Τρούμαν: Τι αντιπροσωπεύει το πιο μισητό άγαλμα στην Ελλάδα…

Δημοσιεύουμε τα παρακάτω κείμενα με αφορμή τα σημερινά γεγονότα και την επίθεση της αστυνομίας (της αριστερής κυβέρνησης) σε διαδηλωτές που πήγαν να ρίξουν το άγαλμα του Τρούμαν στην Αθήνα. Ένα άγαλμα-προσβολή για τον ελληνικό λαό και τα αμέτρητα θύματα απο τα πυρηνικά για το οποίο το ερώτημα δεν είναι γιατί πήγαν να το ρίξουν αλλά γιατί φτιάχτηκε και υπάρχει ακόμα………..

 

Χιροσίμα, 6 Αυγούστου 1945, 8.15 π.μ.: Ένα έγκλημα που δεν παραγράφεται…

 

 

 

 

……Η Ιαπωνία πληροφορήθηκε επίσημα το γεγονός της ρίψης της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα 16 ώρες αργότερα, από τις ανακοινώσεις που έκανε ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Χ. Τρούμαν: «Ατομική βόμβα συνδυασμένη με την βασικήν δύναμιν του σύμπαντος, τη δύναμιν εκ της οποίας και ο ήλιος αντλεί την ιδικήν του, εξαπελύθη εναντίον εκείνων που έφεραν τον πόλεμον εις την Άπω Ανατολήν… Εδαπανήσαμεν 2.000 εκατομμύρια δολάρια διά την πρωτοφανούς μεγέθους εις την ιστορίαν επιστημονικήν αυτήν κερδοσκοπίαν και ενικήσαμεν…»

Η πανηγυρική, ωστόσο, αυτή ανακοίνωση του Τρούμαν με την οποία γνωστοποιούσε στην υφήλιο ότι ο άνθρωπος μπήκε στην ατομική εποχή μπορεί να έκανε τους όπου γης πολίτες των Η.Π.Α. να ξεσπάσουν σ’ έναν ξέφρενο ενθουσιασμό, ωστόσο δεν γινόταν να συγκαλύψει τις διαστάσεις του μαζικού αυτού εγκλήματος: με 80.000 πτώματα την πρώτη στιγμή. Και 14.000 εξαφανισμένους, καθώς από την έκρηξη άνοιξε κυριολεκτικά η γη και τους κατάπιε…

Ως το Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς, τουλάχιστον άλλοι 70.000 άνθρωποι πέθαναν από τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας και των τραυμάτων τους. “Ο υπέρμετρος αριθμός θυμάτων” σύμφωνα με τον καθηγητή Αράτα Οσάντα, “οφείλεται στο ότι η επίθεση ήταν πέρα για πέρα ξαφνική, στον μεγάλο αριθμό σπιτιών που ισοπεδώθηκαν και στην αστραπιαία εξάπλωση της φωτιάς από τις αναμμένες θράκες που τις χρησιμοποιούσαν για να φτιάχνουν το πρωινό φαγητό -και φυσικά στην ερήμωση που προκλήθηκε από τη δευτερογενή θερμική ακτινοβολία στις περιοχές κοντά στο κέντρο της έκρηξης. Επιπρόσθετοι λόγοι για τον εξαιρετικά μεγάλο αριθμό θανάτων απ’ ό,τι θα αναμενόταν, είναι και η κατάσταση υποσιτισμού του πληθυσμού, καθώς και η πλημμελής ή ανεπαρκής ιατρική παρακολούθηση των θυμάτων. Όσα νοσοκομεία είχαν προσωρινά στεγαστεί στα εργοστάσια πυρομαχικών και πολεμικού υλικού, που είχαν μείνει άθιχτα από τον βομβαρδισμό, διαλύθηκαν το Σεπτέμβριο όταν οι Συμμαχικές Δυνάμεις κατέλαβαν την Ιαπωνία, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι ασθενείς να βρεθούν ξαφνικά δίχως την παραμικρή ιατρική φροντίδα, ανεβάζοντας ακόμα περισσότερο το δείκτη θνησιμότητας” .

Από το 1946 ως το 1951 ακόμη 60.000 θάνατοι αποδόθηκαν στη επίδραση της βόμβας, η οποία προκάλεσε λευχαιμία, λέμφωμα, καρκίνο των πνευμόνων και άλλα είδη καρκίνου: «Θα γράψω τη λέξη ΕΙΡΗΝΗ στα φτερά σου για να πετάξεις πάνω από όλο τον κόσμο»… έλεγε για τους χάρτινους γερανούς που έφτιαχνε στο κρεβάτι του πόνου η μικρή Σαντάκο Σαζάκι, ένα από τα χιλιάδες αθώα θύματα που έχασαν τη ζωή τους από λευχαιμία πολύ μετά από τον βομβαρδισμό…    Για τους «hibakusha», τους επιζήσαντες της ατομικής βόμβας , η μνήμη της 6ης Αυγούστου του 1945 είναι το ίδιο οδυνηρή με τα σημάδια της ραδιενέργειας στο σώμα τους. Οι συνταρακτικές τους αφηγήσεις αποτελούν μια ανεκτίμητη παρακαταθήκη για τις νεότερες γενιές, καθώς αποδίδουν όλη τη φρίκη του πολέμου.

Τρεις μέρες μετά τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα, στις 9 Αυγούστου 1945, στις 2.56 π.μ. απογειώθηκαν από το Τινιάν τα δύο μετεωρολογικά «Β-29». Στις 3.49 το πρωί, απογειώθηκαν άλλα τρία «Β-29». Ανάμεσά τους και το «Bocks’ Car», με 13μελές πλήρωμα και με κυβερνήτη τον Τσαρλς Σουίνι, που μετέφερε μια ατομική βόμβα μήκους 3 μέτρων και 24 εκατοστών, με μέγιστη διάμετρο 1 μέτρο και 35 εκατοστά, που ζύγιζε 4.500 κιλά.

….Την ημέρα των βομβαρδισμών, υπολογίζεται ότι 263.000 άνθρωποι ήταν στο Ναγκασάκι, αριθμός που συμπεριλαμβάνει και 400 αιχμαλώτους πολέμου των Συμμάχων που βρίσκονταν σε κάποιο στρατόπεδο στα βόρεια του Ναγκασάκι 18.

Η ορατότητα ήταν επίσης περιορισμένη, παρόλα αυτά στις 11.1′ π.μ. της 9ης του Αυγούστου 1945 ο «Fat man» απελευθερώθηκε από την κοιλιά του βομβαρδιστικού αεροσκάφους. Ύστερα από 52.5′ εξερράγη 503 μέτρα πάνω από τη μεγαλύτερη χριστιανική συνοικία 19 με ακόμα μεγαλύτερη σφοδρότητα σχεδόν διαλύοντας το Β29 του Σουέινι, το οποίο μόλις που πρόλαβε να προσγειωθεί στην Οκινάβα. “Υπήρχε μια εκτυφλωτική λευκή λάμψη του φωτός“, θυμάται η Δρ Tatsuichiro Akizuki που βρισκόταν εκείνη τη μέρα στο Νοσοκομείο Φυματικών στο Ναγκασάκι, “και την επόμενη στιγμή, Mπουμ! Κρακ! Μία τεράστια έκρηξη σαν ένα γιγάντιο χτύπημα έπληξε και σώριασε κάτω τα σώματά μας, τα κεφάλια μας, τα νοσοκομεία μας” 20.

Το ωστικό κύμα κατέστρεψε εντελώς περίπου 12.000 κτίρια σε μία ζώνη 5 τετραγωνικών χιλιομέτρων στη στενή μα πυκνοκατοικημένη κοιλάδα του Ουρακάμι 21, ενώ μια ορμητική καταιγίδα φωτιάς κατέκαψε και αποτέφρωσε τα πάντα στο πέρασμά της. Σχεδόν τίποτα δεν έμεινε όρθιο από τα σπίτια, τα σχολεία της κοιλάδας και τα εργοστάσια.

Πάνω από τα δύο τρίτα των καθολικών κατοίκων της πόλης (12.000) σκοτώθηκαν. Προσκυνητές σε ιερά, ναούς και εκκλησίες έχασαν τη ζωή τους, καθώς προσευχόταν. “Το ποτάμι ήταν γεμάτο με νεκρούς και μισοπεθαμένους. Παιδιά που είχαν υποστεί εγκαύματα ούρλιαζαν, «Μαμά! Μαμά!» και οι μητέρες έψαχναν τα παιδιά τους, φωνάζοντας τα ονόματά τους ξέπνοες” θα εξιστορήσει η Hide Kurokawa.

Υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις στις εκτιμήσεις του συνόλου των θανάτων ήδη στο τέλος του 1945 που φτάνουν έως τον αριθμό των 80000 θυμάτων 22. Οι σωστικές ομάδες του στρατού έθαβαν τους χιλιάδες νεκρούς σε ομαδικούς τάφους, τελείως ανυποψίαστοι ότι η βόμβα είχε αφήσει πίσω της μεγάλες δόσεις ραδιενεργού ακτινοβολίας, που τελικά έστειλε στον τάφο πολλές ακόμα δεκάδες χιλιάδες άτομα. Οι τραυματίες ξεπερνούσαν τις 40.000. Σύμφωνα με την 27χρονη τότε γιατρό Akizuki, που εργαζόταν εκείνη την ώρα σε νοσοκομείο, ενάμισι χιλιόμετρο μακριά από το σημείο της έκρηξης τις μόνες βοήθειες που μπορούσαν να προσφέρουν ήταν κάποιες αλοιφές για τα εγκαύματα και υπομονετικές προσπάθειες για να βγάζουν από το δέρμα τους με τσιμπιδάκια τα σπασμένα κομμάτια από τζάμια: “Οι περισσότεροι άνθρωποι πέθαναν προτού πάρουν μια πρώτη ανάσα της θεραπείας τους” 23.

Τα τραύματα όμως δεν περιορίζονταν στο δέρμα, αλλά εισχωρούσαν βαθιά στο σώμα προκαλώντας προσωρινή ή και μόνιμη στείρωση στους άνδρες και τις γυναίκες που εκτέθηκαν στη ραδιενέργεια. Οι ακτίνες γάμμα και τα νετρόνια που εκλύθηκαν κατά την έκρηξη της πυρηνικής βόμβας διαπέρασαν τα κόκκαλα και έφτασαν ως το μεδούλι. Διαπιστώθηκε ότι από τα 70 χιλιάδες περίπου άτομα που είχαν βρεθεί σε απόσταση 3 ως 5 χιλιομέτρων από το επίκεντρο της έκρηξης σχεδόν όλα είχαν χάσει μεγάλο μέρος της ζωικής τους δύναμης και ότι η θνησιμότητα ανέβηκε αισθητά στην πόλη. Η λευχαιμία και ο καρκίνος του πνεύμονα, του θυρεοειδούς και τους στήθους εξόντωσαν χιλιάδες Ιάπωνες.

Το 1958, από τα επίσημα στοιχεία που έδωσε το Ιαπωνικό Υπουργείο Υγιεινής, προέκυπτε ότι 6.572 “ατομόπληκτα” άτομα υποβάλλονταν σε ειδική θεραπεία στα δύο κυριότερα ινστιτούτα της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, κι ωστόσο ήταν όλα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, καταδικασμένα να πεθάνουν μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Άλλοι 45.835 προσβεβλημένοι από τη ραδιενέργεια υποβάλλονταν σε συχνό ιατρικό έλεγχο χωρίς να παρουσιάζουν καμιά ένδειξη ότι θα μπορούσαν να ξαναγίνουν και πάλι φυσιολογικά άτομα. Πολλοί παρουσίαζαν ακόμα τα φρικιαστικά σημάδια των χηλοειδών – των ενδοδερμικών αποφύσεων που δημιουργούνται πάνω στους καμένους ιστούς – και ήταν οι πιο δυστυχισμένοι, αφού οι γνωστοί τους, ακόμα και οι συγγενείς και οι πιο στενοί φίλοι τους τούς φέρονταν σα να ήταν λεπροί, παρόλο που διαπιστώθηκε ότι δεν πρόκειται για πάθηση μεταδοτική 24. 

Οι έρευνες σε περίπου 3.000 παιδιά που εκτέθηκαν στις πυρηνικές εκρήξεις ως έμβρυα μέσα στην κοιλιά της μητέρας τους έδειξαν μείωση του δείκτη νοημοσύνης τους ανάλογη με την έκθεσή τους στην ακτινοβολία. Στα παιδιά που δέχθηκαν μεγαλύτερες δόσεις ραδιενέργειας εμφανίστηκε μεγαλύτερο ποσοστό νοητικής υστέρησης. H ακτινοβολία επηρέασε επίσης τον μέσο ρυθμό ανάπτυξής τους 25. Το 1960 γεννήθηκε στο Ναγκασάκι και έζησε 20 ώρες ένα κοριτσάκι με την κρανιακή κοιλότητα εντελώς άδεια. Οι γονείς του την ημέρα της καταστροφής ήταν 15 και 13 χρονών αντίστοιχα. Μεταξύ του 1945 και 1954 είχαν γεννηθεί στο Ναγκασάκι 25 παιδιά χωρίς καθόλου εγκέφαλο. Στα πρώτα εννέα χρόνια υπήρξαν 471 περιπτώσεις νεκρογέννητων παιδιών ασφαλώς εξαιτίας των μεταγενέστερων επιδράσεων της ραδιενέργειας, 181 αποβολές, 3630 περιπτώσεις με σοβαρές παθολογικές ανωμαλίες ή τερατογενέσεις 26.

Άλλοι, που δεν είχαν σημαδευτεί αισθητά από το pikadon, ψευτοζούσαν στα περιθώρια του ανθρώπινου συνόλου, σαν μια απίθανη τάξη “παριών”. Υπέφεραν πολύ από ιλίγγους, ναυτίες, μείωση της αντιληπτικής ικανότητας, ευπάθεια των τριχοειδών αγγείων – ένα ασήμαντο τσίμπημα καρφίτσας μπορούσε να προκαλέσει αιμορραγίες – και ήταν εξαιρετικά ευπρόσβλητοι από αρρώστιες, που για άλλους δε θα είχαν καμιά συνέπεια ……….

 

 

https://praxisreview.gr/χιροσίμα-6-αυγούστου-1945-8-15-π-μ-ένα-έγκλημα/

 

 

 

1947: Αμερικανική επέμβαση στην Ελλάδα με «Δόγμα Τρούμαν»

 

 

 

ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ 

 

 

 

Στις 12 Μάρτη 1947, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Χάρι Τρούμαν, μιλώντας στο Κογκρέσο, ανάμεσα στα άλλα είπε τα εξής:

«Πιστεύω ότι η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών οφείλει να είναι η υποστήριξις των ανθισταμένων εις την υποδούλωσιν ελευθέρων λαών. Εάν η Ελλάς ήθελεν περιέλθει υπό τον έλεγχον ενόπλου τινός μειοψηφίας, σύγχυσις και ανωμαλία θα ηδύνατο να εξαπλωθούν ευχερώς εις ολόκληρον τη Μέσην Ανατολήν.Ετι μάλλον ο αφανισμός της Ελλάδος ως ανεξαρτήτου κράτους, θα είχεν βαθείαν επίδρασιν εφ’ όλων των ευρωπαϊκών χωρών, ων οι λαοί αγωνίζονται, αντιμετωπίζοντες μεγάλας αντιξοότητας, προς διατήρησιν της ελευθερίας και ανεξαρτησίας των, καθ’ ον χρόνον επανορθώνουν τας εκ του πολέμου καταστροφάς. Αν παραλείψωμεν να βοηθήσωμεν την Ελλάδα κατά την κρίσιμον ταύτην στιγμήν, βαρύταται θα είναι αι συνέπειαι τόσον διά την Δύσιν όσο και διά την Ανατολήν. Οφείλομεν να αναλάβωμεν άμεσον και αποτελεσματικήν δράσιν…». Το απόσπασμα αυτό της ομιλίας του Αμερικανού Προέδρου, αποτέλεσε το περιβόητο «Δόγμα Τρούμαν».

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή της εξαγγελίας του «Δόγματος Τρούμαν», το κατήγγειλε και κάλεσε το λαό να ενωθεί για να υπερασπίσει την εθνική του ανεξαρτησία. Τα κόμματα της άρχουσας τάξης, όχι μόνο της Δεξιάς, αλλά και του Κέντρου, αποδέχθηκαν την ωμή επέμβαση.

Μετά την εξαγγελία του «Δόγματος Τρούμαν», που χάραξε τις ψυχροπολεμικές κατευθύνσεις της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και την ετοιμασία του κυβερνητικού σκηνικού, όλα ήταν πλέον έτοιμα για την επίσημη έναρξη της αμερικανικής επέμβασης.

Ειδικά για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, η κυβέρνηση των ΗΠΑ με το «Δόγμα Τρούμαν», έθεσε υπό την προστασία της τα αντιδραστικά καθεστώτα της Αθήνας και της Αγκυρας, και ζήτησε την έγκριση από τα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ, για την παροχή βοήθειας προς αυτά, ύψους 400 εκατομμυρίων δολαρίων.

Ο Αμερικανός Πρόεδρος Τρούμαν, μετά την εξαγγελία του Δόγματός του, διακήρυξε τους στόχους τού αμερικανικού ιμπεριαλισμού για την Ελλάδα και τη γύρω περιοχή δίχως περιστροφές. Το «Δόγμα Τρούμαν» δεν άργησε να εφαρμοστεί.

Από τις 24 Μάη 1947 άρχισαν να καταφθάνουν οι πρώτοι Αμερικανοί αξιωματικοί του στρατού και του ναυτικού, με αποστολή τον εφοδιασμό του κυβερνητικού στρατού και την εκπαίδευσή του στο χειρισμό και στη συντήρηση του αμερικανικού υλικού. Στις 22 του ίδιου μήνα τα αντιπροσωπευτικά σώματα των ΗΠΑ ψήφισαν νόμο, που προέβλεπε τη χορήγηση στην Ελλάδα και στην Τουρκία 400 εκατομμυρίων δολαρίων. Στις 20 Ιούνη 1947υπογράφτηκε η ελληνοαμερικανική συμφωνία με την οποία έμπαινε σε εφαρμογή ο νόμος αυτός. Η αμερικανική επέμβαση είχε σαν συνέπεια την ένταση και τη γενίκευση του εμφυλίου πολέμου.

 

 

 

 

http://www.imerodromos.gr/trouman/

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *