Η πλατφόρμα της Εργατικής Αντιπολίτευσης στο 10ο Συνέδριο των Μπολσεβίκων

Ο Λένιν και ο Τρότσκι μαζί με αντιπροσώπους για το 10ο Συνέδριο των Μπολσεβίκων (Μάρτιος 1921, Μόσχα)

 

 

Σε συνέχεια προηγούμενων αναρτήσεων, δημοσιεύουμε την πλατφόρμα της Εργατικής Αντιπολίτευσης στο 10ο Συνέδριο των Μπολσεβίκων μαζί με τις υπογραφές των Μπολσεβίκων εργατών που την κατέθεσαν στο Συνέδριο.  Θα ακολουθήσουν οι άλλες πλατφόρμες (η πλατφόρμα των “Δέκα” και η πλατφόρμα των Τρότσκι-Μπουχάριν).

Οι υπογραμμίσεις δικές μας.

 

 

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ 10ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ (1)

 

 

Γενική κατάσταση

 

 

 

 

1.Οι αποφάσεις των πανρωσικών συνεδρίων των συνδικάτων έχουν ορίσει καθαρά το ρόλο καί τα καθήκοντα των συνδικάτων στη μεταβατική εποχή μας. Το πρώτο πανρωσικό συνέδριο των συνδικάτων πού έγινε το Γενάρη 1918 καθόρισε ως έξης τα καθήκοντά τους:

«Σήμερα, Ο άξονας τής δουλειάς των συνδικάτων πρέπει νά είναι τα προβλήματα οικονομικής οργάνωσης. Τα συνδικάτα, σαν ταξικές οργανώσεις τού προλεταριάτου πού έχουν συγκροτηθεί «στη βάση τής παραγωγής» πρέπει νά οργανώσουν την παραγωγή καί νά επανορθώσουν τις καταστραμμένες δυνάμεις τής χώρας».

Το δεύτερο συνέδριο δήλωνε το Φλεβάρη 1919 ότι «στην κοινή με τα σοβιέτ δουλειά στον τομέα τού δυναμώματος καί τής οργάνωσης τής οικονομίας, τα συνδικάτα πέρασαν απ’ το στάδιο τού Ελέγχου τής παραγωγής στο στάδιο τής οργάνωσης της καί πήραν ενεργό μέρος τόσο στη διαχείριση διαφόρων επιχειρήσεων όσο καί στη διεύθυνση όλης τής οικονομικής ζωής τής χώρας».

Το τέλος αυτής τής απόφασης λέει συμπερασματικά:

«Με την άμεση δραστηριότητά τους σ’ όλους τούς τομείς τής σοβιετικής εργασίας, άπ’ το γεγονός ότι μπορούν νά δημιουργήσουν κρατικούς οργανισμούς, τα συνδικάτα πρέπει νά μορφώσουν καί τις οργανώσεις τους άλλα καί τίς Εργατικές μάζες. Πρέπει νά τίς προετοιμάζουν όχι μόνο για την διαχείριση τής παραγωγής άλλα καί για τή διευθυντή τού κρατικού μηχανισμού».

Το τρίτο συνέδριο πού έγινε τον Απρίλη 1920 επιβεβαίωσε σαφώς τίς κύριες αποφάσεις των δύο προηγούμενων συνεδρίων. ’Έδωσε μια σειρά συγκεκριμένων υποδείξεων καί συστάσεων για ταν τρόπο με ταν όποιον τα συνδικάτα πρέπει νά συμμετέχουν στην οργάνωση τής οικονομίας καί μείωσε ταν αριθμό των προβλημάτων πού είχαν καθορίσει οι αποφάσεις τού πρώτου καί τού δεύτερου συνεδρίου. Το πρόγραμμα τού ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος, πού ψηφίστηκε στο 8ο συνέδριο τού Κόμματος το Μάρτη 1919, καθόρισε με ιδιαίτερα καθαρό τρόπο τα συγκεκριμένα καθήκοντα των συνδικάτων.

Το «οικονομικό» μέρος τού προγράμματος τού Ρ.Κ.Κ. περιέχει στο σημείο 5 τα παρακάτω:

«Ό οργανωτικός μηχανισμός τής ειδικευμένης βιομηχανίας πρέπει νά βασίζεται πριν άπ’ όλα πάνω στά συνδικάτα… Ενώ, σύμφωνα με τούς νόμους τής σοβιετικής Δημοκρατίας καί την πραχτική πού έχει επιβληθεί Εκ των πραγμάτων, συμμετέχουν σ’ όλους τούς κεντρικούς καί τοπικούς Οργανισμούς διαχείρισης τής βιομηχανίας, πρέπει νά φτάσουν στο νά συγκεντρώσουν στά χέρια τους τή διαχείριση τού συνόλου τής οικονομίας».

2.Όταν τα προβλήματα τής οικονομικής οικοδόμησης αντικατέστησαν τα προβλήματα τού πολέμου καί όταν οι στρατιωτικές μέθοδοι δουλειάς μετεξελίχθηκαν σέ δημοκρατικές διαδικασίες, εμφανίστηκε μέσα στά συνδικάτα μιά κατάσταση κρίσης. Εκφράζεται με την απόσταση πού χωρίζει την καθημερινή δουλειά των συνδικάτων από τα καθήκοντα πού καθόρισαν οι αποφάσεις των συνεδρίων καί πού επικύρωσε το πρόγραμμα τού Κόμματος. Τα δύο τελευταία χρόνια, ή πραχτική των οργανισμών τού Κόμματος καί τού κράτους ισοδυναμούσε με μιά συστηματική μείωση τής δουλειάς των συνδικάτων καί την εκμηδένιση στην πράξη τής επίδρασης των εργατικών συνδικάτων στο σοβιετικό Κράτος. Ό ρόλος των συνδικάτων στην οργάνωση καί τή διαχείριση τής παραγωγής περιορίστηκε σέ λειτουργίες γραφείου πληροφοριών, ή τοποθέτησης εργαζομένων σέ υπηρεσιακές θέσεις. Δέν υπάρχει κανένας συντονισμός ανάμεσα ατούς κρατικούς οργανισμούς καί τα συνδικάτα. Οι οργανώσεις τού Κόμματος έχουν ξεπεραστεί από τον αριθμό των συγκρούσεων καί διαφωνιών. Μια ματιά στην κατάσταση του συνδικαλιστικού τύπου δίνει μια καλή εικόνα τής θέσης των ίδιων των συνδικάτων. Τα συνδικάτα δέν έχουν ακόμα ούτε χαρτί ούτε τυπογραφείο. Οι επιθεωρήσεις των πιο δυνατών συνδικάτων βγαίνουν με πολλούς μήνες καθυστέρηση. Τα κρατικά τυπογραφεία αφήνουν πάντα για το τέλος τή δουλειά για τα συνδικάτα.

3.Αυτό το αποδυνάμωνα τού ρόλου καί τής σημασίας των συνδικάτων γίνεται τή στιγμή πού ή πείρα των τριών τελευταίων χρόνων τής προλεταριακής επανάστασης αποδεικνύει ότι ακολούθησαν με συνέπεια μιά καθαρά κομμουνιστική γραμμή, ότι τράβηξαν πολλούς εργάτες πού δέν είναι στο Κόμμα, γίνεται τή στιγμή πού είναι ξεκάθαρο για όλους ότι ή πραγματοποίηση τού προγράμματος τού Ρ.Κ.Κ. στη χώρα μας (με ένα πληθυσμό πού στην πλειοψηφία του αποτελείται από μικροπαραγωγούς) απαιτεί την ύπαρξη μιας μαζικής οργάνωσης, γερής, με κύρος, καί προσιτής στά πλατιά στρώματα τού προλεταριάτου. Ό περιορισμός τής σημασίας καί τού συγκεκριμένου ρόλου των συνδικάτων στη σοβιετική Ρωσία σημαίνει την εμφάνιση ενός ταξικού μίσους ενάντια στο προλεταριάτο πού πρέπει νά εξαλειφθεί αμέσως.

Άμεσα καθήκοντα και δραστηριότητα

4.Για πρώτη φορά ή δημοκρατία των Εργαζομένων έχει τή δυνατότητα νά «ξαποστάσει» πραγματικά, νά αφήσει την αιματηρή ένοπλη πάλη ενάντια στην εσωτερική καί υπόγεια αντεπανάσταση ενάντια στον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό, καί νά συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις τής χώρας για το ξεπέρασμα τής οικονομικής ερείπωσης καί την ανύψωση τού παραγωγικού δυναμικού. Ή πείρα τεσσάρων χρόνων επανάστασης καί τριάμισι χρόνων σοβιετικής πάλης καί οικοδόμησης, μάς διδάσκουν ότι ή πραγματοποίηση των καθηκόντων πού έμπαιναν, δέν μπόρεσε νά ολοκληρωθεί παρά με τή συμμετοχή πλατειών εργατικών μαζών πού πήραν μέρος στην εφαρμογή τους. Πρέπει νά πάρουμε υπόψη μας αυτή την πείρα καί πρέπει να δράσουμε έτσι ώστε ή διαχείριση τής οικονομίας νά άφορά άμεσα τις εργατικές μάζες.

5.Μιά νίκη ενάντια στην οικονομική αποδιοργάνωση — δηλαδή μία ανόρθωση των παραγωγικών δυνάμεων στη χώρα μας — δέν είναι δυνατή παρά αν επιτευχθεί μία ριζική αλλαγή τού συστήματος καί των μεθόδων οργάνωσης στη διαχείριση τής οικονομίας. Το νά στηριζόμαστε πάνω σέ μιά διογκωμένη γραφειοκρατική μηχανή εμποδίζει κάθε δημιουργική πρωτοβουλία των οργανωμένων στα συνδικάτα παραγωγών. Στη διαχείριση τής οικονομίας εχει εισαχθεί μιά κάποια δυαδικότητα από το γεγονός ότι οι υπάλληλοι, αυτοί πού διορίζονται από πάνω, οι ύποπτοι ειδικοί, κατευθύνουν γραφειοκρατικά την οικονομική πολιτική χωρίς νά βασίζονται στους οργανωμένους παραγωγούς. Δημιουργούνται έτσι διαρκείς συγκρούσεις ανάμεσα στις εργοστασιακές επιτροπές καί τις διευθύνσεις, ανάμεσα στά συνδικάτα καί τις οικονομικές οργανώσεις. Το σύστημα αυτό δημιουργεί τις συνθήκες πού μπλοκάρουν τον ενθουσιασμό των εργατικών μαζών για την παραγωγή, καί πού αποτελούν εμπόδιο στη δραστήρια καί συστηματική συμμετοχή τους στην πάλη ενάντια στην οικονομική αποδιοργάνωση. Ή κατάσταση αυτή πρέπει ν’ αλλάξει οριστικά.

6.Στη Σοβιετική Ένωση εμφανίζεται σήμερα μιά τάση πρός την μη εφαρμογή των αποφάσεων τού προγράμματος τού Κόμματος πάνω στο ρόλο καί τα καθήκοντα των συνδικάτων. Αυτό δείχνει ότι δέν υπάρχει καμιά πραγματική εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τής Εργατικής τάξης. Τα στοιχεία τής συνειδητής πρωτοπορίας τής εργατικής τάξης, οι οργανωμένοι κομμουνιστές, πρέπει νά προσπαθήσουν δυναμικά νά ξεπεραστεί αυτή ή έλλειψη εμπιστοσύνης καί νά εξαφανιστεί από το Κόμμα ή γραφειοκρατική ρουτίνα.

Τα συνδικάτα εξήγησαν στην πλειοψηφία των παραγωγών ότι στην εποχή μας, ή πραγματική υπεράσπιση των ταξικών τους συμφερόντων, προϋποθέτει τή νίκη ενάντια στην οικονομική αποδιοργάνωση καί την ανόρθωση των παραγωγικών δυνάμεων τής δημοκρατίας. Πράγμα πού επιβάλλει την κατάργηση τού σημερινού συστήματος. Στην πραγματικότητα ή ίδια ή ύπαρξη τής εργατικής τάξης στη χώρα μας εξαρτάται από τις επιτυχίες στην πραγματοποίηση των οικονομικών καθηκόντων. Ή γραφειοκρατική αντιμετώπιση των προβλημάτων τής οικονομικής ανοικοδόμησης δέν μάς επιτρέπει να πετύχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα στην παραγωγή, πράγμα πού προκαλεί διχόνοια, έλλειψη εμπιστοσύνης καί απογοήτευση στις εργατικές γραμμές.

7.Ή δύσκολη κατάσταση τής χώρας μας, πού την χαρακτηρίζει ή έλλειψη από μέταλλα, καύσιμα, ή ανεπάρκεια διαφόρων υποδομών καί πρώτων υλών, απαιτεί νά παρθούν γρήγορα μέτρα για ν’ απομακρύνουμε την απειλή μιας πραγματικής καταστροφής. Για την αύξηση τής παραγωγικότητας, είναι πρωταρχικής σημασίας ή εφαρμογή μέσα στις εργατικές οργανώσεις μιας οικονομικής πολιτικής πιστής στη γραμμή των συνδικάτων καί των ενώσεων παραγωγής, πού θα τούς δίνει τή δυνατότητα μιας αποφασιστικής επίδρασης στους κρατικούς οικονομικούς οργανισμούς πού έχουν αναλάβει τή συγκέντρωση καί τή διανομή των υλικών πόρων τής χώρας. Ή διεύθυνση τής οικονομίας θα είναι συγχρόνως κάτι σαν την κυβέρνηση των εργατικών μαζών. Η οργάνωση καί ή διαχείριση τής οικονομίας άπ’ τις ενώσεις παραγωγής επιτρέπει την εγκαθίδρυση μιας ενιαίας διεύθυνσης καί την κατάργηση των ανταγωνισμών ανάμεσα στις εργατικές μάζες καί τούς ειδικούς. Οι θεωρητικοί καί οι υπάλληλοι με πείρα θα είναι σέ μεγάλο βαθμό ελεύθεροι νά οργανώνουν καί νά διαχειρίζονται τούς τομείς τους.

8.Οι επαγγελματικές ενώσεις καί οι ενώσεις παραγωγής αποτελούν τον πυρήνα μιας κολεκτιβιστικής οργάνωσης τής οικονομίας. Έχουν γίνει στη βάση τής εργατικής δημοκρατίας, τής αρχής τής εκλογής καί τής υπευθυνότητας όλων των οργάνων, σέ όλα τα επίπεδα. Τα συνδικάτα έχουν αποχτήσει, κατά τή διάρκεια τής ύπαρξής τους, αρκετή πείρα καί έχουν μορφώσει πολλά άτομα με υπηρεσιακές καί οικονομικές ικανότητες καί ταλέντο. «Εργάτες – διαχειριστές» διευθύνουν ολόκληρους κλάδους τής οικονομίας: πολεμική βιομηχανία, μηχανικές κατασκευές, μεταλλουργία. Συλλογικές οργανώσεις ή άπλοι «εργάτες – διαχειριστές» ασχολούνται με πολλές εκατοντάδες σύνθετων βιομηχανικών επιχειρήσεων. Οι διευθυντές όμως αυτών των επιχειρήσεων, ενώ είναι αντιπρόσωποι των συνδικάτων καί των οικονομικών οργανισμών, δέν είναι υπεύθυνοι μπροστά στά συνδικάτα πού τούς έχουν εκλέξει άλλά μπροστά σ’ αυτούς τούς οργανισμούς. Τα συνδικάτα δεν μπορούν καν να τούς ζητήσουν λογαριασμό. Το φαινόμενο αυτό θα μπορούσε νά καταργηθεί με την ένωση μέσα στα συνδικάτα τής ηγεσίας με τή βάση1.

9.Είναι απόλυτα αναγκαίο να εγκαταλείψουμε το σημερινό σύστημα τής γραφειοκρατικής διαχείρισης πού είναι ξεκομμένη απ’ την πρωτοβουλία των εργατικών μαζών. Πρέπει κατ’ αρχήν να δυναμώσουμε τους πυρήνες βάσης των συνδικάτων καί τις ενώσεις παραγωγής (εργατικές επιτροπές τού εργοστασίου) βάζοντας σαν στόχο την προετοιμασία τους για την άμεση διαχείριση τής οικονομίας: θα μπορούσε έτσι να πραγματοποιηθεί με επιτυχία το πέρασμα απ’ το σημερινό στάδιο τής παθητικής συνεργασίας με τούς οικονομικούς οργανισμούς στο στάδιο τής δραστήριας, συνειδητής καί δημιουργικής συμμετοχής στη διοίκηση όλης τής οικονομικής ζωής τής χώρας. Για να επιταχυνθεί αυτό το πέρασμα, είναι απαραίτητο να παρθούν τα παρακάτω μέτρα:

α) να γίνει ένας σαφής διαχωρισμός μεταξύ των διαφόρων συνδικάτων σύμφωνα με τούς κλάδους παραγωγής.

β) να ενισχυθούν οι τεχνικές, υλικές καί ανθρώπινες δυνατότητες των συνδικάτων για νά είναι ικανά νά ανταποκριθούν στά νέα τους καθήκοντα.

γ) οι εργάτες των συνδικάτων καί των εργατικών επιτροπών νά εκλέγονται σύμφωνα με τις ικανότητές τους νά λύσουν τα συγκεκριμένα προβλήματα των συνδικάτων. Ή εκλογή αυτή πρέπει νά γίνεται από τή βάση, κάτω από τον έλεγχο των συνδικάτων.

δ) κανείς δέν μπορεί νά διοριστεί σέ μιά οικονομική υπηρεσία χωρίς τή γνώμη τού συνδικάτου.

ε) κανείς από τούς υποψήφιους πού προτείνει το συνδικάτο δέν μπορεί νά παραμεριστεί. Το ανώτατο Συμβούλιο τής οικονομίας καί οι οργανισμοί του είναι αναγκασμένοι νά τον προσλάβουν.

στ) όλοι οι εργάτες πού διορίζονται ή προτείνονται από τα συνδικάτα είναι υπεύθυνοι μπροστά σ’ αυτά καί ανακλητοί σέ κάθε στιγμή.

ζ) τα συνδικάτα πού θεωρούνται από το κεντρικό ανώτατο Συμβούλιο των συνδικάτων ικανά νά εξασφαλίσουν άμεσα τή διαχείριση βρισμένων βιομηχανικών κλάδων, αρχίζουν αυτή τή δουλειά, όποιος καί νά ’ναι δ βαθμός προετοιμασίας των άλλων συνδικάτων.

10.Τα συνδικάτα πρέπει νά στρέψουν όλη τους την προσοχή προς τα εργοστάσια, τις επιχειρήσεις. Πρέπει νά αναπτύξουν τή δραστηριότητα καί τή συνείδηση των εργατών στους χώρους δουλειάς. Τα συνδικάτα πρέπει νά είναι επομένως τα σχολεία τού κομμουνισμού. Πρέπει νά οργανώσουν με τέτοιο τρόπο την παραγωγή ώστε οι εργάτες, πού ήταν προηγούμενα απλά όργανα μιας άμορφης οικονομικής μηχανής, νά γίνονται οι συνειδητοί οικοδόμοι τού κομμουνισμού στη βάση ενός ορθολογικού καταμερισμού τής εργασίας. Ή παραμικρή βίδα πού βιδώνει ό εργάτης, ή παραμικρή κλωστή τού υφαντουργού, το παραμικρό καρφί τού σιδηρουργού, το παραμικρό τούβλο τού χτίστη πρέπει νά χρησιμεύσουν σα θεμέλια καί σαν τσιμέντο στην εγκαθίδρυση νέων σχέσεων παραγωγής. Πάνω σ’ αυτές τις βάσεις πρέπει νά γίνει ή κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση.

 

 

Ή διαχείριση της οικονομίας

 

 

 

Α. Γενικές παρατηρήσεις

11.Για νά πετύχουμε ολοκληρωμένες μορφές οργάνωσης τής διαχείρισης τής οικονομίας καί τελειωτικό σύστημα σχέσεων ανάμεσα στους διάφορους οικονομικούς οργανισμούς, πρέπει τα συνδικάτα καί οι σημερινές ενώσεις παραγωγής, νά συγκεντρώσουν στά χέρια τους τή διαχείριση τής οικονομίας, σαν αδιαίρετο σύνολο.

12.Ή συγκεντροποίηση τής διαχείρισης δέ θα είναι δυνατή παρά μόνο αν όλα τα όργανα οικονομικής διαχείρισης — κεντρικά καί τοπικά — εκλέγονται από τούς αντιπροσώπους των οργανωμένων εργατών. Μόνον έτσι μπορεί νά πραγματοποιηθεί ή ενότητα τής ηγεσίας καί τής θέλησης πού χρειάζεται για την οργάνωση τής οικονομίας, καί ή αληθινή δυνατότητα για τις Εργατικές μάζες νά επιδρούν με τις πρωτοβουλίες τους πάνω στην ανάπτυξη τής χώρας.

13.Ή οργάνωση τής διαχείρισης τού συνόλου τής οικονομίας ανήκει στο πανρωσικό Συνέδριο των παραγωγών, πού είναι οργανωμένοι στά βιομηχανικά συνδικάτα: το Συνέδριο αυτό εκλέγει το κεντρικό όργανο πού διευθύνει την οικονομία τής δημοκρατίας:

α) τα πανρωσικά συνέδρια των ενώσεων παραγωγής των οικονομικών κλάδων καί τομέων εκλέγουν τούς ηγετικούς οργανισμούς.

β) τα τοπικά συνέδρια των συνδικάτων καί των ενώσεων παραγωγής εκλέγουν τούς ηγετικούς οργανισμούς κατά περιοχές, επαρχίες, τόπους καί αχτίνες. Μπορεί έτσι να συνδυαστεί ό συγκεντρωτισμός στην παραγωγή με την τοπική πρωτοβουλία. Οι τομείς των ηγετικών οργάνων των περιοχών, επαρχιών, τόπων καί αχτίνων συγκεντρώνονται σέ επαγγελματικές ενώσεις.

14.Οι επιχειρήσεις πού δημιουργούνται στη βάση τής παραγωγής τους πρέπει να συγκεντρωθούν για νά χρησιμοποιήσουν καλύτερα τα τεχνικά καί υλικά μέσα (συγκέντρωση Επιχειρήσεων, γκλάβκ(2)). Οι Επιχειρήσεις ίδιας φύσης πού βρίσκονται στην ίδια πόλη ή στο ίδιο χωριό έχουν μία ενιαία διεύθυνση πού βρίζεται από το συνδικάτο. Αυτές πού είναι διασπαρμένες γεωγραφικά Έχουν μία διεύθυνση πού βρίζεται από τα συνέδρια των Εργατικών τους Επιτροπών πού καλούν τα συνδικάτα.

Β. ’Οργάνωση των Εργατικών Επιτροπών πού διευθύνουν τις Επιχειρήσεις

15.Όλοι οι εργάτες καί οι υπάλληλοι των επιχειρήσεων καί των ιδρυμάτων τής δημοκρατίας, σαν μέλη των συνδικάτων καί των ενώσεων παραγωγής (βιομηχανικών ενώσεων), πρέπει νά συμμετέχουν δραστήρια στη διαχείριση τής οικονομίας για νά δημιουργήσουν το γρηγορότερο τις σοσιαλιστικές βάσεις τής Εργασίας καί τής παραγωγής.

16.Όλοι οι εργάτες καί οι υπάλληλοι, ανεξάρτητα από τή θέση καί το επάγγελμά τους, πού δουλεύουν σέ διαφορετικές οικονομικές ενότητες (εργοστάσια, ορυχεία, επιχειρήσεις μεταφορών καί επικοινωνιών, αγροτικές επιχειρήσεις) Έχουν στην άμεση διάθεσή τους τα αγαθά πού βρίσκονται κάτω από τή διεύθυνσή τους. Είναι υπεύθυνοι για τή διατήρησή τους σέ καλή κατάσταση, για την ορθολογική μεταχείριση τους, απέναντι σ’ όλους τούς εργαζόμενους τής δημοκρατίας.

17.Συμμετέχοντας στην οργάνωση τής διαχείρισης τής επιχείρησής τους, οι εργάτες καί οι υπάλληλοι Εκλέγουν το ηγετικό όργανο: την εργατική επιτροπή.

18.Ή εργατική επιτροπή αποτελεί ταν πρωταρχικό οργανωτικό κρίκο μιας δοσμένης ένωσης παραγωγής. Δημιουργείται κάτω από ταν έλεγχο αυτής τής ένωσης.

19.Τα καθήκοντα τής εργατικής επιτροπής πού διευθύνει ένα εργοστάσιο ή ένα οικονομικό κλάδο είναι τα ακόλουθα:

α) διεύθυνση τής παραγωγικής δραστηριότητας όλων των εργατών καί υπαλλήλων τής δοσμένης οικονομικής ενότητας.

β) προσέχει όλες τις ανάγκες των παραγωγών.

Τα μέλη τής Επιτροπής πρέπει νά μοιραστούν, σύμφωνα με τούς κανονισμούς καί τις οδηγίες τού συνδικάτου, τή διαχείριση τής οικονομία ς έτσι ώστε νά προσδιορίζεται ή προσωπική υπευθυνότητα τού καθενός παράλληλα με τή συλλογική υπευθυνότητα πού αναλαμβάνει κατά κύριο λόγο δ πρόεδρος.

20.Οι εργαζόμενοι μιας δοσμένης επιχείρησης επεξεργάζονται καί εγκρίνουν, κάτω από την καθοδήγηση καί την υπευθυνότητα τής εργατικής Επιτροπής καί τού συνδικάτου, τή δραστηριότητα τής Επιχείρησης, το πρόγραμμα εργασίας της καί την Εσωτερική της οργάνωση, μέσα στά όρια των νομικών πλαισίων πού υπάρχουν καί των καθηκόντων πού έχουν ανατεθεί.

Γ. ’Οργάνωση τής καθημερινής ζωής των Εργατών

21.Για ν’ ανορθώσουμε την οικονομία, είναι απόλυτα αναγκαίο νά πληρώνουμε ένα μέρος των ημερομίσθιων σέ είδος: αυτό θα μάς Επιτρέψει νά αυξήσουμε την παραγωγικότητα τής Εργασίας καί νά καλυτερεύσουμε την καθημερινή ζωή των παραγωγών. Όλα τα παρακάτω μέτρα πρέπει νά συνδεθούν με μιά κλίμακα αμοιβών καί νά ενσωματωθούν στά ημερομίσθια πού πληρώνονται σέ είδος:

α) κατάργηση τής πληρωμής των μερίδων φαγητού καί των αντικειμένων τρέχουσας κατανάλωσης πού θα δίνονται στους εργαζόμενους με ένα σύστημα από ετικέτα καί κουπόνια Εμπορικών καταστημάτων.

β) κατάργηση τής πληρωμής των γευμάτων από τούς εργάτες καί τις οικογένειες τους, των λουτρών, των τραμ, τού θεάτρου, των ενοικίων, τής θέρμανσης καί τού φωτισμού.

γ) συγκέντρωση των στρατιωτικών καί σοβιετικών ιδρυμάτων για νά στεγαστούν οι εργάτες εκεί όπου το πρόβλημα μπαίνει με Ιδιαίτερη οξύτητα.

δ) επισκευή των εργατικών κατοικιών καί χρησιμοποίηση των σχετικών επιχειρήσεων από τη στιγμή πού κάτι τέτοιο δέν τις εμποδίζει νά εκπληρώσουν τα βασικά καθήκοντα τής παραγωγής.

ε) αναγνώριση τής σημασίας ενός προγράμματος οικοδόμησης εργατικών οικισμών καί «κοινοτήτων». Νά μπει στο πρόγραμμα τού Κομγκοσόρ για την Ερχόμενη περίοδο, ή οικοδόμηση μεγάλου αριθμού εργατικών κατοικιών.

στ) οργάνωση δρομολογίων τραίνων καί ειδικών τραμ με ωράριο πού συμπίπτει μ’ αυτό των εργοστασίων.

ζ) υιοθέτηση μέτρων με στόχο την προτεραιότητα των εργατών στον ανεφοδιασμό με προϊόντα πλατιάς κατανάλωσης.

η) απλοποίηση καί επιτάχυνση τής παραλαβής των ρούχων δουλειάς, των επιδομάτων κ.τ.λ.

θ) εγκατάσταση κοντά στά Εργοστάσια τσαγκαράδων καί καθαριστηρίων για νά βοηθοΰνται οι εργάτες. Οι επιχειρήσεις πρέπει νά βοηθήσουν σ’ ό,τι άφορά τον εξοπλισμό τους καί τις δυνατότητες τροφοδότησής τους με απαραίτητες πρώτες ύλες.

ι) τεχνική βοήθεια των επιχειρήσεων στην οικονομία τής κοινότητας όταν υπάρχει Εκμετάλλευση λαχανόκηπων, κ.τ.λ.

ια) επισκευή των αγροτικών μηχανημάτων από τις επιχειρήσεις σέ αγροτικές περιοχές.

“Όλα αυτά τα μέτρα πρέπει νά παρθούν υπόψη για τον προϋπολογισμό των επιχειρήσεων (προϋπολογισμός σέ χρήμα καί σέ είδος).

22.”Όλα τα παραπάνω μέτρα πρέπει πριν άπ’ όλα νά εφαρμοστούν στις κρατικοποιημένες επιχειρήσεις. Στις ιδιωτικές καί βιοτεχνικές επιχειρήσεις θα εφαρμοστούν με την άδεια τού συνδικάτου.

Τα μέτρα πού αφορούν το σύνολο μιας επιχείρησης είναι απαραίτητο νά εισαχθούν σέ συνάρτηση με τις επιδόσεις της.

Τα μέτρα πού αφορούν τούς εργάτες πρέπει να θεωρηθούν σαν ανταμοιβή καί να ωφελήσουν κατά προτεραιότητα τούς καλύτερους.

 

 

 

 

Ο πρόεδρος τής ΚΕ του πανρωσικοΰ συνδικάτου των μεταλλορύχων: Σλιάπνικωφ, Ο άντιπρόεδρος: Μ. Βλαντιμίρωφ, Ο γραμματέας: Α. Σκλίζνεφ, μέλη: I. Κοριάκιν, Β. Πλέσκωφ, Σ. Μεντβιέντεφ. Κεντρική Διοίκηση ταν πολεμικών εργοστασίων: μέλος τής ΚΕ καί πρόεδρος: Α. Τολοκόντσεφ, μέλη: Π. Μπορίσωφ, Γ. Βρούνο, Ια. Κουμποόσκιν. Αντιπρόεδρος τού σοβιέτ τής πολεμικής βιομηχανίας: Κ. Όρλώφ. Διευθυντής του γκλάβκ τής αεροπορίας: Μιχαήλωφ. Διευθυντής τού κρατικού εργοστασίου μηχανικών κατασκευων (Γκόμζα) : Α. Βασίλιεφ. ‘Ο πρόεδρος τής Κεντρικής Διοίκησης Βαρείας Βιομηχανίας: I. Κοτλιάκωφ. ‘Ο πρόεδρος τής Κεντρικής Διοίκησης τής ένωσης εργοστασίων μέσης μηχανικής παραγωγής: I. Μπαροόλιν. Ό πρόεδρος τής διοίκησης τού εργοστασίου Σορμόφσκι: Τσέρνωφ – Γκρέσνεφ. Μέλος τού Μοσχοβίτικου τμήματος τής Πανρωσικής Ενωσης Εργατών Μετάλλου: Ν. Ιβάνωφ. ‘Ο διευθυντής του τμήματος προπαγάνδας για την παραγωγή τής Πανρωσικής Ενωσης Εργατών Μετάλλου: Ν. Κοπύλωφ. Ό πρόεδρος τής ΚΕ τού πανρώσικου συνδικάτου των άνθρακορύχων: Α. Κίσσελεφ. Μέλη: Μ. Μίκωφ, Σ. Λόσσεφ, Β. Σίβερτ, Σ. Άρουτουνιάν, Α. Γκορμπάτσεφ, Α. Στοροζένκο. Μέλος τής ΚΕ ταν άνθρακωρύχων καί μέλος τού προεδρίου του Συμβουλίου των ορυχείων καί τού άνωτάτου Συμβουλίου τής Οικονομίας: Β. Στροκίν. ‘Ο πρόεδρος τής άχτιδικής έπιτροπής ταν άνθρακορύχων του Κιζέλοφ: I. Ίαλοόνιν. Μέλη: Σ. Ρότσκωφ, I. Δαγκούνωφ, Π. Φεντουρίν, Α. Ζαρμπουντάγιεφ. Ό πρόεδρος τής ΚΕ τού συνδικάτου των ύφαντουργων: I. Κουτούζωφ. ‘Ο πρόεδρος τής ΚΕ τού συνδικάτου ταν έργατων τής γής: Ν. Κουριάκ, μέλος: Κίτρωφ. Ο πρόεδρος τής έπαρχιακής έπιτροπής τού Κούρσκ για ταν άνεφοδιασμό των έργατων: Ίζβορίν. Το μέλος τής κομματικής έξελεγκτικής έπιτροπής τής ΚΕ τού Κόμματος: Τοελότσεφ.

 

 

18 τού Γενάρη 1921

 

 

 

(1) Το κείμενο αυτο καί τα παρακάτω μεταφράστηκε άπο τα στενογραφικά πραχτικά τοϋ 10ου συνέδριου του ρώσικου κομμουνιστικου κόμματος, Μόσχα, 1963. .Γ.Μ.

(2)Τα «γκλάβκ» άντιστοιχουν με διοικήσεις υπουργείων .Γ.Μ.

 

 

 

 

Α.Κολλοντάι «Η Εργατική Αντιπολίτευση», μτφ. Πέτρος Λινάρδος, εκδόσεις Βέργος, 1975, σελ. 81-91.

 

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *