30 Μάη: Λίγα λόγια για τα… μεγάλα λόγια
Στις 30 του Μάη προκηρύχθηκε απεργία στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, οι οποίες συγκρότησαν μια σιχαμένη κοινωνική συμμαχία με τη ΓΣΕΒΕΕ, την ΕΣΕΕ, τον Δικηγορικό Σύλλογο Ελλάδας, το ΤΕΕ, το Οικονομικό Επιμελητήριο και άλλους. Ο σκοπός αυτής της αντεργατικής συμπαιγνίας είναι η κοινωνική-ταξική ειρήνη.
Δεν πέσαμε από τα σύννεφα. Η «κίτρινη» ηγεσία της ΓΣΕΕ έχει αυτό τον ρόλο εδώ και πόσες δεκαετίες: να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης και να λειτουργεί πυροσβεστικά σε περιόδους ταξικής όξυνσης και αντιπαράθεσης. Είναι τόσο προφανής ο ρόλος της που κανένας νοήμων εργαζόμενος δεν την παίρνει στα σοβαρά ως εκπρόσωπο των συμφερόντων του και γι’ αυτό είμαστε απέναντί της. «Πέσαμε από τα σύννεφα» όμως, όταν καμπόσα «ριζοσπαστικά» σχήματα αριστεριστών και αναρχοσυνδικαλιστικοί κύκλοι, δεν κατήγγειλαν απλώς το γεγονός (πράγμα θεμιτό), αλλά δήλωσαν και με παρρησία πως θα προχωρήσουν σε απεργοσπασία, ενώ κάποιοι καλούσαν σε… παραλία επειδή η συγκεκριμένη απεργία γι’ αυτούς ήταν «σικέ».
Ρωτάμε: Ποια απεργία της ΓΣΕΕ δεν ήταν σικέ; Ήταν η ΓΣΕΕ ποτέ σε ταξική κατεύθυνση; Βοηθούν όλοι αυτοί οι «υπεραπαναστατικοί» αφορισμοί στον δύσκολο δρόμο για την ανασυγκρότηση της τάξης; Βοηθούν στην πολιτικοϊδεολογική μας συγκρότηση ενάντια στους ταξικούς εχθρούς και τα ιδεολογήματά τους;
Εμείς πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να αφήνουμε ποτέ καμία ευκαιρία να πάει χαμένη για την ώσμωση με τους εργαζόμενους, την αντιπαράθεση με το Κεφάλαιο, είτε μεγάλο είτε μικρό. Όσο δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις θα απεργούμε με μίνιμουμ αίτημα την υπογραφή τους. Η ζύμωση μέσα από αυτές τις κινητοποιήσεις μπορεί να οδηγήσει σε διαδικασίες συνειδητοποίησης, ενότητας και προοπτικής για την εργατική τάξη, ειδικά σήμερα, σε αυτούς τους αρνητικούς για την τάξη συσχετισμούς.
Μια τέτοια διαδικασία αγώνα είδαμε στις 30 Μάη, όταν το ταξικό σωματείο ΕΝΕΔΕΠ (Ένωση Εργαζομένων Διακίνησης Εμπορευματοκιβωτίων στις προβλήτες του Πειραιά) κάλεσε σε απεργία στις προβλήτες της COSCO. Εκεί οι εργαζόμενοι, κόντρα σε απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, λιμενικό κι αστυνομία, συμμετείχαν μαζικά στην απεργία σε τέτοιο βαθμό που για πρώτη φορά κηρύχθηκε «λήξη βάρδιας» από την εταιρία. Η απεργία συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες, παρά τις δικαστικές αποφάσεις, έως ότου κατάφεραν να πάρουν δέσμευση από την εταιρία και τα υπουργεία Ναυτιλίας και Εργασίας για έναρξη των διαπραγματεύσεων για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης, καθώς και την πολύ σημαντική ένταξή τους στα βαρέα ανθυγιεινά ένσημα.
Οι δυνάμεις στο εργατικό κίνημα που συμμετείχαμε στην απεργία ενάντια στη ΓΣΕΕ και την αστική τάξη βγάλαμε αρκετά συμπεράσματα από την απεργία της 30ής Μάη. Ο αγώνας των εργαζομένων για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων στην COSCO αποτελεί παρακαταθήκη στον συνολικό αγώνα της τάξης μας, στα χρόνια της υποχώρησης και της αντεργατικής βαρβαρότητας που ζούμε.
Δεν ξέρουμε πώς μπορεί να αισθάνθηκαν οι διάφοροι καταγγελτικοί, «υπερεπαναστάτες» απεργοσπάστες που κατάπιαν αυτή τη μεγάλη αντίφαση και ανέκραζαν «Νίκη στους απεργούς της COSCO» κατόπιν εορτής. Χωρίς αυτοκριτική, χωρίς ντροπή.
Εμείς θα συνεχίσουμε να λέμε: Από την εργατική τάξη, για την εργατική τάξη, με την εργατική τάξη.
http://proletconnect.blogspot.com/2018/06/30.html
