «θεωρεία του καναπέ»,  είναι η δικαιολογία όσων δεν μπορούν να δώσουν αξιόπιστη προοπτική στη θέληση του λαού για αγώνα.

Ούτε κόμματα, ούτε πολιτικές οργανώσεις αλλά, τοπικοί Σύλλογοι και περιφερειακές πολιτιστικές Ομοσπονδίες κάλεσαν τους Έλληνες, μέσω του διαδικτύου, σ’ ένα ογκώδες, όπως αποδείχτηκε, συλλαλητήριο την Κυριακή (21-1-17) στη Θεσσαλονίκη για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην παραχώρηση – εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στους Σλάβο-Αλβανούς του κράτους των Σκοπίων.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι, οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, που συγκεντρώθηκαν την περασμένη Κυριακή στο παράλιο μέτωπο της Θεσσαλονίκης, κατέρριψαν τη θεωρία ότι αυτός ο λαός έχει ηττηθεί, έχει παραιτηθεί, δεν αντιδρά και είναι πρόθυμος να αποδεχτεί ό,τι του ζητήσουν οι ξένοι επικυρίαρχοι και οι εγχώριοι συνεργάτες τους. Η «θεωρία του καναπέ» στον οποίον κάθονται οι πολίτες και ιδιωτεύουν, αδιαφορώντας  για τα κοινά, κατέρρευσε.

Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης απέδειξε ότι οι  Έλληνες, από τη Θράκη μέχρι την Κρήτη, έχουν ψυχή, έχουν καρδιά και το κυριότερο αγαπούν την πατρίδα τους.

Προσπαθούν από το 2010 να τσακίσουν αυτόν το λαό. Τον κατέστρεψαν οικονομικά, τον διέλυσαν κοινωνικά, έκλεψαν τους μισθούς και συντάξεις του, πάνω από το ένα τρίτο του ενεργού πληθυσμού είναι στην ανεργία ή υποαπασχολείται, λήστεψαν την περιουσία του με αλλεπάλληλες φοροεπιδρομές, έστειλαν στη μετανάστευση  τον ανθό της νεολαίας του (περίπου 500.000), τον τρομοκράτησαν ότι, αν αντισταθεί στις αποφάσεις των δανειστών,  θα φύγει από την Ευρωζώνη και δε θα έχει τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα.

Προσπαθούν να πείσουν αυτό το λαό ότι τα Μνημόνια και η λιτότητα είναι η κανονικότητα και πρέπει να υποταχθεί, να γίνει γραικύλος. Του είπαν ότι η ύψιστη προτεραιότητα είναι να πληρώνει τους δανειστές, ακόμα και με το «αίμα» του. Του είπαν ότι είμαστε μικροί και αδύναμοι, γι’ αυτό με τα Μνημόνια μείωσαν τις αμυντικές δαπάνες, για να μας κάνουν ακόμη πιο αδύναμους. Προσπαθούν να διαμορφώσουν το «μνημονιακό ιδιότυπο» του νεοφιλελεύθερου –παγκοσμιοποιημένου ραγιά, αλλά φαίνεται ότι απέτυχαν.

Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης απέδειξε ότι οι  Έλληνες  είναι εδώ για να υπερασπιστούν τη Μακεδονία  από τους «κλέφτες της ιστορίας», είναι εδώ για να υπερασπιστούν τη Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο από το νέο-οθωμανικό επεκτατισμό, είναι εδώ για να υπερασπιστούν την εθνική κυριαρχία και την αξιοπρέπεια τους.

Μπορεί ο ελληνικός λαός να προδόθηκε, μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, από τις πολιτικές ηγεσίες των κομμάτων του «μνημονιακού τόξου»  αλλά, δεν παρέδωσε τα «όπλα» , ούτε υπέγραψε καμιά συνθηκολόγηση.

Οι δωσίλογοι, οι εθνομηδενιστές της παγκοσμιοποίησης, οι ετεροπροσδιορισμένες πολιτικές ηγεσίες των  κομμάτων και τα μεγάλα μέσα μαζικής προπαγάνδας προσπάθησαν να συκοφαντήσουν το συλλαλητήριο, μείωσαν τους συγκεντρωμένους στις 95.000 και τους απεκάλεσαν εθνικιστές, σωβινιστές, μισαλλόδοξους, ακροδεξιούς, χρυσαυγήτες και πατριδοκάπηλους. Αλήθεια ποιο από τα πολιτικά κόμματα μπορεί να κάνει σήμερα μια συγκέντρωση ανάλογη, σε πλήθος και σε παλμό, με αυτή της Θεσσαλονίκης; Κανένα από τα μεγάλα κανάλια, της ΕΡΤ συμπεριλαμβανομένης, δεν κάλυψαν το συλλαλητήριο, αντίθετα προσπάθησαν να το «θάψουν». Όσα πλάνα έπαιξαν στα δελτία ειδήσεων ήταν από το τοπικό κανάλι «Βεργίνα ΤV».

Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης απέδειξε ότι αρκεί ένας συγκεκριμένος στόχος για να κινητοποιήσει τις αστείρευτες δυνάμεις του έθνους. Η «θεωρεία του καναπέ»,  είναι η δικαιολογία όσων δεν μπορούν να δώσουν αξιόπιστη προοπτική στη θέληση του λαού για αγώνα.

Αυτός ο λαός θέλει και μπορεί να υπερασπιστεί την ιστορία του, την ταυτότητά του, τα σύνορα της  πατρίδας του, τα εθνικά συμφέροντα – της οικονομικής ανασυγκρότησης συμπεριλαμβανομένης  και την αξιοπρέπεια του.

 

 Nίκος Ιγγλέσης,Η Θεσσαλονίκη και η θεωρία του καναπέ,25/1/18

 

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *