Ο φασιστοφιλελευθερισμός και το πλυντήριο της Χούντας
Μετά τις εκκλήσεις για την “σοβαρή Χρυσή Αυγή” , την υιοθέτηση της γραμμής του μετεμφυλιακού αντικομμουνιστικού κράτους-παρακάτους , το ανοιχτό κάλεσμα να κατέβει ο στρατός για να καθαρίσει την “ανθρωπιστική κρίση” και να “εμπεδώσει την ασφάλεια”, την καθημερινή προπαγάναδα Μακαρθικού τύπου απο “ενημερωτικές” εκπομπές και την συκοφάντηση κάθε εργατικής κινητοποιήσης, ήρθε μια νέα προσθήκη στο φιλελεύθερο ιδεολογικό οπλοστάσιο. Ο Σ.Καλύβας, που παλαιότερα είχε πρωτοσταστήσει μαζί με άλλους στην προσπάθεια να ξεπλυθούν “επιστημονικά” οι ταγματασφαλίτες, ξαναχτύπησε με ένα νέο άρθρο στο οποίο η χούντα παρουσιάζεται περίπου ως ευεργετική εμπειρία…
Μετά από όλα αυτά δεν πρέπει να απορεί κανείς για αυτό το ιδεολογικό ρεύμα της Ελληνικής αστικής τάξης. Το ρεύμα αυτό λέγεται “φασιστοφιλελευθερισμός” και έχει μια πολύ απλή δομή: Φιλελευθερισμός (δηλαδή κανένα εμπόδιο) για τους επιχειρηματίες και τους επενδυτές, δηλαδή για τους καπιταλιστές και φασισμός για τους υπόλοιπους. Ο σύγχρονος αστικός φιλελευθερισμός, στην Ελλάδα και αλλού, χρησιμοποιεί τα “ανθρώπινα δικαιώματα” μόνο για τα αφεντικά του. Και όταν μιλάει για αυτά τα δικαιώματα τα εννοεί ως περιορισμό των δικαιωμάτων όλων των άλλων για να μπορούν οι αστικές τάξεις να μεγαλώνουν την περιουσία τους και να διατηρούν την εξουσία τους. Αλλά για να προχωρήσει αυτή η διαδικασία χρειάζεται όλο και μεγαλύτερο τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, όλο και μεγαλύτερη καταστολή. Και εδώ έρχεται ο φασισμός και η ακροδεξιά ρητορική, η χούντα και τα τάγματα ασφαλείας, οι κομμουνιστές-κατάσκοποι, οι μετανάστες-τρομοκράτες, η φροντίδα για το ξέπλυμα των ναζιστών κλπ. Αλλά και η αγάπη για την Ευρωπαική Ένωση, που αποτελεί χρόνια τώρα αναντικατάστατο στήριγμα για στους εγχώριους αστούς και τις επιστημονικές και δημοσιογραφικές αυλές τους.
Έτσι είναι λογικό να υμνείται η χούντα, αφού “ελευθέρωσε” τους επιχειρηματίες από τον μπελά των εργαζομένων και των πολιτικών δικαιωμάτων η να δικαιολογούνται τα τάγματα ασφαλείας γιατί μπορεί να συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς αλλά-το κυριότερο- απέτρεψαν την επικράτηση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Επικράτηση που θα περιόριζε παρόμοιες ελευθερίες που οι αστοί είχαν αποκτήσει στην κατοχή η ήθελαν να διασφαλίσουν στην μετακατοχική περίοδο. Και φυσικά να καλείται ο στρατός για να σταματήσει επιτέλους ο Έλληνας η αλλοδαπός επενδυτής να σκέφτεται αν θα επενδύσει εξαιτίας των ενοχλητικών συνδικάτων που αγωνίζονται για τα εργατικά δικαιώματα. Η των μεταναστών που έχουν το θράσος να φεύγουν από τις χώρες που βομβαρδίζουν οι διεθνείς μηχανισμοί των επενδυτών.
Δεν πρόκειται λοιπόν για ακραίες απόψεις αλλά για συνειδητή ταξική αντίληψη και ρητορική. Αντίληψη που είναι συμπληρωματική στους σοσιαλδημοκράτες τύπου ΣΥΡΙΖΑ, αφού και αυτοί ορκίζονται στα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών και των επενδυτών. Φυσικά ο φασιστοφιλελευθερισμός και η σοσιαλδημοκρατία μπορεί να ταυτίζονται απόλυτα στην οικονομική πολιτική και τα μνημόνια, όμως διαφοροποιούνται σημαντικά στην πολιτική διαχείριση. Εξάλλου στην δεύτερη περίπτωση το φασιστοφιλελεύθερο αφήγημα απορρίπτεται και περιορίζεται στην συγκυβέρνηση (ΑΝΕΛ). Εδώ δεν χρειάζεται να κατέβει ο στρατός στους δρόμους. Αρκεί ένα δείγμα DNA για να καταλήξει κανείς για πολλά χρόνια στην φυλακή……
Κ.Μ
